Η σχέση μεταξύ του θαυμασμού για την αρχαία Ελλάδα και της επιθυμίας για χούντα είναι περίπλοκη και αμφιλεγόμενη.Γράφει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Η σχέση μεταξύ του θαυμασμού για την αρχαία Ελλάδα και της επιθυμίας για χούντα είναι περίπλοκη και αμφιλεγόμενη.

Από τη μία πλευρά, είναι αλήθεια ότι η αρχαία Ελλάδα γέννησε τη δημοκρατία, ένα σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο οι πολίτες συμμετέχουν άμεσα ή μέσω εκλεγμένων αντιπροσώπων στη λήψη αποφάσεων. Η δημοκρατία των Αθηναίων, με τα θεσμικά όργανα όπως η Εκκλησία του Δήμου, ο Βουλευτικός Σύμβουλος και ο Άρειος Πάγος, άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην πολιτική σκέψη και άσκηση σε όλο τον κόσμο.

Πολλοί που ονειρεύονται μια χούντα μπορεί να έλκονται από την ιδέα της τάξης και της σταθερότητας που συνδέεται με ορισμένα αυταρχικά καθεστώτα. Μπορεί να πιστεύουν ότι η δημοκρατία είναι αδύναμη και αναποτελεσματική, και ότι μόνο μια αυταρχική κυβέρνηση μπορεί να φέρει την πραγματική πρόοδο.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η χούντα δεν αποτελεί συνέχεια ή εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας. Αντίθετα, αποτελεί μια ριζικά διαφορετική μορφή διακυβέρνησης, η οποία καταργεί τα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν μια ομοιογενής οντότητα. Υπήρχαν διάφορες μορφές διακυβέρνησης, από τις δημοκρατίες έως τις ολιγαρχίες και τις μοναρχίες. Η δημοκρατία των Αθηναίων, ενώ όντως καινοτόμος και επιδραστική, δεν ήταν η μόνη μορφή διακυβέρνησης στον ελληνικό κόσμο.

Συνεπώς, η σύνδεση του θαυμασμού για την αρχαία Ελλάδα με την επιθυμία για χούντα είναι απλοποιημένη και παραπλανητική. Η αρχαία Ελλάδα άφησε μια πλούσια κληρονομιά πολιτικών ιδεών, συμπεριλαμβανομένης της δημοκρατίας, αλλά η χούντα αποτελεί μια ριζικά διαφορετική μορφή διακυβέρνησης, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις δημοκρατικές αξίες της αρχαίας Ελλάδας.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης