Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό
γιατί μου ήρθαν βολικά τα πράγματα.
Ούτε κουράστηκα, ούτε το πάλεψα.
Τραγούδησα σε μια συνεστίαση τής
δουλειάς του θείου μου και με άκουσε
ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Με φώναξε,
μου είπε να ακολουθήσω
το επάγγελμα του τραγουδιστή,
και με έστειλε στη δισκογραφική
εταιρεία Columbia.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας μού έδωσε τα
τραγούδια για τον πρώτο μου δίσκο
και από αυτόν διαμορφώθηκε
η στάση μου απέναντι σε οτιδήποτε.
Με δίδαξε, πέρα από το τραγούδι,
και τη συμπεριφορά.
Ο Ζαμπέτας μού στάθηκε σαν πατέρας.
Δεκαεφτά ετών τραγούδησα μαζί του
στο κέντρο ”Ξημερώματα”.
Έπαιρνα πενήντα δραχμές τη μέρα.
Δε σκεφτόμουν άλλη δουλειά.
Πριν βγω στην πίστα έχω τρακ.
Δε φεύγει αυτό.
Μια φορά,
είχε έρθει ο Μπιθικώτσης να με δει
κι έκατσε πρώτο τραπέζι φάτσα κάρτα.
Τρέμανε τα πόδια μου και ήμουν
πενήντα ετών, δεν ήμουν κανένα παιδάκι.
Αλλά εντάξει…
Ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης!
Αυτή τη δουλειά την αγαπάω.
Δε μπορώ να πετάω λουλούδια
στον έναν, να μου μιλάει ο άλλος,
να χαιρετάω τα πρώτα τραπέζια,
να αρχίσω τα χειροφιλήματα.
Βγαίνω να τραγουδήσω για όλους.
Αυτό.
Ο τραγουδιστής είναι
το πιο εκφραστικό όργανο της ορχήστρας,
επειδή μιλάει και απευθύνεται στον κόσμο.
Αλλά θα πρέπει να υπάρχει το υλικό.
Ό,τι έχει μείνει από τραγούδια,
αν το ψάξουμε,
είναι τραγούδια που κάτι ήθελε να πει
ο δημιουργός. Αυτή είναι η βάση.
Εδώ και μερικά χρόνια
δεν υπάρχουν τραγούδια γιατί
οι δημιουργοί είναι που σίγησαν.
Τα σημερινά παιδιά είναι δυστυχή
γιατί ψάχνουν με το τσιγκέλι
να βρουν καλά τραγούδια.
Εγώ όταν ξεκίνησα,
τα τραγούδια υπήρχαν στο δρόμο.
Μέχρι
να παντρευτώ και να κάνω παιδιά,
ήμουν σκορποχώρι.
Τέσσερις τελείωνα τη δουλειά,
και συνέχιζα στα πρωινά μαγαζιά
μέχρι τις οχτώ το πρωί.
Ήμουν ο καλύτερος πελάτης.
Δεν υπήρχε σκυλάδικο
που να μην το είχα γυρίσει.
Μου άρεσε να ξενυχτάω. Να πίνω.
Εκεί μέσα μεγάλωσα.
Αν συμφιλιώθηκα
με την ιδέα του θανάτου;
Δεν ξέρω… Δεν κουβέντιασα
με τον εαυτό μου τέτοια πράγματα,
ούτε με απασχόλησαν ποτέ.
Ένα γεγονός της ζωής είναι ο θάνατος.
Κάποτε, μοιραία, θα έρθει.
Τι να φοβηθώ; Χορτάτος είμαι.
Αυτό που θέλω να μείνει είναι
ότι πέρασα από αυτή τη δουλειά,
και την έκανα καλά.
Έτσι θέλω να με θυμούνται.
Μου φτάνει.
Δημήτρης Μητροπάνος
Σαν σήμερα,
το 2012, έφυγε από τη ζωή.
…………………………………………………………….
Πηγές:
lifo. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Σταύρο Διοσκουρίδη.
Περιοδικό Down Town
Απόσπασμα από συνέντευξη
στην Κάλλια Καστάνη.
aixmi. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στην Κατερίνα Ζάννη.
