Σε μια κοινωνία που μετρά την επιτυχία με αριθμούς και πρότυπα, εκείνες στέκονται ακλόνητες, κρατώντας στα χέρια τους ένα διαφορετικό όνειρο. Οι μητέρες των παιδιών με αναπηρία, ήρωες της καθημερινότητας, που αγωνίζονται σ’ έναν αθέατο πόλεμο. Έναν πόλεμο ενάντια στα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις ανέσεις που η κοινωνία επιβάλλει.
Η διαδρομή τους είναι σπαρακτική. Κάθε βήμα τους είναι μια μάχη. Η χαρά της γέννησης αντικαθίσταται από την αγωνία για το μέλλον. Η αγκαλιά που ταΐζει με αγάπη γίνεται ασπίδα προστασίας από έναν κόσμο που δεν είναι πάντα έτοιμος να τα δεχτεί. Κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση, κάθε νύχτα μια μάχη με τους φόβους για το αύριο.
Η συναισθηματική εξάντληση είναι ο πιστός τους σύντροφος. Η χαρά ανακατεύεται με τον πόνο, η ελπίδα με την απελπισία. Κάθε επιτυχία του παιδιού τους είναι μια νίκη, κάθε δυσκολία μια πληγή που αργεί να κλείσει. Η σωματική κούραση είναι δεδομένη. Οι ατελείωτες ώρες φροντίδας, οι συνεχείς επισκέψεις στους γιατρούς, οι αγώνες για την εξασφάλιση των απαραίτητων βοηθημάτων, τους εξαντλούν σωματικά και ψυχικά.
Και όμως, μέσα σ’ όλη αυτή τη δίνη, αναδύεται μια δύναμη ανεξήγητη. Μια αγάπη τόσο μεγάλη που ξεπερνά κάθε όριο. Μια αγάπη που τις κάνει να αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, για μια κοινωνία πιο συμπεριληπτική και δίκαιη.
Η κραυγή τους είναι αγωνιώδης. Ζητούν υποστήριξη από το κράτος, ζητούν δομές που θα επιτρέψουν στα παιδιά τους να αναπτυχθούν και να ενταχθούν στην κοινωνία. Ζητούν μια παιδεία που να καλλιεργεί την αλληλεγγύη και την αποδοχή της διαφορετικότητας.
Και τότε, μέσα από τις σκοτεινές νύχτες, μια αχτίδα φωτός αρχίζει να διαγράφεται. Η κοινωνία αλλάζει, οι αντιλήψεις εξελίσσονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανοίγουν τις καρδιές και τα μυαλά τους. Οι μητέρες αυτές, με την ακούραστη προσπάθειά τους, συμβάλλουν καθοριστικά σε αυτή την αλλαγή.
Ο επίλογος αυτής της ιστορίας δεν είναι γραμμένος ακόμα. Είναι μια ιστορία που συνεχίζεται, μια ιστορία που χτίζεται με αγώνα, υπομονή και αισιοδοξία. Είναι μια ιστορία που μας διδάσκει ότι η αγάπη είναι η πιο δυνατή δύναμη του κόσμου και ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, η ελπίδα μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Γιατί αυτές οι μητέρες είναι οι ήρωες της εποχής μας. Είναι οι φωνές που αγωνίζονται για ένα κόσμο πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο. Και η φωνή τους, όσο δυνατά κι αν προσπαθούν να την σιγήσουν, θα συνεχίσει να ακούγεται, να εμπνέει και να αλλάζει τον κόσμο.
Βαγγέλης Χριστοφορίδης
Δημοσιο-γράφω
