Author Archive: Vaggelis Christoforidis
Μαζί για μια Νέα Κεντρική Μακεδονία – Ήρθε η Ώρα της Αλλαγής – Γιάννης Μυλόπουλος
Μαζί για μια Νέα Κεντρική Μακεδονία – Ήρθε η Ώρα της Αλλαγής
Πολίτες των 7 νομών της Κεντρικής Μακεδονίας,
Η ώρα δεν είναι απλώς κρίσιμη. Είναι καθοριστική. Η περιοχή μας αξίζει περισσότερα, καλύτερα, δικαιότερα. Κι αυτό δεν θα μας το χαρίσει κανείς – θα το διεκδικήσουμε μαζί.
Η περιφερειακή παράταξη Αλλαγή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με επικεφαλής τον Γιάννη Μυλόπουλο, σας καλεί να μπείτε στην πρώτη γραμμή. Να γίνετε μέλη ενός ανοιχτού, συμμετοχικού, δημοκρατικού κινήματος που δεν έρχεται να διαχειριστεί τη στασιμότητα, αλλά να εμπνεύσει και να δημιουργήσει προοπτική.
Γιατί γνωρίζουμε ένα πράγμα καλά: Κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα κάθε περιοχής από τους ίδιους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτήν.
Γι’ αυτό και σας καλούμε να έρθετε σε επαφή μαζί μας. Να μας μιλήσετε. Να μας μεταφέρετε τις ανάγκες, τις αγωνίες, τα όνειρά σας. Να γίνετε η φωνή της αλλαγής στον τόπο σας.
Γίνε μέλος. Πάρε θέση. Δώσε φωνή στον τόπο σου.
Γιατί η Κεντρική Μακεδονία του αύριο ξεκινά σήμερα – και χρειάζεται εσένα.
Μπες στον διάλογο. Μπες στην Αλλαγή.
Καίτη Κωνσταντίνου – Έφυγε από τη ζωή η Σωσώ(Εγκλήματα)
Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος.
Τον έχασα όταν ήμουν οκτώ ετών.
Πέρασα δύσκολα.
Αν κουβαλάω ένα τραύμα;
Ναι.
Μετά εξαρτάται αν μπορείς
να το λειάνεις. Να το αποδεχτείς.
Μεγάλωσα όμως με μια μάνα
που πήρα πολλή αγάπη.
Οι σπουδές ήταν για μένα ένα καλό
έναυσμα να φύγω από την επαρχία.
Ήθελα να σπουδάσω Ιατρική.
Τελικά σπούδασα στη Φιλοσοφική.
Δίδαξα και δύο χρόνια σε Γυμνάσιο.
Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο
να είσαι δάσκαλος.
Μου άρεσε να βλέπω
το Θέατρο της Δευτέρας.
Δεν είχα σκεφτεί να γίνω ηθοποιός,
ποτέ δεν το είχα πει μικρή.
Μια αόρατη κλωστή
με τράβηξε σε αυτό το επάγγελμα.
Αποφάσισα να δώσω εξετάσεις
στο Θέατρο Τέχνης.
Θεωρούσα αδύνατον να μπω αλλά
πέρασα. Τρελάθηκα από τη χαρά μου.
Δεν είναι μια εύκολη δουλειά.
Θέλει στομάχι.
Όμως υπήρξα τυχερή.
Δεν δυσκολεύτηκα πάρα πολύ.
Δεν έχω δεχτεί ανταγωνισμό.
Δεν κυνήγησα τη δημοσιότητα.
Μου αρέσει
να είμαι με τους φίλους μου.
Μου αρέσουν τα ταξίδια.
Έχω μια κανονική ζωή.
Αγαπώ την ησυχία μου.
Είμαι σπιτόγατος.
Έχω ένα σκύλο, τον Τζόρα.
Έχει αλλάξει τη ζωή μου.
Η αγάπη που του έχω είναι τεράστια.
Είμαι δεμένη με την οικογένειά μου.
Τη μητέρα μου, την αδερφή μου,
και τα δύο ανίψια μου.
Έχω υπάρξει τυχερή
γιατί έχω κάνει δουλειές που
έχουν αγαπηθεί από τον κόσμο.
Αν με πουν κωμική ηθοποιό
είναι μεγάλη τιμή.
Μου αρέσει η κωμωδία.
Μάλλον, αντικατοπτρίζει μια στάση
που έχω απέναντι στα πράγματα,
χωρίς να σημαίνει ότι είμαι
ένας άνθρωπος που από το πρωί
ως το βράδυ λέει αστεία και γελάει.
Το πιο μεγάλο κομπλιμέντο
που έχω δεχτεί στη ζωή μου
είναι όταν ένας θεατής μού είπε
ότι δε με γνώρισε πάνω στη σκηνή.
Για μένα το πιο σημαντικό είναι
να στραπατσάρεσαι πάνω στη σκηνή,
να μην είσαι αυτό που είσαι στη ζωή σου.
Είναι λίγο σαν ψυχοθεραπεία
η δουλειά μας.
Καίτη Κωνσταντίνου
Σήμερα έφυγε από τη ζωή.
Σοκ στις ΗΠΑ : 14χρονη σκότωσε την μητέρα της και φώναξε την φίλη της να δεί το πτώμα (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ)
Μέχρι και τον Μάρτιο του 2024, η 14χρονη Κάρλι από το Μισισίπι ήταν μαθήτρια της χρονιάς στο λύκειο όπου και η 40χρονη μητέρα της ήταν καθηγήτρια μαθηματικών.
Πως λοιπόν έφτασε καταδικασμένη σε ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή έχοντας κριθεί ένοχη για τον φόνο της μητέρας της και την απόπειρα φόνου του πατριού της μόλις 6 μήνες μετά, στις 21 Σεπτεμβρίου 2024;
Οι ένορκοι κατα την διάρκεια της δίκης είδαν πέντε ημέρες ανησυχητικών αποδεικτικών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένου του βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας του σπιτιού.
Στο βίντεο, φαίνεται πρώτα η 14χρονη Γκρεγκ με ένα όπλο πίσω από την πλάτη της καθώς περιφέρεται στο σπίτι. Έπειτα ακούγονται πυροβολισμοί και κραυγές.
Η Γκρεγκ στη συνέχεια επιστρέφει στην κουζίνα και φαίνεται να στέλνει μηνύματα και να παίζει με τα σκυλιά της.
Ένα από τα μηνύματα ήταν προς τον πατριό της από το κινητό της μητέρας της οπού παριστάθηκε την ίδια και τον ρώτησε :
“Πότε θα γυρίσεις σπίτι γλυκέ μου;”
Έπειτα έστειλε μήνυμα στους φίλους της
“Η ζωή μου καταρρέει, πρέπει να με βοηθήσετε. Τα σκάτωσα. Τα σκάτωσα και χρειάζομαι βοήθεια”
Μία από τις φίλες της, ανησυχώντας για την Κάρλι, πήγε από το σπίτι της. Όταν έφτασε, η Κάρλι την περίμενε στην εξώπορτά της.
Κάρλι: –Δεν θέλω να φρικάρεις, χρειάζομαι να μείνεις ψύχραιμη.
Φίλη: –Δεν θα φρικάρω, τι έγινε;
Κάρλι: –Έχεις δει ποτέ πτώμα;
Όταν η φίλη της έγνεψε αρνητικά, η Κάρλι την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρά της. Στο πάτωμα της 14χρονης βρισκόταν η νεκρή σορός της μητέρας της.
Οι εισαγγελείς είπαν ότι πυροβόλησε τη μητέρα της, Άσλεϊ Σμάιλι, 3 φορές στο πρόσωπο. Τότε, όταν ο πατριός της, Χιθ Σμάιλι, γύρισε σπίτι, η Κάρλι τον πυροβόλησε στον ώμο.
Η απεγνωσμένη κλήση του στο 911 παίχτηκε επίσης για τους ενόρκους.
Μέσα στον πανικό του ο Χιθ ακούγεται να λέει :
“Η γυναίκα μου είναι νεκρή, η κόρη της με πυροβόλησε”
“…μου φώναζε κάτι δεν μπορούσα να την καταλάβω”
“…της πήρα το όπλο και έφυγε τρέχοντας από την πίσω αυλή”
“Ω θεέ μου σκότωσε την μητέρα της.”
«Το όπλο εκπυρσοκρότησε μπροστά στο πρόσωπό μου πριν καν ανοίξει η πόρτα», είπε ο Χιθ Σμάιλι στο δικαστήριο.
Οι εισαγγελείς λένε ότι η βία εκτυλίχθηκε μόλις λίγες ώρες μετά που ένας φίλος είπε στη μητέρα της Κάρλι για τη χρήση μαριχουάνας από την έφηβη.
Οι δικηγόροι της Γκρεγκ υποστήριξαν ότι περνούσε μια κρίση ψυχικής υγείας.
«Δεν ήξερε τι συνέβαινε εκείνη τη στιγμή. Σας ζητάμε να την κρίνετε αθώα λόγω ψυχικής διαταραχής,” παρακάλεσε τους ενόρκους ο δικηγόρος υπεράσπισης Κέβιν Κάμπ, πριν από την απόφασή των ενόρκων.
“Έβαλα τρεις σφαίρες στη μαμά μου και έχω — έχω τρεις ακόμα που περιμένουν τον πατριό μου,” αναπαρέστησε η πολιτική εισαγγελέας Καθρίν Νιούμαν. “Νομίζετε ότι ακούγεται σαν τρελός άνθρωπος; Όχι.”
Χρειάστηκαν μόλις δύο ώρες διαβουλεύσεων για να βρει το δικαστήριο την Κάρλι Γκρέγκ ένοχη για όλες τις κατηγορίες. Η υπεράσπιση λέει ότι σκοπεύει να ασκήσει έφεση.
Υπόθεση ΣΟΚ: Νταντά πετούσε και χτυπούσε 5 ημερών νεογέννητο μωρό στο ίδιο του το σπίτι. (ΒΙΝΤΕΟ)
Στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια ένα ζευγάρι μόλις είχε απολύσει την νταντά που είχαν προσλάβει να προσέχει το νεογέννητο μωρό τους διότι δεν ήταν ευχαριστημένοι με την απόδοσή της και η μητέρα συγκεκριμένα την θεωρούσε λίγο περίεργη.
Το ίδιο ένστικτό της μητέρας οδήγησε το ζευγάρι να κοιτάξουν τις ηχογραφήσεις από την κάμερα που είχαν στο υπνοδωμάτιο όπου κοιμόταν το μωρό τους.
Αυτό που είδαν θα τους τραυμάτιζε για πάντα.
Στο βίντεο που ανέβασε η μητέρα του θύματος στο Douyin (μία Κινέζικη πλατφόρμα πανομοιότυπη με το TikTok) απεικονίζεται η νταντά να κακοποιεί το νεογέννητο μωρό σε πάνω από μια περιπτώσεις, πετώντας το απότομα στο κρεβάτι, βάζοντας την κουβέρτα στο στόμα του, σφαλιαρίζοντας το και άλλες παρόμοιες ανατριχιαστικές πράξεις.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι σοκαριστικό και δεν είναι κατάλληλο για όλους. Μαζί με τις τραυματικές πράξεις που απεικονίζονται, το βίντεο περιλαμβάνει και ήχο. Παρακολουθήστε με δική σας ευθύνη.
Τζένη Βάνου – Πρόσωπα
Γεννήθηκα στην Αθήνα.
Όταν με άκουσε να τραγουδάω
στο σπίτι της μαμάς μου
ο δημοσιογράφος
Γιώργος Κολοκοτρώνης,
με σύστησε στον Μίμη Πλέσσα.
Ο Μίμης μού είπε:
”Αναμφισβήτητα έχεις αξία.”
Μπήκα στην ορχήστρα του.
Την πρώτη φορά
που διαγωνιζόταν τραγούδι μου
στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης,
ο Δημήτρης Χορν,
που ήταν μέλος της επιτροπής,
ψήφισε ”Τζένη Βάνου”.
Η διευθύντρια του μουσικού
προγράμματος τού είπε:
”Τάκη, τραγούδια ψηφίζουμε”.
Εκείνος της απάντησε:
”Μα, δεν έχετε καταλάβει ακόμα,
ότι τα επόμενα πενήντα χρόνια
θα μας ”βασανίζει” με τη φωνή της;”
Το πρώτο μου σουξέ, το 1963,
ήταν το: ”Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου”.
Το 1964 ο Γιώργος Μουζάκης
μου έγραψε τη ”Σκλάβα” και το
”Θέλω κοντά σου να μείνω”, που το
τραγούδησα με τον Γιάννη Βογιατζή.
Δεν έκανα κάτι τρανταχτό μέχρι
το 1969, που με κάλεσε ο Φίνος.
Ο Νίκος Μαμαγκάκης
αργούσε να του παραδώσει
τη μουσική για την ταινία
”Η Λεωφόρος του Μίσους”,
γιατί η τραγουδίστριά του
δε μπορούσε να το ”βγάλει”.
Πάω εγώ,
το μαθαίνω, το ηχογραφώ,
παίρνω 350 δραχμές και φεύγω.
Ένα μου προσόν
ήταν ότι είχα μουσικότητα
ενώ δεν ήξερα από μουσική.
Βγαίνει η ταινία και γίνεται
Χαμός!
Ήμουν τότε στην εταιρεία ”Βεντέτα”
της Πόλυς Πάνου και μου τηλεφωνεί
ο άντρας της, ο Στέλιος Πελαγίδης,
και μου λέει:
”Έχουν σπάσει τα τηλέφωνα.
Ποιο είναι το…
”Ο ήλιος βγαίνει μες στα μάτια σου;”
Και του απαντώ:
”Μήπως είναι από την ταινία;”
Είχα ξεχάσει και τα λόγια!…
Μου τηλεφωνεί
ο Τάκης Λαμπρόπουλος,
διευθυντής της Κολούμπια.
”Κορίτσι μου, σε θέλει ο Χατζιδάκις.”
Μόλις το άκουσα, διαλύθηκα…
Ο Μάνος Χατζιδάκις με συγκλόνιζε
αλλά ήταν σε μόνιμη αντιπαράθεση
με τον Μίμη Πλέσσα.
Του λέω:
”Τάκη, ο Μίμης με έβγαλε.
Πώς θα του το κάνω αυτό;”
Πολλά χρόνια αργότερα
συνάντησα τον Χατζιδάκι.
Μου είπε: ”Λυπάμαι. Είσαι ανόητη.
Έχασες την ευκαιρία της ζωής σου.
Δε θα σου δώσω τραγούδια μου.”
Έμεινα με τη μεγάλη πίκρα
ότι δεν τραγούδησα Χατζιδάκι.
Αλλά μπορεί να τα είχα πει,
να χαλούσε ο κόσμος, κι εγώ
να μην κοιμόμουν το βράδυ.
Παντρεύομαι, κάνω το γιο μου
και φεύγουμε οικογενειακώς
για την Αμερική.
Κάνω πενταετές συμβόλαιο
με ελληνοαμερικανική εταιρεία,
και εμφανίζομαι στου ”Μολφέτα”,
το καλύτερο ελληνικό μαγαζί
της Νέας Υόρκης.
Αλλά τη ζωή στην Αμερική
δεν την άντεχα.
Έμεινα έγκυος στην κόρη μου
και είπα: ”Δε γίνεται να μείνω.”
Με το που επέστρεψα,
χώρισα με τον άντρα μου
κι έμεινα με δυο παιδιά,
χωρίς καμιά βοήθεια.
Ήμουν άνεργη και χωρίς εταιρεία.
Μ’ έσωσε ο Τόλης Βοσκόπουλος.
Με βρήκε στην Πανεπιστημίου
να κλαίω. Τραγικές εποχές.
Μου έγραψε το:
”Αγόρι μου, αγόρι μου,
ανάσα μου και αίμα μου”,
και με επέβαλε στη Μinos.
Εκεί χτύπησα φλέβα χρυσού,
στην κυριολεξία.
Τότε είναι
που με τον Πλέσσα κάνω το
”Σε βλέπω στο ποτήρι μου”,
και με τον Τάκη Μουσαφίρη παίρνω
χρυσό δίσκο με το ”Τρένο της Ζωής”.
Στη Minos έμεινα
μέχρι το 1988, οπότε σταμάτησα
να έχω τη δημοτικότητα που είχα.
Άρχισα
να εμφανίζομαι σε δεύτερα μαγαζιά,
γιατί έπρεπε να βγάλω το μεροκάματο.
Στην αγωνία μου
να εξασφαλίσω δουλειά,
υπέγραφα μ’ όποιον ερχόταν πρώτος.
Και πάντα με λίγα χρήματα.
Όταν έχεις ανάγκη δεν διαλέγεις.
Αυτό με πίκραινε,
τις νύχτες δεν κοιμόμουν,
αλλά στο τέλος το κατάπια.
Έλεγα μέσα μου:
”Δεν πειράζει. Ξέρεις ποια είσαι.”
Κάθε τραγούδι που είπα, το ένιωθα
σαν ένα τρίλεπτο μυθιστόρημα
με πρωταγωνίστρια εμένα.
”Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου
κακό μεγάλο να βρω,
Η σκλάβα σου ήμουν,
η σκλάβα σου είμαι,
Θέλω κοντά σου να μείνω,
θέλω σκιά σου να γίνω,
Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω,
Αγόρι μου,
ανάσα μου και αίμα μου,
Χίλιες φορές θα μ’ αρνηθείς,
χίλιες θα με ζητήσεις,
Αν είναι η αγάπη αμαρτία,
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία,
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
η αγάπη αυτή με πεθαίνει.”
Είπα δύσκολα τραγούδια.
Τραγούδια που ”έκαιγαν” τις φωνές.
Επειδή η φωνή μου
είχε εύρος, πολλοί συνθέτες
ήθελαν να ”παίξουν” μαζί της.
Χαίρομαι, βέβαια, γιατί
άφησα και ορισμένα διαμάντια.
Ο κόσμος
με ταύτισε μαζί τους αν και
δεν ήμουν εγώ η δημιουργός τους.
Ήμουν ένα εκτελεστικό όργανο.
Απλώς είχα ψυχή.
Όλη μου η ζωή
ήταν ένα δυνατό μελό.
Έχω κάνει πολλά λάθη.
Για λούσα δεν ξόδευα, πάθη
με αλκοόλ και χαρτιά δεν είχα,
όμως χρήματα δε μάζεψα.
Σεβάστηκα
κι αγάπησα τον εαυτό μου
πάντα ένα σκαλοπάτι πιο κάτω.
Δεν εκτίμησα
τη χρυσόσκονη που μ’ έλουσε
ο Θεός.
Τζένη Βάνου
Σαν σήμερα,
το 2014, έφυγε από τη ζωή.
…………………………………………………………..
Πηγές:
lifo. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Χρήστο Παρίδη
kathimerini. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στη Γιώτα Συκκά.
Φωτογραφία: ert. gr
True crime-Αληθινά εγκλήματα-Ελένη Χριστοφορίδου
Η μέρα του γάμου της Lee Yeram είχε φτάσει και το ζευγάρι μόλις είχε υπογράψει την άδεια γάμου.
Μετά επέστρεψαν στο σπίτι τους και άρχισαν να ξεπακετάρουν στο νέο τους σπίτι, νιώθοντας ότι όλα μπαίνουν στη θέση τους. Ήταν ερωτευμένοι και θα υπηρετούσαν μαζί στην ίδια αεροπορική βάση της Νότιας Κορέας. Κάθε στιγμή εκείνης της μέρας ήταν τέλεια. Το γεγονός ότι έφαγαν γρήγορο φαγητό μετά τον γάμο τους, το ότι αστειεύονταν όλη μέρα αποκαλώντας ο ένας τον άλλον «σύζυγο» και «σύζυγο» καθώς ξεπακετάριζαν, και η υπόσχεση που της έδωσε, ότι θα την αγαπά και θα την φροντίζει ως σύζυγός της. Αλλά πιο σημαντικό ήταν το ότι της υποσχέθηκε να της αγοράσει πίτσα την επόμενη μέρα. Αυτός ήταν ο πρώτος συζυγικός του ρόλος.
Όλα εκείνη τη μέρα ήταν τέλεια – μέχρι που βρέθηκε νεκρή. Η Lee Yeram θα έβαζε τέλος στη ζωή της την επόμενη μέρα του γάμου της.
Αυτό συνέβη 81 μέρες μετά την σεξουαλική της επίθεση από ανώτερο αξιωματικό της Αεροπορίας της Νότιας Κορέας. Ο πατέρας της αργότερα θα έλεγε: «Η κόρη μου δεν σκοτώθηκε από τον επιτιθέμενο – σκοτώθηκε από το ανδροκρατούμενο στρατιωτικό σύστημα της Κορέας που δεν αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως συναδέλφους. Είναι το στρατιωτικό σύστημα που τιμωρεί τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και όχι τους δράστες που σκότωσαν την κόρη μου».
Η Lee Yeram γεννήθηκε το 1998. Ήξερε τι ήθελε να κάνει στη ζωή της από το γυμνάσιο. Ήθελε να ενταχθεί στην Αεροπορία του στρατού της Νότιας Κορέας. Αυτό δεν είναι μόνο εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά να διαπρέψεις σε αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, και επίσης αποτελεί έναν εξαιρετικά ανδροκρατούμενο τομέα όπου έπρεπε να παλέψει με νύχια και με δόντια για να αναγνωριστεί και να σεβαστεί. Καταφέρνει να μπει σε ένα από τα πιο δύσκολα λύκεια αεροπορίας και ακόμα και τότε ξεχώριζε από το πλήθος. Ο ανταγωνισμός σε αυτού του τύπου τα σχολεία είναι σκληρός, αλλά αποφοίτησε, έγινε δεκτή στην Αεροπορία, που είναι ένα από τα πιο δύσκολα τμήματα του στρατού της Νότιας Κορέας για να εισαχθείς.
Στις 2 Μαΐου 2021, ο Αρχιλοχίας No την «προσκάλεσε σε ένα δείπνο μετά τη δουλειά», μια κοινή πρακτική στη Νότια Κορέα γνωστή ως Hoesik, όπου οι συνάδελφοι συγκεντρώνονται μετά τη δουλειά για φαγητό και/ή ποτό. Οι προσκλήσεις αυτές συνήθως γίνονται από ανώτερους συναδέλφους, αλλά η πρόσκληση θεωρείται περισσότερο ως εντολή, καθώς στην παραδοσιακή κορεατική ιεραρχία δεν μπορείς να αρνηθείς κάτι που σου έχει διατάξει ο ανώτερός σου, ακόμη και αν είναι εκτός ωραρίου ή δεν αποτελεί μέρος της δουλειάς σου, χωρίς να φοβάσαι ότι θα ρισκάρεις τη δουλειά σου.
Όταν η Yeram λαμβάνει αυτήν την «πρόσκληση», στέλνει μήνυμα στον αρραβωνιαστικό της: «Έχω hoesik με τον Αρχιλοχία No και τον Υπολοχαγό Jen σήμερα» (εμότζι που κλαίει) «Δεν θέλω να πάω…». Το μήνυμά της δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν ήθελε να είναι εκεί και ότι δεν βρέθηκε εκεί με τη θέλησή της.
Δεν υπάρχουν δημόσιες λεπτομέρειες σχετικά με το τι συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού του δείπνου, ωστόσο μπορεί να υποτεθεί με ασφάλεια ότι η Yeram δεν πέρασε καλά δεδομένων των συνθηκών. Το δείπνο τελειώνει γύρω στις 11 μ.μ. και εδώ αρχίζουν όλα να γίνονται πολύ ύποπτα. Το πρώτο μέρος είναι το γεγονός ότι το δείπνο αυτό καθαυτό ήταν παράνομο. Ήταν το 2021 και η Κορέα είχε αυστηρούς περιορισμούς λόγω του Covid, με περιορισμούς στις συγκεντρώσεις και στο πόσοι άνθρωποι μπορούσαν να βρίσκονται μαζί ταυτόχρονα. Ο νόμος έλεγε ότι ο μέγιστος αριθμός ατόμων που μπορούσαν να συγκεντρωθούν ήταν 5, και στο προαναφερθέν δείπνο υπήρχαν περισσότερα από 5 άτομα, καθιστώντας το παράνομο. Οι ανώτεροι επέμειναν ότι η Yeram έπρεπε να μπει στο αυτοκίνητο για να την επιστρέψουν στη βάση. Στο αυτοκίνητο βρίσκονταν συνολικά 5 άτομα: ο Υπαξιωματικός Moon οδηγούσε, ήταν εντελώς νηφάλιος. Στο πίσω κάθισμα ήταν η Yeram, ο Ανώτερος Jang και ο Ανώτερος No. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ο Ανώτερος Jang άρχισε να πλησιάζει υπερβολικά τη Yeram και να την αγγίζει ανάρμοστα. Η Yeram προσπάθησε να πιάσει συζήτηση για να τον σταματήσει, αλλά αυτός δεν σταμάτησε. Καθώς η διαδρομή συνεχίζεται, ο Ανώτερος Jang προχωρά σε σεξουαλική κακοποίηση της Yeram στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Υπάρχει ηχογράφηση από το μαύρο κουτί του αυτοκινήτου, που είναι νόμιμα απαιτούμενος εξοπλισμός καταγραφής στη Νότια Κορέα, καθώς οι καταγραφές χρησιμοποιούνται ως αποδεικτικά στοιχεία σε τροχαία ατυχήματα. Στην ηχογράφηση, η Yeram ακούγεται να αρνείται ξεκάθαρα τη συναίνεση λέγοντας «Μπορείς να σταματήσεις να με αγγίζεις τώρα;». Όταν αυτό δεν λειτουργεί, συνεχίζει με «Δεν πρέπει να με δεις στη δουλειά αύριο;». Παρόλα αυτά, η κακοποίηση συνεχίζεται για 20 λεπτά. Όταν το αυτοκίνητο φτάνει στη βάση, η Yeram ζητά από τον Υπαξιωματικό Moon να σταματήσει το αυτοκίνητο και να την αφήσει να περπατήσει μέχρι τα καταλύματά της. Στην ηχογράφηση, ο Ανώτερος Jang ακούγεται να ζητά επίσης να βγει από το αυτοκίνητο. Μόλις βγαίνει, αρχίζει να ακολουθεί τη Yeram και ουσιαστικά την κυνηγά μέχρι τα γυναικεία καταλύματα. Συνέχισε να γελάει στο πρόσωπό της και να της λέει «Προσπάθησε να με καταγγείλεις όσο θέλεις, τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί». Σύντομα αλλάζει στάση και αρχίζει να την παρακαλεί να κρατήσει μυστικό το περιστατικό. Προσπαθεί να την πείσει να κρατήσει σιωπή, λέγοντάς της ότι θα βάλει τέλος στη ζωή του αν τον καταγγείλει. Παρόλα αυτά, η Yeram αρνείται να συμμορφωθεί και καταθέτει επίσημη αναφορά στην στρατιωτική αστυνομία.
Μετά την υποβολή της αναφοράς, η Yeram αρχίζει να λαμβάνει μηνύματα από τον Ανώτερο Jang, τον επιτιθέμενό της, στα οποία δηλώνει ότι θα βάλει τέλος στη ζωή του και ότι η Yeram θα έχει αίμα στα χέρια της αν προχωρήσει με την καταγγελία. Σύντομα, και ο πατέρας του δράστη αρχίζει να της στέλνει μηνύματα, λέγοντας της: «Ο γιος μου είναι η μόνη μου υπερηφάνεια και χαρά. Έκανε ένα λάθος και θα πάρει το μάθημά του, αλλά όχι έτσι. Μην καταστρέψεις το μέλλον του».
Ενώ τα μηνύματα συνεχίζονται ασταμάτητα, η στρατιωτική αστυνομία ξεκινά την έρευνα εξετάζοντας την ίδια την Yeram και της ζητά να υποβληθεί σε τεστ ανιχνευτή ψεύδους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τεστ ζητήθηκε χωρίς να έχει καλέσει καν τον δράστη για ανάκριση, που σημαίνει ότι όχι μόνο η Yeram ήταν αναγκασμένη να βλέπει τον επιτιθέμενο της κάθε μέρα στη δουλειά, αλλά επίσης κανείς δεν έκανε τίποτα για να τους χωρίσει ή να την προστατεύσει από αυτόν σε καθημερινή βάση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Προχωρώντας, οι ανακριτές δεν πήραν το βίντεο από το μαύρο κουτί του αυτοκινήτου. Η Yeram έπρεπε να το παραδώσει η ίδια, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για τους ανακριτές να αγνοήσουν την υπόθεση, αφού υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία για την επίθεση. Οι ανακριτές κάνουν μία από τις πιο απάνθρωπες κινήσεις που θα μπορούσαν να κάνουν, όχι μόνο ως υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του στρατού, αλλά και ως άνθρωποι, και καλούν τον αρραβωνιαστικό της Yeram. Ο Αρχιλοχίας No, το άτομο που κάλεσε τη Yeram στο δείπνο εκείνο το βράδυ, ζητά από τον αρραβωνιαστικό της να «πείσει την Yeram να συγχωρήσει τον Jang». Τον παρακαλούν να «μιλήσει εκ μέρους του δράστη, ώστε να μην αντιμετωπίσει συνέπειες για την επίθεση».
Ο αρραβωνιαστικός της Yeram ήταν εξοργισμένος μετά από αυτή τη συζήτηση και της το είπε, στην οποία απάντησε: «Αφού άκουσα τι είχε συμβεί και πώς έφεραν τον αρραβωνιαστικό μου και τι είπαν, ένιωσα σαν να πέφτει ο ουρανός πάνω μου».
Στις 15 Μαΐου 2021, πάνω από έναν μήνα μετά την επίθεση, δεν είχε σημειωθεί καμία πρόοδος στην έρευνα και ο Jang δεν είχε ακόμα καλεστεί για ανάκριση.
Την 77η ημέρα μετά την επίθεση, η Yeram επιστρέφει στο στρατό μετά από την άδεια της. Μένει στη βάση της για μία ή δύο εβδομάδες πριν μετατεθεί σε άλλη. Η μετάθεσή της φαινόταν σαν μια νέα αρχή για αυτήν. Ωστόσο, λόγω της κακής διαχείρισης της υπόθεσης, όταν η Yeram μετατέθηκε, όχι μόνο όλοι στη νέα βάση γνώριζαν για την επίθεση, αλλά την μισούσαν γι’ αυτό. Κατά την πρώτη της εβδομάδα, η Yeram δέχτηκε έντονο εκφοβισμό και θεωρήθηκε ως το πρόβλημα στην υπόθεση.
Στις 21 Μαΐου 2021, η Yeram είπε στον αρραβωνιαστικό της ότι το άγχος που αντιμετώπιζε ήταν πολύ για εκείνη. Ο αρραβωνιαστικός της αντέδρασε λέγοντας της: «Θα μετατεθώ στη βάση σου, θα είμαστε στην ίδια βάση ξανά και αν προσπαθήσει κανείς να σου κάνει κακό, θα σε υποστηρίξω. Σε λίγους μήνες θα ξεχάσουν».
Ωστόσο, για να γίνει αυτό γρήγορα και για να είναι η μετάθεση άμεση αντί να περιμένουν μήνες ή χρόνια, θα έπρεπε να παντρευτούν νομικά. Ήταν ο μόνος τρόπος, καθώς ο στρατός επιτρέπει στους συζύγους να αιτούνται να βρίσκονται στην ίδια βάση, και συνήθως οι μεταθέσεις γίνονται γρήγορα.
Την 81η μέρα μετά την επίθεση, το ζευγάρι παίρνει την άδεια γάμου τους και τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται για πρώτη φορά μετά από καιρό. Περνούν την ημέρα τους ξεπακετάροντας, και όταν ο αρραβωνιαστικός της Yeram έπρεπε να πάει για νυχτερινή βάρδια στη βάση, το ζευγάρι αρχίζει να ανταλλάσσει μηνύματα. Η συζήτηση ήταν κυρίως η Yeram που έλεγε ότι δεν ήθελε να επιστρέψει στη βάση και ο αρραβωνιαστικός της την παρηγορούσε και ένιωθε άσχημα που έπρεπε να περάσει όλο αυτό. Η Yeram του ζήτησε να της φέρει πίτσα και κιμτσί την επόμενη μέρα ως την πρώτη του συζυγική υποχρέωση.
Αυτή θα ήταν η τελευταία τους συζήτηση.
Όταν ο αρραβωνιαστικός της Yeram γύρισε στο σπίτι, τη βρήκε νεκρή. Είχε βάλει τέλος στη ζωή της μόλις 81 μέρες μετά τη σεξουαλική επίθεση που υπέστη.
Και ενώ η Yeram πήρε τη δική της ζωή, ο πατέρας της είπε: «Η κόρη μου σκοτώθηκε από το ανδροκρατούμενο στρατιωτικό σύστημα της Κορέας που δεν αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως συναδέλφους. Είναι το στρατιωτικό σύστημα που τιμωρεί τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και όχι τους δράστες που σκότωσαν την κόρη μου».
Στις 31 Μαΐου, καθώς οι ειδήσεις για την Yeram και τον θάνατό της αρχίζουν να διαδίδονται, ο Jang επισήμως καλείται για ανάκριση. Η μητέρα της Yeram κατέθεσε κατά τη διάρκεια της δίκης, λέγοντας: «Έχω έναν εφιάλτη κάθε νύχτα ότι κρέμομαι από ένα ελικόπτερο με ένα σκοινί και ψάχνω την κόρη μου στα βουνά». Οι στρατιωτικοί εισαγγελείς ζήτησαν 15 χρόνια φυλάκισης για τον Jang για τα εγκλήματά του, αλλά τελικά του επιβλήθηκαν 9 χρόνια. Κρίθηκε ένοχος για σεξουαλική επίθεση και παρενόχληση, αλλά όχι για την απειλή της ζωής της Yeram, κάτι που απογοήτευσε την οικογένειά της. Ο πατέρας της Yeram πέταξε μπουκάλι νερού στον Jang και τον κατηγόρησε ότι σκότωσε την κόρη του.
Ο δικαστής υποστήριξε ότι ο Jang ήταν μετανιωμένος και ότι η συγγνώμη του προς το θύμα έπρεπε να ληφθεί υπόψη.
Η Lee Yeram ήταν μόλις 23 ετών όταν πέθανε.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΕΛΕΝΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ
TheCitySOS.GR
Συνέντευξη με την σεναριογράφο-παραγωγό Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα με αφορμή την “Πορφυρή Λεμονιά”
Β.Χ.)Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τον κινηματογράφο; Τι σας ώθησε να δημιουργήσετε την ομάδα Creative Icon Films;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Η Creative Icon Films, ξεκίνησε ως μια ανεξάρτητη κινηματογραφική ομάδα το 2014
και πήρε νομική της μορφή το 2015 με ιδρυτή τον Νικόλαο Κακωνά και εμένα.
Παραμένουμε ανεξάρτητοι , οραματιζόμαστε και μαχόμαστε για ένα ελεύθερο σινεμά υλοποιώντας ταινίες μικρού μήκους.
Αντλούμε ανθρωπιστικά θέματα μέσα από τον πυρήνα της κοινωνίας ή ας μου επιτραπεί ο παραλληλισμός «μέσα από το ηφαίστειο της κοινωνίας», το οποίο είναι ενεργό και αναβλύζει λαβωμένα κοινωνικά ζητήματα.
Εμείς με την σειρά μας, τα μεταφέρουμε, δημιουργώντας μικρές ιστορίες: στην οθόνη του κινητού, του υπολογιστή, της τηλεόρασης, του διαδικτύου και όταν οι ταινίες μας συμμετέχουν σε Κινηματογραφικά Φεστιβάλ, προβάλλονται και στους κινηματόγραφους εντός και εκτός Ελλάδος.
Στοχεύουμε στην ανάδειξη των κοινωνικών θεμάτων και ευελπιστούμε ότι βάζουμε ένα μικρό λιθαράκι ενσυναίσθησης, ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης , στον κάθε θεατή που κλικάρει το «play» για να δει τις ταινίες μας.
Για τους παραπάνω λόγους όλες οι ταινίες μας είναι ελεύθερα προσβάσιμες , από τον ιστότοπο μας.
Στην ιστοσελίδα μας www.creativeicon.films.com στη κατηγορία Cinema / Short
Films μπορείτε να δείτε τις ταινίες μας , όπως: Η Ρουτίνα (Ψυχική Υγεία Αυτισμός
https://www.creativeiconfilms.com/portfolio/the-routine/).
*Βραχιόλι Φιλίας
(Φιλοζωία και Αστεγία
*Nο Offense
( για το bullying cyber bullying
https://www.creativeiconfilms.com/portfolio/nooffensetrailer-2/ .
και πολλές άλλες.
Β.Χ.)Ποια είναι η αποστολή της Creative Icon Films και ποια στοιχεία την καθιστούν ξεχωριστή στον χώρο των ανεξάρτητων
κινηματογραφικών παραγωγών;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Η αποστολή της Creative Icon Films είναι να μετουσιώνει τις ανθρώπινες ιστορίες από ιδέες, σε πράξη…Να μεταφέρει τα βαθιά κοινωνικά προβλήματα που τραυματίζουν την ανθρώπινη κρίση, στην οθόνη έτσι ώστε οι θεατές να βρουν ξανά την ενσυναίσθηση, που πιθανόν να έχουν χάσει μέσα στη δίνη των προβλημάτων τους.
Πιστεύω πως η Creative Icon Films είναι μια από τις πυγολαμπίδες του Ανεξαρτήτου Σινεμά, που προσπαθεί να φωτίσει τον λαβύρινθο του Δέσμιου Ελληνικού Σινεμά… Και το χαρακτηρίζω ως Δέσμιο το Σινεμά, διότι το σύστημα πάντα θα κατασπαράζει το νέο αίμα… Αφού δεν μπορεί να το πιει, γιατί δεν της το επιτρέπουμε, μπορεί δυστυχώς να το κατασπαράξει. Μέχρι να το αλλάξουμε και θα το αλλάξουμε!
Αυτή η επίμονη πιθανόν μας καθιστά ως ξεχωριστή στον χώρο των
ανεξαρτήτων κινηματογραφικών παραγώγων.
Β.Χ)Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία Πορφυρή Λεμόνια; Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε με το θέμα της
γυναικοκτονίας; Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στο κοινό μέσα
από την ταινία;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Η Πορφυρή Λεμονιά είναι μια ταινία εποχής που αναδεικνύει την επιβολή της πατριαρχίας την περίοδο του 80, έχει ως σημείο αναφοράς τη μη συνειδητοποίηση των κρυφών πτυχών της ανδροκρατίας στο γυναικείο φύλο όπως την υποταγή, με αποτέλεσμα να γεννιέται και να καλλιεργείτε στα κορίτσια η αποδοχή και η συνενοχή της πατριαρχικής κουλτούρας.
Η Λεμόνια όμως τολμάει να ξεριζώσει από την καρδιά της την επιβολή της ανδραρχίας, ν’ υψώσει το ανάστημα της, στις υποδείξεις που της ασκούνται καθημερινά, στο να φέρει εις πέρας όλα τα παραδοσιακά «συζυγικά» καθήκοντα της, που πηγάζουν από τον κοινωνικό της περίγυρο.
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν θέλει να το βάλει στα πόδια κρυφά, δεν επιθυμεί να φύγει σαν άλλο ένα κυνηγημένο θήραμα, αντιθέτως θέλει να φωνάξει με όλο της το είναι «ΤΕΛΟΣ», κοιτάζοντας στα μάτια τον κακοποιητή της, χωρίς να φοβάται και ας ξέρει ότι μπορεί να το πληρώσει με την ζωή της.
Θέλω να είμαι ειλικρινής… Από την αρχή γνώριζα πως επειδή θέτω ως προβληματισμό, τη μη υποσυνείδητη υποταγή των γυναικών στην επιβολή της πατριαρχίας, θα υπάρξουν θεατές που θα ταυτιστούν απόλυτα με την Λεμονιά, αλλά θα δυσανασχετήσουν να παραδεχτούν αυτή την «ασυνείδητη υποταγή»,θεωρώντας ότι αυτά μπορεί να συνέβαιναν στο παρελθόν, όμως εν έτη 2025 εκλείπουν… και άλλοι που πιστεύουν ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα… Ακούω πολύ συχνά την εξής φράση: «Πάντα κάποιοι ξέρουν και κάνουν ότι δεν ξέρουν..»
Β.Χ.)Μπορείτε να μας μιλήσετε για τις προκλήσεις που αντιμετωπίσατε κατά τη δημιουργία της ταινίας και πώς τις ξεπεράσατε;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Ίσως η μόνη πρόκληση που αντιμετωπίσαμε κατά την δημιουργία της Πορφυρής Λεμονιάς, ήταν η αγωνία μας για το αποτέλεσμα. Επιδιώξαμε να βγει αληθινή ώστε να μπορέσει ο θεατής να ταυτιστεί με την ταινία μας. Το κομμάτι της ανεξάρτητης παράγωγης έρχεται σε δεύτερη μοίρα, παρόλο που μοιάζει με βουνό, καταφέρνουμε πάντα να αναρριχηθούμε και να φτάσουμε στην κορυφή του στόχου μας. Ως άξιοι ορειβάτες έχουμε ακόμη πολλές κορυφές που θέλουμε να κατακτήσουμε.
Β.Χ.)Ποια ήταν η ανταπόκριση της ταινίας στα διεθνή και εγχώρια κινηματογραφικά φεστιβάλ; Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο σχόλιο ή εμπειρία που σας συγκίνησε ιδιαίτερα
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Η Πορφυρή Λεμονιά είχε μεγάλη ανταπόκριση κυρίως από τα Διεθνή Κινηματογραφικά Φεστιβάλ. Βραβεύτηκε αρκετές φορές και έλαβε τιμητικές μνείες. Όμως και στην Ελλάδα είχε μια πολύ καλή φεστιβαλική πορεία. Θα μπορούσε πιθανόν να έχει και καλύτερη, όμως επειδή δεν χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ της χώρας δεν την έλαβαν καν υπόψη τους.
Κάθε φορά που κάποιος θεατής, αναγνωρίζει την αλήθεια της Πορφυρής Λεμονιάς, συγκινούμαι βαθύτατα διότι όταν ένας άνθρωπος ταυτίζεται με την ιστορία μας, σκέφτομαι πως κάτι κανάμε καλά!
Β.Χ.)Πιστεύετε ότι ο κινηματογράφος μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην ευαισθητοποίηση για κοινωνικά θέματα όπως η γυναικοκτονία;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Το σινεμά είναι η αποκαλούμενη 7 η τέχνη και πάντα η τέχνη συμβάλει και θα συμβάλει, ουσιαστικά στην ευαισθητοποίηση για κοινωνικά θέματα, αρκεί να υπάρχουν κινηματογραφιστές που να τ’ αναδεικνύουν χωρίς να αναλώνονται σε άχρωμες ιστορίες .
Β.Χ.)Ποια είναι τα επόμενα βήματα της Creative Icon Films; Υπάρχουν νέα σχέδια ή ταινίες υπό επεξεργασία;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Τα σχέδια μας για το μέλλον είναι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε ιστορίες που να μας αφυπνίζουν και να μας κάνουν καλυτέρους ανθρώπους.
Η επόμενη ταινία μικρού μήκους θα είναι: ‘’Tο Μαύρο Βουνό’’ και θ’ αφορά την παιδική κακοποίηση, σε σκηνοθεσία του Νικόλαου Κακωνά.
Β.Χ.)Πώς βλέπετε τον ρόλο του ανεξάρτητου κινηματογράφου στη σύγχρονη κοινωνία;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Καταρχάς θα πρέπει να διαχωρίσουμε πως όταν αναφερόμαστε στον Ανεξάρτητο
Κινηματογράφο, εννοούμε τις ταινίες μικρού μήκους. Αντιθέτως οι ταινίες μεγάλου
μήκους, σπάνια θα μπορέσουν να είναι ανεξάρτητες λογω του συστήματος διανομής
στην Ελλάδα.
Ο ρόλος του ανεξάρτητου κινηματογράφου (για τις μικρού μήκους ταινίες) αποτελεί
αρχικά για τον δημιουργό ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα και την εξάσκηση της φιλμικής
γλώσσας ως προς την προσέγγιση της θεματικής του σεναρίου.
“Οι ταινίες μικρού μήκους στοχεύουν στο ν’ αναδείξουν τα κοινωνικά προβλήματα με σκοπό να ταρακουνήσου τη σύγχρονη κοινωνία, να την ευαισθητοποιήσουν και να την αφυπνίσουν, ώστε να γεννηθεί ένα κίνημα ανθρωπιάς, αγάπης και συμπαράστασης που θα συμπαρασύρει, όχι μόνο τους θεατές αλλά το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.”
Β.Χ.)Πώς μπορεί το κοινό να συμβάλει στην προώθηση του μηνύματος της ταινίας σας;
Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα
Θα μπορούσε το κοινό που ταυτίζεται με την ταινία μας, να την κοινοποιεί στα
κοινωνικά δίκτυα που διαθέτει ή από στόμα σε στόμα!
Την ταινία μας μπορούν να την παρακολουθήσουν στο you tube στον εξής
σύνδεσμο:
Β.Χ)Σας ευχαριστούμε θερμά!
Η thecitysos.gr θα είναι δίπλα σας σε όλα τα βήματα σας!
Βαγγέλης Χριστοφορίδης
«τούβλα» φτιαγμένα από αφρολέξ…για διάβαση πεζών
Στο Βανκούβερ του Καναδά, μια δημιουργική πρωτοβουλία από την Vision Zero Vancouver για την ασφάλεια των πεζών χρησιμοποιεί «τούβλα» φτιαγμένα από αφρολέξ στις διαβάσεις πεζών για να τραβήξει την προσοχή των οδηγών με στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας των πεζών ενώ περνούν τον δρόμο σε πολυσύχναστες περιοχές με πολύ κίνηση. Αυτή η καινοτόμος προσέγγιση εκμεταλλεύεται τον φόβο των οδηγών προς τις πιθανές ζημιές στο όχημα τους, αποδεικνύοντας εκπληκτικά αποτελεσματική στην εξασφάλιση ότι οι πεζοί είναι ορατοί και έχουν προτεραιότητα.
Αναδημοσίευση από Ελένη Χριστοφορίδου
Δείτε το βίντεο
@aboutherevideos Vision Zero Vancouver is excited to announce a pilot program to enhance pedestrian safety: bricks! #urbanism #urbanplanning #visionzero #pedestrian #vancouver
