Δεν υπάρχουν κωμικοί ηθοποιοί.

Δεν υπάρχουν κωμικοί ηθοποιοί.

Υπάρχουν καλοί ηθοποιοί και κακοί.

Ένας καλός ηθοποιός

μπορεί να είναι άριστα κωμικός.

Άμα ερμηνεύσει άριστα ένα έργο

που είναι κωμικό, είναι καλός κωμικός.

Υπήρχαν ηθοποιοί ασύγκριτοι

όπως ο μέγας Βασίλης Αυλωνίτης.

Όταν όμως τον έβλεπες στο φιλμ

”Τραλαλά, τραλαλά, τραλαλά”,

δεν πήγαινε το μυαλό σου ότι

θα ήταν ο Παυλάρας στην ταινία

”Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο”.

Ο Κινηματογράφος τότε

ήταν το εξτρά, η ”αρπαχτή”.

Είχες το μεροκάματό σου

στο Θέατρο και σου λέγανε:

– Έλα και πάρε και

δεκαπέντε χιλιάδες δραχμές.

Πηγαίνανε.

Δεν εξετάζανε τίποτα.

Τί έργα ήτανε, ποιανού ήτανε,

ποιος θα τους οδηγούσε.

Δεκάρα τσακιστή δεν δίνανε.

Μοιραίο ήταν, λοιπόν,

να στραβοπατάνε.

Δεν είχαν την τύχη πάντα

να βρεθούνε στον Γιώργο Τζαβέλλα

ή να βρεθούνε στον Ορέστη Λάσκο.

Όταν είπα του Φίνου ότι θέλω τον

Αυλωνίτη, μου λέει: ”Τρελάθηκες;”

Γιατί ο Αυλωνίτης είχε εμφανιστεί

σε δυο – τρεις άλλες ταινίες,

τον είχαν αφήσει κι έκανε διάφορες

αηδίες και ήταν γελοίο πράμα.

Εγώ όμως είχα διακρίνει ότι

ο άνθρωπος ήταν μοναδικό ταλέντο.

Και είπα ”Αυλωνίτης!” και επέμεινα

και με μισή καρδιά το δέχτηκε ο Φίνος.

Αλλά το αποτέλεσμα

με δικαίωσε πλήρως.

Αλέκος Σακελλάριος

………………………………………………………………..

Απόσπασμα από το βιβλίο

του Σωτήρη Κακίση: ΟΙ ΑΠέΝΑΝΤΙ