ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Προσαρμογή της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας στην Κλιματική Αλλαγή: Ασκήσεις επί χάρτου και μια πρόταση που μπορεί να νικήσει την αδράνεια.

Η ημερίδα για την προσαρμογή της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας στην κλιματική αλλαγή, η οποία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 2 Απριλίου στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος LIFE-IP AdaptInGR, θα μπορούσε, αν είχε δοθεί η δυνατότητα από τους διοργανωτές, να είναι ευκαιρία για έναν διευρυμένο διάλογο, εμπλουτισμένο με κατάθεση κριτικών απόψεων και προτάσεων από τους επιστήμονες και τους φορείς που την παρακολούθησαν.
Είναι τραγική ειρωνεία, πάντως, ότι την ίδια ώρα που οι ομιλητές παρουσίαζαν επί χάρτου τα αποτελέσματα του προγράμματος, τα Πιέρια όρη έπεφταν θύμα μιας πρόωρης δασικής πυρκαγιάς που κατέκαψε επί 4 μέρες εκτεταμένα δασικά οικοσυστήματα, στέλνοντας ανησυχητικά μηνύματα για το τι θα επακολουθήσει στην πορεία προς το καλοκαίρι αν η πολιτική της αδράνειας απέναντι σε έναν επελαύνοντα κίνδυνο συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς.
Η παράταξή μας έχει θέσει εδώ και ένα μήνα συγκεκριμένα ερωτήματα στο Περιφερειακό Συμβούλιο σχετικά με την πορεία εφαρμογής του Περιφερειακού Σχεδίου για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (ΠεΣΠΚΑ). Ωστόσο, η γραπτή απάντηση του Τμ. Περιβάλλοντος & Υδροοικονομίας ΠΚΜ που μας προώθησε ο αντιπεριφερειάρχης κ. Γιουτίκας δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς και γίνεται αιτία για μεγάλη ανησυχία.
Καθώς από την απάντηση προκύπτει ότι:
α) Το ΠεΣΠΚΑ ΠΚΜ είναι ακόμη άσκηση επί χάρτου, καθώς ένα χρόνο μετά την έναρξή του δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή.
β) Δεν υπάρχουν ακόμη συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα ανά στόχο.
γ) Μέχρι στιγμής δεν έχει συσταθεί ο μηχανισμός παρακολούθησης της προόδου εφαρμογής του.
δ) Οι δράσεις που υλοποιούνται εξακολουθούν να είναι αποσπασματικές, συμπτωματικές και κατακερματισμένες, καθώς δεν εντάσσονται σε έναν ευρύτερο και ολοκληρωμένο σχεδιασμό προσαρμογής της Περιφέρειας στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης.
ε) Σε ό,τι αφορά στο σχεδιασμό έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, στην απάντησή τους οι αρμόδιοι παραδέχονται ότι η κρίσιμη αυτή δράση υλοποιείται εκτός και ανεξάρτητα από τον σχεδιασμό προσαρμογής στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης.
Η αδράνεια και η καθυστέρηση στην υλοποίηση σχεδίων για την προσαρμογή στην κλιματική κρίση επιβεβαιώνεται, άλλωστε, από τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας που ακόμη και σήμερα έρχονται προς έγκριση στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Τα οποία εξακολουθούν να σχεδιάζονται με παραμέτρους και μεθόδους των προηγούμενων δεκαετιών, εκτός πνεύματος ολοκληρωμένου σχεδιασμού σε επίπεδο λεκάνης απορροής και μακράν κάθε μορφής ιεράρχησης των αναγκών σύμφωνα με την εκτίμηση του πλημμυρικού κινδύνου.
Μόνη στιγμή αισιοδοξίας για την προοπτική της υλοποίησης στην πράξη μιας συνεκτικής πολιτικής προσαρμογής στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης υπήρξε η αναφορά του περιφερειάρχη Απόστολου Τζιτζικώστα στην αποδοχή της πρότασης της παράταξής μας και του επικεφαλής της, Καθηγητή του ΑΠΘ Γιάννη Μυλόπουλου, για τη δημιουργία Επιτροπής Ειδικού Σκοπού, (Task Force), στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
Η Επιτροπή αυτή θα έχει ως αντικείμενο την υποβολή προτάσεων για:
1. Την επικαιροποίηση του αντιπλημμυρικού σχεδιασμού και την προσαρμογή του στις νέες δυσμενείς συνθήκες της κλιματικής κρίσης.
2. Την υλοποίηση αντιπλημμυρικών σχεδίων με πνεύμα ολοκληρωμένου σχεδιασμού σε επίπεδο λεκάνης απορροής και ιεράρχησης των αναγκών σύμφωνα με την εκτίμηση του πλημμυρικού κινδύνου.
3. Την αναθεώρηση του θεσμικού καθεστώτος για την επιτάχυνση των αντιπλημμυρικών έργων ως έργων εξαιρετικά επείγουσας ανάγκης και
4. Την εξεύρεση και αξιοποίηση των αναγκαίων πόρων από το κράτος και από την ΕΕ, ώστε να χρηματοδοτηθούν άμεσα τα έργα που θα προκριθούν ως έργα επείγουσας ανάγκης.
Ο επικεφαλής της παράταξης Καθηγητής του ΑΠΘ Γιάννης Μυλόπουλος έκανε με την ευκαιρία την εξής δήλωση:
«Διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά γιατί τίποτε δεν αλλάζει ως προς την προσαρμογή μας στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης.
Η αδράνεια, οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και οι καθυστερήσεις, η επίκληση του αναχρονιστικού θεσμικού πλαισίου και της απουσίας οικονομικών πόρων, οι αποσπασματικές και κατακερματισμένες δράσεις και οι παρωχημένες αντιλήψεις ως προς τον σχεδιασμό μιας νέας πολιτικής που να απαντά στις σύγχρονες και επείγουσες ανάγκες, κρατούν την Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας αθωράκιστη από τους κινδύνους και τις απειλές που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
Από την πλευρά μας, παρακολουθούμε τις εξελίξεις και συνεχίζουμε, ως αντιπολίτευση, την εποικοδομητική στάση που εγκαινιάσαμε στο Περιφερειακό Συμβούλιο με την κατάθεση συγκεκριμένης πρότασης για τη δημιουργία Επιτροπής Ειδικού Σκοπού, (Task Force), με σκοπό την εφαρμογή μιας σύγχρονης και προσαρμοσμένης στις νέες ανάγκες πολιτικής για την αντιπλημμυρική θωράκιση της ΠΚΜ.
Θετικό και αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας αποδέχθηκε την πρότασή μας και όπως υποσχέθηκε στην ημερίδα θα τη θέσει σύντομα σε εφαρμογή.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις αποφάσεις της διοίκησης της Περιφέρειας, προκειμένου να ξεκινήσει άμεσα μια νέα και εναρμονισμένη στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης, αλλά και στις σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις, προσπάθεια για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Περιφέρειας.
Στην προσπάθεια αυτή εμείς προτιθέμεθα να συμβάλουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Η συγκυρία της κλιματικής κρίσης δεν ευνοεί αντιπολιτευτικές συγκρούσεις, αλλά καλεί σε ένωση δυνάμεων και σε εποικοδομητικές συνέργειες για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της.
Η Κεντρική Μακεδονία δεν μπορεί άλλο να παραμένει αδρανής και αθωράκιστη απέναντι στους μεγάλους κινδύνους που την απειλούν.

Όπως έδειξε η πρόωρη δασική πυρκαγιά στα Πιέρια, η κλιματική κρίση όχι απλώς είναι παρούσα, αλλά κάθε χρόνο γίνεται και πιο απειλητική».

Μάρλον Μπράντο: Ο θρύλος του Χόλιγουντ

Ο Μάρλον Μπράντο, ένας θρύλος του Χόλιγουντ, άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον κινηματογράφο με την αξεπέραστη ερμηνευτική του δεινότητα και την ατίθαση προσωπικότητά του. Γεννημένος στις 3 Απριλίου 1924 στην Ομάχα της Νεμπράσκα, ο Μπράντο ήρθε από νωρίς σε επαφή με την τέχνη, σπουδάζοντας στο Actors Studio και υιοθετώντας την “Μέθοδο” του Stanislavski.

Η καριέρα του εκτοξεύτηκε με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο “Λεωφορείο ο Πόθος” (1951), όπου ενσάρκωσε τον Stanley Kowalski, χαρίζοντας μια ερμηνεία γεμάτη πάθος και ωμή βία. Η ερμηνεία του στο “Λιμάνι της Αγωνίας” (1954) τον καθιέρωσε ως έναν από τους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής, ενώ η ενσάρκωση του Vito Corleone στον “Νονό” (1972) χάραξε για πάντα την ιστορία του κινηματογράφου.

Πέρα από την υποκριτική, ο Μπράντο ασχολήθηκε ενεργά με τον ακτιβισμό, υπερασπιζόμενος τα πολιτικά δικαιώματα και τα δικαιώματα των ιθαγενών της Αμερικής. Η ατίθαση φύση του και οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του δημιούργησαν συχνά προβλήματα στις συνεργασίες του, όμως η αδιαμφισβήτητη talento του τον έκανε αξεπέραστο.

Ο Μάρλον Μπράντο άφησε την τελευταία του πνοή στις 1 Ιουλίου 2004, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά γεμάτη με αξέχαστες ερμηνείες και μια ατίθαση persona που σημάδεψε για πάντα το Χόλιγουντ

  • Ο Μπράντο κέρδισε 2 Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για τις ερμηνείες του στο “Λιμάνι της Αγωνίας” και στον “Νονό”.

  • Ήταν γνωστός για την τεχνική του “Μέθοδος”, η οποία βασιζόταν στην ενσυναίσθηση και τον αυτοσχεδιασμό.

  • Εκτός από την υποκριτική, ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία, τη συγγραφή και τη μουσική.

  • Η ταραχώδης προσωπική του ζωή απασχόλησε συχνά τα ΜΜΕ.

Το πολύ δύσκολο επάγγελμα της Νοσηλεύτριας

Η νοσηλευτική είναι ένα λειτούργημα αφοσίωσης και ανιδιοτέλειας. Οι νοσηλεύτριες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της φροντίδας ασθενών, προσφέροντας σωματική και ψυχολογική υποστήριξη σε δύσκολες στιγμές.

Πολλές προκλήσεις:

  • Εργασιακό άγχος: Η εργασία σε νοσοκομειακό περιβάλλον είναι απαιτητική, με βάρδιες, πίεση χρόνου, και βαριά συναισθηματική φόρτιση.

  • Συναισθηματική εξάντληση: Η συχνή επαφή με ασθενείς που πονάνε, υποφέρουν ή χάνουν τη ζωή τους, μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική εξάντληση και “burnout”.

  • Ευθύνες: Οι νοσηλεύτριες φέρουν μεγάλη ευθύνη για την υγεία και την ασφάλεια των ασθενών, λαμβάνοντας κρίσιμες αποφάσεις σε δύσκολες συνθήκες.

  • Σωματική καταπόνηση: Η εργασία περιλαμβάνει βαριά σωματική εργασία, όπως μετακίνηση ασθενών, σήκωμα βαρών, και ορθοστασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

  • Έλλειψη αναγνώρισης: Συχνά, η πολύτιμη δουλειά των νοσηλευτριών δεν λαμβάνει την αναγνώριση που της αξίζει, με αποτέλεσμα να νιώθουν αδικημένες και απογοητευμένες.

Παρά τις δυσκολίες:

  • Ικανοποίηση: Η νοσηλευτική προσφέρει ηθική ικανοποίηση και αίσθηση προσφοράς, καθώς οι νοσηλεύτριες βλέπουν άμεσα τα οφέλη της δουλειάς τους στην υγεία και την ευημερία των ασθενών.

  • Ανάπτυξη δεξιοτήτων: Η εργασία καλλιεργεί σημαντικές δεξιότητες, όπως η κριτική σκέψη, η ομαδικότητα, η επικοινωνία, η ενσυναίσθηση και η ψυχραιμία σε κρίσιμες καταστάσεις.

  • Σχέσεις με ασθενείς: Οι νοσηλεύτριες χτίζουν μοναδικές σχέσεις με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, προσφέροντας υποστήριξη και παρηγοριά σε δύσκολες στιγμές.

  • Επαγγελματική εξέλιξη: Η νοσηλευτική προσφέρει ευκαιρίες για εξειδίκευση σε διάφορους τομείς, όπως η καρδιολογία, η ογκολογία, η παιδιατρική, και η χειρουργική.

Η νοσηλευτική είναι ένα δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα άκρως σημαντικό και ανθρωπιστικό επάγγελμα. Οι νοσηλεύτριες αξίζουν την αναγνώριση και τον σεβασμό για την πολύτιμη προσφορά τους στην κοινωνία.

“The Gentlemen”: Εγκληματικό δράμα με στυλ στο Netflix

Η νέα σειρά του Netflix, “The Gentlemen”, που κυκλοφόρησε στις 7 Μαρτίου 2024, έχει κερδίσει τις εντυπώσεις των συνδρομητών της πλατφόρμιας στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια δημιουργία του γνωστού σκηνοθέτη Guy Ritchie, γνωστό για τις ταινίες του με γρήγορο ρυθμό, έξυπνους διαλόγους και μοναδικό στυλ.

Μια ιστορία για ναρκωτικά, χρήματα και εξουσία

Το “The Gentlemen” δεν απογοητεύει τους fans του Ritchie. Η σειρά ακολουθεί την ιστορία του Mickey Pearson (Theo James), ενός Αμερικανού βαρόνου ναρκωτικών που έχει χτίσει μια αυτοκρατορία στην αγγλική εξοχή. Όταν ο Mickey αποφασίζει να αποσυρθεί και να πουλήσει την επιχείρησή του σε μια αμερικανική οργάνωση, ξεκινάει ένα παιχνίδι εξουσίας με συμμορίες, απατεώνες και διεφθαρμένους αστυνομικούς.

Δράση, χιούμορ και ανατροπές

Η σειρά συνδυάζει στοιχεία εγκληματικού δράματος με μαύρο χιούμορ και αναπάντεχες ανατροπές. Η πλοκή εξελίσσεται με γρήγορο ρυθμό, κρατώντας τους θεατές σε εγρήγορση. Ο Ritchie χρησιμοποιεί το trademark στυλ του, με χαρακτηριστικά μοντάζ και δυναμική σκηνοθεσία στις σκηνές δράσης.

Ένας πολυπρόσωπος καστ

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται ο Theo James, γνωστός από τη συμμετοχή του στη σειρά “Divergent”. Μαζί του εμφανίζονται η Kaya Scodelario (“Εκτός Ορίων”), ο Henry Golding (“Crazy Rich Asians”) και ο Darren Boyd (“Fortitude”). Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, αποδίδοντας με άνεση τους πολύπλευρους χαρακτήρες της σειράς.

Αξίζει να δείτε το “The Gentlemen”;

Αν είστε λάτρεις των εγκληματικών ιστοριών με στυλ, μαύρο χιούμορ και γρήγορη δράση, τότε το “The Gentlemen” είναι σίγουρα για εσάς. Η σειρά του Guy Ritchie προσφέρει μια συναρπαστική εμπειρία θέασης, που θα σας κρατήσει καθηλωμένους μέχρι το τελευταίο επεισόδιο.

Γιατί Φοβόμαστε το Σκοτάδι

Ο φόβος για το σκοτάδι είναι μια κοινή εμπειρία που αγγίζει ανθρώπους κάθε ηλικίας, από μικρά παιδιά μέχρι ενήλικες. Η έννοια του άγνωστου και η αδυναμία οπτικής επαφής με το περιβάλλον μας τροφοδοτούν μια αίσθηση ανησυχίας και φόβου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν στον φόβο για το σκοτάδι:

Εξελικτική προσαρμογή: Ως πρωτόγονα όντα, η νύχτα αποτελούσε εγγενή κίνδυνο. Απειλές όπως αρπακτικά ζώα και εχθρικές φυλές ήταν πιο δραστήριες στο σκοτάδι, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση. Ο φόβος λειτούργησε ως μηχανισμός προειδοποίησης, ωθώντας τους ανθρώπους να αναζητήσουν καταφύγιο και ασφάλεια.

Φαντασία και φόβοι: Η έλλειψη οπτικών ερεθισμάτων στο σκοτάδι αφήνει ελεύθερη την φαντασία. Σκιές και θόρυβοι μπορούν να μετατραπούν σε τρομακτικές εικόνες και φόβους, τροφοδοτώντας μια αίσθηση άγχους.

Προσωπικές εμπειρίες: Τραυματικές εμπειρίες, όπως νυχτερινές φοβίες στην παιδική ηλικία ή άσχημες καταστάσεις που βιώθηκαν στο σκοτάδι, μπορούν να εντείνουν τον φόβο.

Ελλιπής έλεγχος: Η αδυναμία ελέγχου του περιβάλλοντος στο σκοτάδι μπορεί να δημιουργήσει αίσθημα αβοήθειας και ευαλωτότητας, τροφοδοτώντας τον φόβο.

Πολιτισμικές επιρροές: Μύθοι, θρύλοι και ιστορίες τρόμου που σχετίζονται με το σκοτάδι μπορούν να διαμορφώσουν αρνητικές πεποιθήσεις και να εντείνουν τον φόβο.

Άλλες αιτίες: Ψυχολογικές διαταραχές, όπως η αγχώδης διαταραχή ή η αϋπνία, μπορούν να σχετίζονται με τον φόβο για το σκοτάδι.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ο φόβος για το σκοτάδι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Τεχνικές χαλάρωσης, γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία και σταδιακή έκθεση στο σκοτάδι μπορούν να βοηθήσουν στην εξάλειψη ή τον περιορισμό του φόβου.

Εν κατακλείδι, ο φόβος για το σκοτάδι είναι μια πολυσύνθετη εμπειρία με ρίζες σε διάφορους παράγοντες. Η κατανόηση των αιτιών και η υιοθέτηση κατάλληλων στρατηγικών μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του φόβου και στην αποκατάσταση της ψυχικής ευημερίας.

Είναι ένα ολόκληρο σύστημα που δουλεύει λάθος-Στέφανος Κασσελάκης

Παρακολούθησα κι εγώ σοκαρισμένος, όπως όλες και όλοι, το ηχητικό από τη συνομιλία της Κυριακής Γρίβα που έμελλε να είναι η τελευταία.

Όταν ένας πολίτης βρίσκεται έξω από αστυνομικό τμήμα όπου δεν τον έχουν πάρει στα σοβαρά, μπροστά στον φύλακα που δεν αντιδρά, έχοντας στο αυτί του την άμεση δράση που κωλυσιεργεί, και δολοφονείται, τότε κάτι πηγαίνει πολύ λάθος στην ασφάλεια των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Και δυστυχώς δεν είναι ένα «ανθρώπινο λάθος» ούτε εδώ. Είναι ένα ολόκληρο σύστημα που δουλεύει λάθος.
«Το περιπολικό δεν είναι ταξί», όμως πρέπει να ξαναγίνει εκείνο το μέσο που έρχεται ακαριαία όταν ένας πολίτης βρίσκεται σε κίνδυνο.
Διότι ο πολίτης που βρίσκεται σε κίνδυνο, δεν έχει χρόνο για τηλεφωνικές «αιτήσεις» και γραφειοκρατική μεταχείριση.

Ασφάλεια με ενσυναίσθηση.

Αυτό χρειάζεται η χώρα μας.

Στέφανος Κασσελάκης

Η Ανεργία των Νέων στην Ελλάδα: Μια Σκληρή Πραγματικότητα

Η ανεργία των νέων στην Ελλάδα αποτελεί ένα από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Το ποσοστό των νέων ηλικίας 15-24 ετών που βρίσκονται χωρίς εργασία αγγίζει το 35%, όντας το υψηλότερο στην Ευρωζώνη.

Πολλαπλές Αιτίες:

Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην ύπαρξη αυτού του προβλήματος. Η οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα τα τελευταία χρόνια, η έλλειψη επενδύσεων, η ελλιπής εκπαίδευση και κατάρτιση, η γραφειοκρατία και η έλλειψη ρεαλιστικών προγραμμάτων απασχόλησης οξύνουν το φαινόμενο.

Συνέπειες:

Η ανεργία των νέων έχει δραματικές επιπτώσεις. Οι νέοι άνθρωποι βιώνουν οικονομική ανέχεια, κοινωνικό αποκλεισμό, ματαίωση και αδιέξοδο. Η ψυχολογία τους πλήττεται, ενώ το μέλλον τους φαντάζει αβέβαιο.

Προοπτικές:

Η αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων αποτελεί καίριο ζήτημα για την ελληνική κοινωνία. Απαιτούνται δραστικές πολιτικές και κοινωνικές παρεμβάσεις.

Προτάσεις:

  • Ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

  • Βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, με έμφαση στις δεξιότητες που ζητά η αγορά εργασίας.

  • Εφαρμογή ρεαλιστικών προγραμμάτων απασχόλησης και μαθητείας.

  • Ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας των νέων ανέργων.

  • Προώθηση της επιχειρηματικότητας και της αυτοαπασχόλησης.

Συμπέρασμα:

Η ανεργία των νέων στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα οικονομικό πρόβλημα, αλλά και ένα κοινωνικό και ηθικό ζήτημα. Η αντιμετώπισή της αποτελεί ευθύνη όλων μας.

Η συλλογική προσπάθεια, η υιοθέτηση ρεαλιστικών πολιτικών και η στήριξη των νέων είναι απαραίτητες για να βγούμε από το αδιέξοδο.

Ελπίδα για το Μέλλον:

Παρά τις δυσκολίες, υπάρχουν σημάδια ελπίδας. Η στροφή προς την ψηφιακή οικονομία, η ανάπτυξη νέων κλάδων και η υιοθέτηση καινοτόμων ιδεών μπορούν να δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες για τους νέους.

Είναι σημαντικό να στηρίξουμε τους νέους ανθρώπους, να τους προσφέρουμε τα απαραίτητα εφόδια και να τους ενθαρρύνουμε να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Μόνο με συλλογική προσπάθεια μπορούμε να χτίσουμε ένα μέλλον με λιγότερη ανεργία και περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους της Ελλάδας.

Η Σύγχρονη Γυναίκα: Μια Δύναμη στη Σύγχρονη Κοινωνία

Η σύγχρονη γυναίκα κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνία, διαμορφώνοντας το παρόν και χαράσσοντας το μέλλον. Η σπουδαιότητά της δεν περιορίζεται σε έναν μόνο τομέα, αλλά εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής.

Σπάζοντας τα Κοινωνικά Στερεότυπα:

Στο παρελθόν, η θέση της γυναίκας ήταν περιορισμένη. Ο κοινωνικός περίγυρος την περιόριζε σε παραδοσιακούς ρόλους, όπως η φροντίδα του σπιτιού και της οικογένειας. Σήμερα, η σύγχρονη γυναίκα έχει σπάσει τα δεσμά των πατριαρχικών δομών και διεκδικεί ενεργά την ισότιμη συμμετοχή της σε όλους τους τομείς.

Εκπαίδευση και Καριέρα:

Η πρόσβαση στην εκπαίδευση άνοιξε τον δρόμο για την πνευματική και επαγγελματική ανάπτυξη των γυναικών. Σήμερα, οι γυναίκες όχι μόνο αποφοιτούν από πανεπιστήμια με ίσους ή και ανώτερους ρυθμούς από τους άντρες, αλλά διαπρέπουν σε μια πληθώρα επαγγελμάτων, κατακτώντας ηγετικές θέσεις σε επιχειρήσεις, οργανισμούς και πολιτικά αξιώματα.

Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία:

Η γυναικεία επιχειρηματικότητα αποτελεί μια ακμάζουσα δύναμη, με ολοένα και περισσότερες γυναίκες να ιδρύουν και να διοικούν επιτυχημένες επιχειρήσεις. Η συμβολή τους στην οικονομία είναι σημαντική, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και ενθαρρύνοντας την καινοτομία.

Πολιτική Συμμετοχή:

Η γυναικεία παρουσία στην πολιτική σκηνή έχει ενισχυθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Οι γυναίκες διεκδικούν και κατακτούν θέσεις βουλευτών, υπουργών και αρχηγών κρατών, ασκώντας ενεργή επιρροή στη λήψη αποφάσεων που επηρεάζουν το μέλλον της κοινωνίας.

Μητρότητα και Ισορροπία:

Παράλληλα με τους πολλαπλούς ρόλους της, η σύγχρονη γυναίκα διατηρεί την καίρια θέση της ως μητέρα. Η μητρότητα παραμένει μια σημαντική πτυχή της γυναικείας ταυτότητας, με τις γυναίκες να επιδιώκουν μια ισορροπία μεταξύ καριέρας και οικογενειακής ζωής.

Κοινωνικές Προκλήσεις:

Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προκλήσεις σε διάφορους τομείς. Η ανισότητα στους μισθούς, η έμφυλη βία, η σεξουαλική παρενόχληση και οι διακρίσεις σε βάρος τους αποτελούν ζητήματα που χρήζουν επίλυσης.

Συμπέρασμα:

Η σύγχρονη γυναίκα αποτελεί μια δυναμική και πολυδιάστατη οντότητα. Η σπουδαιότητά της στην κοινωνία είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς η συμβολή της σε κάθε τομέα είναι καίρια και η επιρροή της διαρκώς αυξανόμενη. Η γυναικεία δύναμη, η θέληση και η αστείρευτη ενέργεια διαμορφώνουν το μέλλον, χαράσσοντας μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και ευημερίας.

Το ποδόσφαιρο: όπιο των φτωχών ή κοινωνικό αγαθό;

Η φράση “το ποδόσφαιρο είναι το όπιο των φτωχών” αποδίδεται στον Καρλ Μαρξ και ειπώθηκε για πρώτη φορά το 1844. Η φράση αυτή υποδηλώνει ότι το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως μέσο αποπροσανατολισμού για τις φτωχές τάξεις, αποσπώντας την προσοχή τους από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και καθησυχάζοντας την δυσαρέσκειά τους.

Ωστόσο, η ερμηνεία και η βαρύτητα της φράσης αυτής έχουν αμφισβητηθεί. Κάποιοι θεωρούν ότι ο Μαρξ απλώς σχολίαζε τον τρόπο με τον οποίο η άρχουσα τάξη χρησιμοποιούσε το ποδόσφαιρο για να χειραγωγήσει τις μάζες. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η φράση αγνοεί την πολυπλοκότητα του ποδοσφαίρου και την σημασία του για την κοινωνική συνοχή.

Σύγχρονη οπτική:

Στη σύγχρονη εποχή, η φράση “το ποδόσφαιρο είναι το όπιο των φτωχών” έχει χάσει μέρος από την ισχύ της. Το ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο με τεράστια οικονομική και πολιτιστική επιρροή.

Παρ’ όλα αυτά, ορισμένα στοιχεία της κριτικής του Μαρξ παραμένουν επίκαιρα. Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, η διαφθορά, η βία στους αγωνιστικούς χώρους και η εκμετάλλευση των παικτών είναι ζητήματα που αγγίζουν την ουσία του αθλήματος.

Κοινωνικό αγαθό:

Παράλληλα, το ποδόσφαιρο μπορεί να λειτουργήσει και ως κοινωνικό αγαθό. Έχει τη δυνατότητα να ενώνει ανθρώπους από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, φυλές και θρησκείες. Μπορεί να καλλιεργήσει αξίες όπως η ομαδικότητα, η ευγενής άμιλλα και ο σεβασμός προς τον αντίπαλο.

Επιπλέον, το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα σημαντικό μέσο ψυχαγωγίας για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Προσφέρει χαρά, εκτόνωση και μια αίσθηση κοινότητας.

Συμπέρασμα:

Η φράση “το ποδόσφαιρο είναι το όπιο των φτωχών” αποτελεί μια σύνθετη και αμφιλεγόμενη δήλωση. Η ερμηνεία της εξαρτάται από την οπτική γωνία του κάθε ατόμου.

Το ποδόσφαιρο, όπως και κάθε άλλο κοινωνικό φαινόμενο, φέρει αντιθέσεις και πολλαπλές ερμηνείες. Ας μην εστιάσουμε, λοιπόν, σε μια μονοδιάστατη θεώρηση, αλλά ας αξιολογήσουμε κριτικά το ρόλο του ποδοσφαίρου στην κοινωνία, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές του πτυχές.