Στην εξωτερική πλευρά των δυτικών βυζαντινών τειχών της Ανω πόλης και στην περιοχή των Συκεών βρίσκεται η Πολιτιστική Γειτονιά. Μια προσφυγική γειτονιά που για χρόνια στέγασε πρόσφυγες του 1922 από την Καππαδοκία,την Ανατολική Ρωμυλία και την Ανατολική Θράκη. Οι πρόσφυγες «εγκαταστάθηκαν αρχικά σε παλιά τουρκικά σπίτια και σε πρόχειρα αυτοσχέδια παραπήγματα φτιαγμένα από ξύλο,τενεκέδες ή λαμαρίνες χωρίς παράθυρα και φωτισμό».Ορισμένες από αυτές τις αυτοσχέδιες κατασκευές έγιναν μόνιμες κατοικίες και διατηρούνται μέχρι σήμερα στην πλαγιά μεταξύ των τειχών και των οδών Μεσολογγίου-Βενιζέλου. Κάποιες δε από αυτές στα τέλη της δεκαετίας του 2000 ανακατασκευάστηκαν και μετατράπηκαν από τον τότε δήμο Συκεών σε χώρους πολιτισμού . Εκεί βρίσκεται και το εξαιρετικό σε θέση και αρχιτεκτονική Μουσείο Προσφύγων.
Σήμερα στην Πολιτιστική Γειτονιά λειτουργούν(ή καλύτερα λειτουργούσαν) εργαστήρια ζωγραφικής, αγιογραφίας, αγγειοπλαστικής, ψηφιδωτού, διδασκαλίας και κατασκευής παραδοσιακών οργάνων, φωτογραφίας ,κεραμικής και κοσμημάτων. Εδώ και 4 μήνες λειτουργούν μόνο τα εργαστήρια φωτογραφίας και παραδοσιακών οργάνων με εθελοντές διδάσκοντες-διδάσκουσες ,αφού υπάρχει πρόβλημα με τις χρονοβόρες προγραμματικές συμβάσεις για πρόσληψη εργαζομένων και μάλιστα μόνο σε καθεστώς ελαστικών σχέσεων εργασίας .Επισκεφθήκαμε αρκετές φορές την Πολιτιστική Γειτονιά, έναν χώρο που συμπυκνώνει σημαντικές περιόδους της ιστορίας της πόλης. Δυστυχώς η εικόνα της ερημιάς και της εγκατάλειψης είναι παραπάνω από εμφανής, αφού μόνο δύο εργαστήρια λειτουργούν ένα απόγευμα την εβδομάδα. Ο΄ χώρος αυτός θα έπρεπε κατά την γνώμη μας να σφύζει από καλλιτεχνική ζώή και δημιουργία. Θα έπρεπε να αποτελεί ένα μεγάλο εργαστήρι Τέχνης και Πολιτισμού ,χώρο συνάντησης κατοίκων, ντόπιων καλλιτεχνών και σχημάτων και όχι μόνο. Αλλωστε ως Πόλη Αλλιώς και στο δημοτικό συμβούλιο στο πλαίσιο των προτάσεων-θέσεων μας για την υποστήριξη του πολιτισμού ως δημόσιου αγαθού και ως χώρου αλληλεπίδρασης τοποθετηθήκαμε και για την λειτουργία της Πολιτιστικής Γειτονιάς καταθέτοντας προτάσεις.Συγκεκριμένα προτείναμε
σταθερή λειτουργία των εργαστηρίων με μόνιμο προσωπικό παραχώρησή τους και σε καλλιτεχνικές ομάδες της περιοχής μας για ανάδειξη του έργου τουςσυνδιοργάνωση εκδηλώσεων και φεστιβάλ και στον χώρο της Πολιτιστικής Γειτονιάς με καλλιτέχνες και σχήματα της περιοχής.σύνδεση των γιορτών Παιδείας -Πολιτισμού και με την Πολιτιστική Γειτονιάλειτουργία του Μουσείου Προσφύγων σε καθημερινή βάση με εκδηλώσεις λόγου, τέχνης και Πολιτισμού.
Τι είναι άραγε αυτό που δεν επιτρέπει στην διοίκηση του δήμου να παραχωρήσει δωρεάν τα διπλοκλειδωμένα και έρημα εργαστήρια σε καλλιτέχνες και σε ανθρώπους που ασχολούνται με τον πολιτισμό προκειμένου να αποτελέσει η περιοχή ένα ζωντανό-με την κυριολεκτική έννοια του όρου- παράδειγμα αυτοδιαχείρισης και υποδειγματικής λειτουργίας αυτού που πραγματικά δηλώνει ο όρος «Τοπική Αυτοδιοίκηση»;Εμείς ως Πόλη Αλλιώς θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε ότι οι θεωρητικές κορωνίδες ενός δήμου που αποτελεί «κοιτίδα του πολιτισμού» δεν αρκούν. Χρειάζεται μια πολιτική που θα ανοίγεται σε συμπολίτες και συμπολίτισσες δίνοντάς τους «χώρο» και χώρους για να λειτουργήσουν και να δημιουργήσουν.
Φωτογραφίες Μένη Σεϊρίδου
