Νατάσα Ξαρχάκου «Η ελευθερία του ενός, τελειώνει εκεί που αρχίζει του άλλου»

«Η ελευθερία του ενός, τελειώνει εκεί που αρχίζει του άλλου»

Και η δική μου συνεχώς παραβιάζετε. Θα ήθελα να βάλω γύρω μου ένα ηλεκτρικό συρματό πλεγμα. Στη κάθε παραβίαση του ορίου να πετάγονται μακριά, αυτόματα. Θα ήθελα να μπορώ να φωνάξω στο πρόσωπο κάποιου για να γίνει αισθητή η παρουσία μου και να μπορώ να εξαφανίζομαι δια μαγείας όταν αγωνιώ να γλιτώσω από αδηφάγους ανθρώπους. Και θα ήθελα παρακαλώ να μην χρειάζεται τόση μεγάλη προσπάθεια…

Μέσα στην πολυπλοκότητα που μας περιβάλλει συνηθίσαμε, σταματήσαμε να πιστεύουμε πως μπορούμε να είμαστε ευτυχείς, με απλά πράγματα. Καλοκαίρι είναι και οι πόλεις μας πνίγουν. Απλό θα είναι το να φύγουμε. Και αν δε μπορούμε; Τότε να φερθούμε ελαφρώς εγω κεντρικά, να γυρνούν όλα γύρω από το συμφέρον μας, για να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε και πάλι. Βασικό, να μην κάνουμε πράγματα που δε θέλαμε να μας κάνουν, και να φεύγουμε μακριά από αυτούς που δε το σέβονται. Και αυτό απλό μοιάζει. Αλλά, την πολυπλοκότητα όπως είπαμε, τη συνηθίσαμε. Και η συνήθεια είναι κακό πράγμα. Σα το τσιγάρο που σου κάνει κακό μα δε το κόβεις.

Να μας βρει αλλού ο Σεπτέμβρης που θα έρθει, να μας βρει κυρίως «αλλιώς», και να πάρουμε μαζί μας και άλλους. Αν η ψυχή μας μοιάζει με παράθυρο, να ευχόμαστε να φυσήξει και λίγο γλυκός Νοτιάς. Να μας αλλάξει, να μας γλυκάνει. Λίγο περισσότερο άνθρωποι να γίνουμε. Ευ- χές σαν του Νέου Έτους. Όχι απλά «Καλό Καλοκαίρι», αλλά: «Καλή χρονιά» να έχουμε.

Νατάσα Ξαρχάκου