Author Archive: Vaggelis Christoforidis

“La Palma”στο NETFLIX

Posted on by

Το “La Palma” είναι μια νορβηγική μίνι σειρά τεσσάρων επεισοδίων που έκανε πρεμιέρα στο Netflix στις 12 Δεκεμβρίου 2024. Η σειρά ακολουθεί μια νορβηγική οικογένεια που περνά τις διακοπές της στο νησί Λα Πάλμα των Καναρίων Νήσων, όταν μια ερευνήτρια ανακαλύπτει ανησυχητικά σημάδια επικείμενης ηφαιστειακής έκρηξης, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει ένα τεράστιο τσουνάμι.

Η σειρά συνδυάζει στοιχεία καταστροφής με προσωπικές ιστορίες, εστιάζοντας στις δυναμικές της οικογένειας και στις προσπάθειες των επιστημόνων να προειδοποιήσουν τις αρχές. Με εντυπωσιακά οπτικά εφέ που αναπαριστούν ρεαλιστικά την ηφαιστειακή καταστροφή, το “La Palma” προσφέρει μια συναρπαστική εμπειρία θέασης.

Η σειρά έχει λάβει θετικές κριτικές για την ισορροπία μεταξύ δράσης και ανάπτυξης χαρακτήρων, καθώς και για την απουσία υπερβολικού μελοδράματος, καθιστώντας την μια προσεγμένη προσθήκη στο είδος των σειρών καταστροφής.

 

 

 

Γιώργος Μιχαλακόπουλος / Πρόσωπα

Posted on by

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Λεωφόρος

Αλεξάνδρας – Γκύζη – Εξάρχεια.

Αυτή ήταν η περιοχή μου.

Πήγαινα στο 5ο Γυμνάσιο Αρρένων.

Το 5ο Γυμνάσιο, τότε,

είχε ευτυχήσει να έχει μια τάξη

με ανθρώπους που αργότερα

είχαν να κάνουν με την τέχνη.

Φέρτης, Χρονόπουλος, Καλλιφατίδης,

Λυμπερόπουλος, Ασημακόπουλος,

εγώ, συμμαθητές όλοι.

Παιδιά των Εξαρχείων ήμασταν,

το σχολείο ήταν στα Εξάρχεια.

Εκεί έγιναν οι πρώτες παραστάσεις

του 5ου Γυμνασίου Αρρένων, που

όταν παίζονταν στο Θέατρο Κεντρικόν,

χάλαγε ο κόσμος. Είχαμε μεγάλο σουξέ.

Παίζαμε όλοι μαζί ως μαθητές και

οι εισπράξεις πήγαιναν στο σχολείο.

Στο Γυμνάσιο γεννήθηκε η μαγιά.

Και πήγα και έδωσα στον Κουν,

όπως και οι περισσότεροι από εμάς

που σαν συνεννοημένοι βρεθήκαμε

όλοι στο Θέατρο Τέχνης.

Το κυρίως Θέατρο

το ανακάλυψα με τον δάσκαλό μου,

τον Κουν. Ο Κουν ήταν ένα φαινόμενο.

Αφού τελείωσα τη σχολή,

έμεινα δύο χρόνια στο Τέχνης

και ύστερα έφυγα.

Αισθάνθηκα πως ό,τι είχα να πάρω

το πήρα και θεώρησα καλό να βγω

στον ελεύθερο στίβο.

Και πήγα στον Μουσούρη που ήταν

το τελωνείο του Ελληνικού Θεάτρου.

Όποιος πέρναγε

από το Θέατρο Μουσούρη

ήταν πια επαγγελματίας ηθοποιός.

Τί είναι το ταλέντο

ούτε ξέρω, ούτε ήξερα.

Ήξερα όμως πως

αυτή είναι η δουλειά μου.

Αφιερώθηκα και προχώρησα.

Είμαι μια ολόκληρη ζωή στο Θέατρο.

Και δεν είπα ποτέ, νισάφι πια.

Εξήντα χρόνια τώρα, έχω παίξει

όλο το παγκόσμιο ρεπερτόριο.

Από τον Κάρολο Κουν

μου έμεινε αυτό που μας έλεγε:

”Η δουλειά

είναι το κυρίαρχο στο Θέατρο,

η επιμονή να είσαι σχεδόν ασκητής

σε αυτό που κάνεις.”

Δούλεψα πολύ. Δουλεύω πολύ.

Κάνω τη δουλειά μου με μεράκι,

δεν την κάνω αγγαρεία.

Πώς χτίζεται ένας ρόλος;

Σιγά – σιγά όπως με την κολύμβηση.

Βάζεις το δαχτυλάκι σου πρώτα,

το πόδι σου μετά.

Ποτέ δεν πας κατευθείαν στα βαθιά.

Πνίγεσαι.

Σου παίρνει πολύ χρόνο

αλλά αυτός ο χρόνος σε χτίζει.

Καταρχάς απορρίπτω συνέχεια

τον εαυτό μου.

Σαν τον συγγραφέα που σβήνει

και σβήνει…

Αν ξεκινήσεις και πεις ”το ‘χω”,

δεν έχεις τίποτα.

Η επιτυχία και το χειροκρότημα

έχουν σημασία όταν αισθάνεσαι

εσύ καλά.

Γιατί μπορεί να σε χειροκροτούν,

και να ξέρεις ότι δεν ήσουν καλός.

Υπάρχουν ρόλοι που θα μπορούσα

να τους είχα κάνει καλύτερα.

Ποτέ δεν έχω φτάσει στο απόλυτο.

Αν είχα φτάσει, θα είχα πεθάνει.

Αυτή είναι η ομορφιά…

Γιώργος Μιχαλακόπουλος

Σαν σήμερα, πέρυσι, έφυγε από τη ζωή.

…………………………………………………………………

Πηγή: bovary. gr

Απόσπασμα από συνέντευξη

στη Μυρτώ Λοβέρδου.

Φωτογραφία:

Μαριλένα Αναστασιάδου

Μια Οδύσσεια Αγάπης / ΑΜΕΑ /Γράφει ο Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Posted on by

Σε μια κοινωνία που μετρά την επιτυχία με αριθμούς και πρότυπα, εκείνες στέκονται ακλόνητες, κρατώντας στα χέρια τους ένα διαφορετικό όνειρο. Οι μητέρες των παιδιών με αναπηρία, ήρωες της καθημερινότητας, που αγωνίζονται σ’ έναν αθέατο πόλεμο. Έναν πόλεμο ενάντια στα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις ανέσεις που η κοινωνία επιβάλλει.

Η διαδρομή τους είναι σπαρακτική. Κάθε βήμα τους είναι μια μάχη. Η χαρά της γέννησης αντικαθίσταται από την αγωνία για το μέλλον. Η αγκαλιά που ταΐζει με αγάπη γίνεται ασπίδα προστασίας από έναν κόσμο που δεν είναι πάντα έτοιμος να τα δεχτεί. Κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση, κάθε νύχτα μια μάχη με τους φόβους για το αύριο.

Η συναισθηματική εξάντληση είναι ο πιστός τους σύντροφος. Η χαρά ανακατεύεται με τον πόνο, η ελπίδα με την απελπισία. Κάθε επιτυχία του παιδιού τους είναι μια νίκη, κάθε δυσκολία μια πληγή που αργεί να κλείσει. Η σωματική κούραση είναι δεδομένη. Οι ατελείωτες ώρες φροντίδας, οι συνεχείς επισκέψεις στους γιατρούς, οι αγώνες για την εξασφάλιση των απαραίτητων βοηθημάτων, τους εξαντλούν σωματικά και ψυχικά.

Και όμως, μέσα σ’ όλη αυτή τη δίνη, αναδύεται μια δύναμη ανεξήγητη. Μια αγάπη τόσο μεγάλη που ξεπερνά κάθε όριο. Μια αγάπη που τις κάνει να αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, για μια κοινωνία πιο συμπεριληπτική και δίκαιη.

Η κραυγή τους είναι αγωνιώδης. Ζητούν υποστήριξη από το κράτος, ζητούν δομές που θα επιτρέψουν στα παιδιά τους να αναπτυχθούν και να ενταχθούν στην κοινωνία. Ζητούν μια παιδεία που να καλλιεργεί την αλληλεγγύη και την αποδοχή της διαφορετικότητας.

Και τότε, μέσα από τις σκοτεινές νύχτες, μια αχτίδα φωτός αρχίζει να διαγράφεται. Η κοινωνία αλλάζει, οι αντιλήψεις εξελίσσονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανοίγουν τις καρδιές και τα μυαλά τους. Οι μητέρες αυτές, με την ακούραστη προσπάθειά τους, συμβάλλουν καθοριστικά σε αυτή την αλλαγή.

Ο επίλογος αυτής της ιστορίας δεν είναι γραμμένος ακόμα. Είναι μια ιστορία που συνεχίζεται, μια ιστορία που χτίζεται με αγώνα, υπομονή και αισιοδοξία. Είναι μια ιστορία που μας διδάσκει ότι η αγάπη είναι η πιο δυνατή δύναμη του κόσμου και ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, η ελπίδα μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.

Γιατί αυτές οι μητέρες είναι οι ήρωες της εποχής μας. Είναι οι φωνές που αγωνίζονται για ένα κόσμο πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο. Και η φωνή τους, όσο δυνατά κι αν προσπαθούν να την σιγήσουν, θα συνεχίσει να ακούγεται, να εμπνέει και να αλλάζει τον κόσμο.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω

Να η Ευκαιρία

Posted on by

Να η Ευκαιρία (αρχικά είχε προταθεί ο τίτλος «Σας δίνουμε την Ευκαιρία» ) ήταν εκπομπή ταλέντων (talent show) της ελληνικής τηλεόρασης, η πρώτη στο είδος της που προβλήθηκε από το κανάλι της ΕΡΤ επί μία εξαετία (1977–1983), δίνοντας τη δυνατότητα σε πολλούς νέους καλλιτέχνες (όπως π.χ. ο Θέμης Αδαμαντίδης, η Γλυκερία, ο Μανώλης Λιδάκης, ο Ζαχαρίας Ρόχας, ο Ηλίας Κλωναρίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Βασίλης Παϊτέρης, ο Στάθης Αγγελόπουλος, η Νένα Βενετσάνου, η Αθηναϊκή Κομπανία κ.ά.) να αναδείξουν τις ικανότητές τους και να σταδιοδρομήσουν ως επαγγελματίες. Πρότυπο για τη δημιουργία της εκπομπής ήταν η αντίστοιχη βρετανική εκπομπή με τίτλο «Opportunity Knocks» (1956–1978). Η εκπομπή παρουσιάστηκε σε 6 κύκλους 230 συνολικά επεισοδίων (διάρκειας 45’-60’) από τις 5 Οκτωβρίου 1977 έως και τις 3 Οκτωβρίου 1983.

Η σκηνοθεσία ανήκε στους Ίωνα Νταϊφά (κατά περίσταση) και Βασίλη Βλαχοδημητρόπουλο (μόνιμος σκηνοθέτης), παραγωγός της ήταν η Λόλα Τσουκάτου και υπεύθυνος φωτογραφίας ο Δημήτρης Δημητρόπουλος, ενώ τη σκηνική επιμέλεια είχε ο Μιχάλης Πολυκράτης. Μόνιμος ηχολήπτης ήταν ο Σάκης Γκαγκαλούδης, πατέρας του καλαθοσφαιριστή Γιάννη Γκαγκαλούδη. Τα στούντιο της εκπομπής βρίσκονταν επί της οδού Πελοποννήσου στον Κορυδαλλό (πλησίον του Γ΄ Κοιμητηρίου Αθηνών) και είχαν εξοπλιστεί με ειδικά μηχανήματα, τα οποία είχε εισάγει από τις ΗΠΑ ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας Έρνεστ Πάνος. Στα ίδια στούντιο γυρίζονταν και εκπομπές του δημοφιλούς παρουσιαστή Άλκη Στέα.

Την κριτική επιτροπή αρχικά αποτελούσαν ο σκηνοθέτης Γρηγόρης Γρηγορίου, ο συνθέτης Γιώργος Κατσαρός, η δημοσιογράφος και κριτικός Ροζίτα Σώκου και η χορεύτρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Σάσα Ντάριο, ενώ στην πορεία προστέθηκε ο χορογράφος Γιάννης Φλερύ και ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος. Για σύντομα χρονικά διαστήματα στην επιτροπή συμμετείχαν η Ραλλού Μάνου και η Τατιάνα Μαμάκη. Παρουσιάστρια του προγράμματος ήταν η δημοσιογράφος και ηθοποιός Ρένα Καπιτσαλά , γνωστή ήδη στο τηλεοπτικό κοινό από προηγούμενες παρουσίες της σε διάφορα τηλεπαιχνίδια γνώσεων. Εκτός των διαγωνιζομένων, στην εκπομπή παρουσιάζονταν και ήδη καταξιωμένοι καλλιτέχνες, με τους τραγουδιστές να φέρνουν και να παρουσιάζουν δίσκους τους και να τραγουδούν (συνήθως play-back) εν είδει μουσικού διαλείμματος.

Αλκοολικοί Ανώνυμοι: Μια Ανοιχτή Συζήτηση / Ρεπορτάζ Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Posted on by

Αλκοολικοί Ανώνυμοι: Μια Ανοιχτή Συζήτηση

Φίλες και φίλοι, έχω τη χαρά και την τιμή να βρίσκομαι στον χώρο των ανωνύμων αλκοολικών στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Μαζί μας είναι ο Βαγγέλης. Γεια σου Βαγγέλη!

-Γεια σας, είμαι ο Βαγγέλης και είμαι αλκοολικός.

Ποιος μπορεί να έρθει;

Οποιοσδήποτε θεωρεί ότι έχει πρόβλημα με το αλκοόλ μπορεί να έρθει. Έχουμε καθημερινές συναντήσεις κάθε απόγευμα στις 8 μέχρι τις 9 και μισή. Μπορεί να ανοίξει την πόρτα και να μπει μέσα με το μικρό του όνομα ή να δηλώσει ότι έχει πρόβλημα με το αλκοόλ. Είναι ευπρόσδεκτος.

Εκτός από τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με το αλκοόλ, μπορεί κάποιος άλλος να έρθει να παρακολουθήσει μια συνάντηση από ενδιαφέρον και μόνο;

Ναι, έχουμε ανοιχτές συναντήσεις κάθε Τετάρτη, όπου οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να παρακολουθήσει.

Προϋποθέσεις για συμμετοχή

Δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση για να γίνει κάποιος μέλος. Η μοναδική προϋπόθεση είναι η επιθυμία να θέλει να σταματήσει να πίνει. Δεν έχουμε εγγραφές ή συνδρομές. Όποιος δηλώνει ότι έχει πρόβλημα, θεωρείται μέλος από τη στιγμή που το αναφέρει.

Τι είναι οι Αλκοολικοί Ανώνυμοι;

Οι Αλκοόλικοί Ανώνυμοι είναι μια αδελφότητα από άνδρες και γυναίκες που μοιράζονται την εμπειρία τους, τη δύναμή τους και την ελπίδα τους ώστε να λύσουν το κοινό τους πρόβλημα που είναι ο αλκοολισμός. Με αυτό ασχολούμαστε και με τίποτα άλλο.

Ο κύριος σκοπός της ομάδας και των μελών είναι να παραμείνουμε νηφάλιοι και να βοηθήσουμε και άλλους που θέλουν να πετύχουν τη νηφαλιότητα.

Η Δυσκολία στην Ανάκαμψη

Συνήθως, κάποιος που υποφέρει από το πρόβλημα του αλκοολισμού υποφέρει μόνος του και δεν γνωρίζει ότι είναι αρρώστια. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να ξεφύγει από το πρόβλημα μόνος του. Η εμπειρία δείχνει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να σταματήσει κάποιος μόνος του.

Ο αλκοολισμός είναι μια προοδευτική αρρώστια που μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο. Είναι ένας συνδυασμός σωματικού εθισμού και διανοητικού εθισμού που οδηγεί στο να μην μπορεί κάποιος να σταματήσει να πίνει.

Η Απόφαση να Σταματήσεις

Μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να καταλάβεις αν είσαι αλκοολικός. Είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρεις εσύ ο ίδιος. Αν νομίζεις ότι έχεις έλεγχο πάνω στο αλκοόλ, δοκίμασε να μην πιεις για κάποιες μέρες ή να πας σε ένα γλέντι και να πεις ότι αυτή την ημέρα δεν θα πιεις. Η προσωπική απόφαση ότι είμαι αλκοολικός είναι η μισή μάχη που πρέπει να κερδηθεί.

Η Εμπειρία στο ΑΑ

Η εμπειρία μας δείχνει ότι όσοι ήρθαν με πίεση από άλλους δεν έμειναν σχεδόν καθόλου. Αυτοί που έμειναν και έκαναν δουλειά είναι αυτοί που αποφάσισαν ότι έχουν πρόβλημα με το αλκοόλ.

-Αν έρθεις σε ένα ΑΑ και πάρεις μέρος σε μερικές συναντήσεις, δεν θα σου απαγορεύσει κάποιος να ξαναπιείς. Το τι θα κάνεις είναι δικός σου λογαριασμός.

Η Ανωνυμία

Είναι πολύ σημαντικό στην ομάδα μας ότι ό,τι λέγεται εδώ, μένει εδώ. Αν δεις κάποιον γνωστό σου, να ξέρεις ότι και αυτός έχει έρθει για τον ίδιο λόγο.

Ποιοι Έρχονται στο ΑΑ;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που έρχονται. Έρχονται άνδρες και γυναίκες από όλα τα κοινωνικά και μορφωτικά επίπεδα. Έχω συναντήσει γιατρούς και καθηγητές Πανεπιστημίου καθώς και ανθρώπους που έχουν πιάσει πάτο.

Για Κάποιον που Διστάζει

Για κάποιον που ντρέπεται να έρθει, μπορεί να πάρει τηλέφωνο να μιλήσει με κάποιον από την ομάδα για να λύσει απορίες. Συνιστώ σε κάποιον που ντρέπεται να παρακολουθήσει μια ανοιχτή συγκέντρωση χωρίς να δηλώσει ότι είναι για τον εαυτό του.

Συμπέρασμα

Το ΑΑ μπορεί να δουλέψει για οποιονδήποτε θέλει να κάνει κάτι με το πρόβλημά του σχετικά με το αλκοόλ. Η εμπειρία δείχνει ότι όποιος πραγματικά θέλει να σταματήσει να πίνει δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική του κατάσταση ή την κοινωνική του προέλευση. Αρκεί να έχει αποφασίσει ότι θέλει να σταματήσει να πίνει και να κάνει κάτι για αυτό.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω

Αχ Αννούλα του χιονιά Σαράντης Αλιβιζάτος

Posted on by

Ξεκίνησα να γράφω στο Δημοτικό.

Όλα μου τα τετράδια του σχολείου

ήταν γεμάτα από στίχους.

Ο πατέρας μου πήγε στη δασκάλα μου
κι εκείνη, γλυκιά και αγαπητή
του είπε, ευτυχώς:
– Αυτό είναι χάρισμα κύριε Αλιβιζάτε.
Μην τον χτυπάτε…
Πάει καιρός που το φεγγάρι
δεν περνάει από ‘δω,
το τοπίο είναι χακί
τρώει την καρδιά σου,
σε λευκό χαρτί τη νύχτα
ξαναγράφω σ’ αγαπώ,
στη σκοπιά παραμιλάω
τ’ όνομά σου.
Χθες το βράδυ στ’ όνειρό μου
τί σου είναι το μυαλό,
μπήκαν, λέει, περιστέρια
στο στρατώνα
κι όπως το ‘φερε η κουβέντα,
μου είπαν όνειρο κι αυτό,
σήκω πήγαινε στην Άννα
του Χειμώνα
Αχ Αννούλα του χιονιά
δε θα είμαι πια μαζί σου,
στου Δεκέμβρη τις εννιά
που έχεις Άννα τη γιορτή σου.

Σαράντης Αλιβιζάτος

Γιώργος Βελέντζας

Posted on by

Γιώργος Βελέντζας

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Μετά τις σπουδές, το 1948, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο, με εξαιρετικές συνεργασίες. Οι ρόλοι του στον κινηματογράφο ήταν μικροί, αλλά δεν περνούσαν απαρατήρητοι. Κατέχει μαζί με λίγους ηθοποιούς, το ρεκόρ συμμετοχών σε κινηματογραφικές ταινίες, με σύνολο 209.

Πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση έγινε το 1948, με την ταινία «Οχυρό 27» του Μαυρίκιου Νόβακ και της Νόβακ Φιλμς. Την επόμενη χρονιά, το 1949, ξεκίνησε και η συνεργασία του με τη Φίνος Φιλμ, συμμετέχοντας στην ταινία «Τελευταία Αποστολή». Συνέχισε την κινηματογραφική του καριέρα, με πλούσια συμμετοχή, έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερες από 200 ταινίες. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην κωμωδία του Θόδωρου Μαραγκού «Από πού πάνε για τη Χαβούζα;» (1978), όπου έκανε τον αδερφό της Άννας Μαντζουράνη, ενώ στην ταινία του Ερρίκου Θαλασσινού «Ο Τσαρλατάνος» (1973) με το Θανάση Βέγγο, ο Βελέντζας υποδύθηκε τον αυστηρό διοικητή του αστυνομικού τμήματος. Έπαιξε πολλές φορές ρόλους στρατιωτικού, κυρίως όμως αστυνομικού. Το 1993, για τη συμμετοχή του στην ταινία «Ζωή Χαρισάμενη», κέρδισε το βραβείο ερμηνείας Β’ Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τελευταία του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2010, στην ταινία του Τζώρτζη Αγαθονικιάδη «Πικρό Χιόνι». Ασχολήθηκε με το ντουμπλάρισμα φωνής, σε πολλές ελληνικές ταινίες του 1950 – 70 και σε μεταγλωττίσεις για την τηλεόραση («Μικρό σπίτι στο λιβάδι»). Επίσης, έκανε ένα σημαντικό πέρασμα και από το ραδιόφωνο. Συμμετείχε και στο πετυχημένο σήριαλ του ΑΝΤ1 «Κωνσταντίνου και Ελένης», ως ο πατέρας της Ματίνας.

Φρανκ Ριμπερί/Πέρασα μέσα από το τζάμι ενός αυτοκινήτου

Posted on by

“Mε εγκατέλειψαν σε μοναστήρι οι φυσικοί μου γονείς, όταν ήμουν ακόμα νεογέννητο.

Ευτυχώς, μετά από λίγο καιρό, βρήκα μια οικογένεια που από την αρχή μου μετέδωσε όλη την αγάπη και τη στοργή που κάποιος άλλος επέλεξε να αρνηθεί.

Η μοίρα, όμως, μου επιφύλασσε περισσότερα.

Ήμουν λίγο πάνω από τα δύο μου χρόνια, όπου μετά από τροχαίο ατύχημα πέρασα μέσα από το τζάμι ενός αυτοκινήτου, προκαλώντας ένα τεράστιο τραύμα στο πρόσωπο.

Από εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν με παρακολουθούσε ή δεν με έκρινε για τις τεχνικές μου ιδιότητες, ή επειδή ήμουν καλός άνθρωπος.

Όλοι, εκτός από τους γονείς μου, σχολίαζαν την φυσική μου εμφάνιση και έκριναν από την ασχήμια του προσώπου μου προφανώς λόγω της πληγής.

Ένιωσα πολύ άσχημα, σα να με κρίνουν.

Όμως τους άφησα όλους στην άκρη και αυτό με δυνάμωσε και έφτιαξα έναν ατσάλινο χαρακτήρα!”

Φρανκ Ριμπερί

Οι Έλληνες ξέρουν να ανακαλύπτουν το ωραίο και να το γκρεμίζουν. Γιάννης Τσαρούχης

Posted on by

– Η Ελλάδα είναι ωραία ως σκηνικό, αλλά όχι ως παράσταση.

– Η Ελλάδα δεν είναι ούτε ανατολή, ούτε δύση, γι’ αυτό είναι υπό διωγμό.

– Στην Ελλάδα υπάρχει βρωμιά και ακαταστασία που δεν υπάρχει στο εξωτερικό κι αυτό αρέσει στους ξένους.

– Η Ελλάδα σπάνια βγάζει μεγάλους καλλιτέχνες, γιατί δεν μπορεί να τους συντηρήσει.

– Η Ελλάδα ζει από τις εξαιρέσεις.

– Στην Ελλάδα ποτέ δεν σου συγχωρούν την επιτυχία.

– Οι Έλληνες ξέρουν να ανακαλύπτουν το ωραίο και να το γκρεμίζουν.

– Οι Έλληνες κονταίνουν τον άλλον για να ψηλώσουν.

– Ο Έλληνας θέλει να μπει από το παράθυρο.

– Στην Ελλάδα είναι πιο εύκολο να κλέψεις από το να χαρίσεις.

– Αν στην Ελλάδα εφαρμοστούν οι νόμοι, θα πάψει να υπάρχει.

– Οι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν με την αλήθεια, γι’ αυτό ζουν με παραμύθια.

– Ελληνικό είναι ό,τι απαγορεύει η Αστυνομία.

– Δεν έχω καμιά σχέση με τα κόμματα. Ουδέποτε ανήκα πουθενά, διότι είμαι κι εγώ άπιαστος όπως η Ελληνικότητα.

– Αθήνα: Απαίσιο σκηνικό, ωραία φωτισμένο.

– Κανένας στην Ελλάδα δεν ασκεί το επάγγελμα του.

– Στη ζωή μου με υποστήριξε μόνο η δουλειά μου.

– Αν δεν ευχαριστιέσαι με τη δουλειά σου είναι δυστυχία και αρρώστια. Αν είναι παρηγοριά, πάει καλά. Ειδάλλως είναι φρίκη.

– Ό,τι έρχεται νωρίς, φεύγει και νωρίς.

– Δε ζήλεψα ποτέ στη ζωή μου. Επιθυμίες είχα που προσπάθησα πολύ να τις πραγματοποιήσω.

– Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο μετριόφρων πρέπει να γίνεσαι.

– Για να φτάσεις ψηλά στην Τέχνη, πρέπει να δεις τα αόρατα.

Εγώ έχω δει μέρος αυτών και για λίγο.

Είναι πολύ δύσκολο να τα δεις.

– Στην τέχνη πρέπει να υπάρχει ισορροπία τεχνικής και αυθορμητισμού.

– Ελευθερία και πειθαρχία η ζωγραφική.

– Αισθητική είναι η ορθογραφία.

Γιάννης Τσαρούχης

Μπακλαβάς

Posted on by

ΥΛΙΚΑ

1 κιλό φύλο κρούστας για μπακλαβά

3 τέταρτα του κιλού καρύδια περασμένα στο μούλτι να κοπούν λίγο

1 κουταλιά γεμάτη τις σούπας κανέλα

1 κουταλιά κοφτή τις σούπας γαρύφαλλο τριμμένο

2 φακελάκια γαλέτα φρυγανιά τριμμένη των 100 γραμ.έκαστο

1/2 ποτήρι του νερού και λίγο παραπάνω ζάχαρη άχνη

καλό βούτυρο για τα φύλα εδώ χρησιμοποίησα γάλακτος

ΣΙΡΌΠΙ

3 ποτήρια του νερού νερό— ή 400mlνερό

1 κιλό ζάχαρη–ή 700 γραμ ζάχαρη

το χυμό ενός λεμονιού

1 φλούδα από λεμόνι

1 ξύλο κανέλας

1 ποτηράκι του κρασιού μέλι η ,μισό σχεδόν ποτήρι του νερού

ΣΤΟΛΙΣΜΑ

Γαρύφαλλα ολόκληρα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε ένα μπόλ βάζουμε τα καρύδια τριμμένα ,την κανέλα,το γαρύφαλλο την άχνη ζάχαρη , την φρυγανιά και τα ανακατεύουμε πολύ καλά.

Λιώνουμε στο φούρνο μικροκυμάτων η σε κατσαρολάκι μπόλικο βούτυρο βουτυρώνουμε το ταψάκι μας καλά και στρώνουμε 6 φύλα βουτυρώνοντας όμως το καθένα χωριστά με μπόλικο βούτυρο να πάει σε όλη την επιφάνεια.Αμέσως μετά βάζουμε διάσπαρτη αλλά σε όλη την επιφάνεια από το υλικό μας και ξανά φύλο βούτυρο ξανά φύλο και από την γέμιση ,δηλαδή κάθε δεύτερο φύλο γέμιση σε όλη την επιφάνεια [όχι πολύ ίσα να καλύπτετε ] Αυτό το κάνουμε μέχρι να τελειώσει όλη η γέμιση [μην ξεχνάτε κάθε φύλο να το περνάτε με βούτυρο βασικότατο]Αφήνουμε για από πάνω 5 φύλα βουτυρώνοντας κι αυτά ένα ένα.

Μόλις φτάσουμε στο τέλος κόβουμε ορισμένες άκρες μην είναι πολλές βουτυρώνουμε τις υπόλοιπες και τις γυρνάμε γύρω γύρω στο ταψάκι από μέσα .Χαράζουμε με προσοχή τον μπακλαβά σε ότι σχήμα μας αρέσει μόνο να είναι μικρά κομματάκια χαριτωμένα μπήγομαι κι από ένα γαρυφαλάκι στο κάθε κομματάκι [ή επιφάνεια βουτυρωμένη καλά και οι γωνίες επίσης] ,και ψήνουμε σε μέτριο προθερμασμένο φούρνο για 15 με 20 λεπτά θα το δείτε να ροδίσει .Αν αρπάξει πιο γρήγορα λόγω του βουτύρου σκεπάζουμε με χαρτί ψησίματος .Προσέχουμε να έχει ψηθεί κι από κάτω καλά αλλά με προσοχή μην μας αρπάξει.

ΣΙΡΟΠΙ

Βάζουμε στην κατσαρόλα όλα τα υλικά μαζί ανακατεύουμε καλά και μόλις πάρει βράσει σε ένα τέταρτο περίπου κα λιγότερο το κατεβάζουμε από την φωτιά. Με ένα κουταλάκι δοκιμάστε την πυκνότητά του λίγο να το δείτε δεμένο ,Σιροπιάζομαι τον μπακλαβά μας με το ένα κρύο [μπακλαβά] και σιρόπι καυτό Καλή επιτυχία είναι πραγματικά Θεικός !!!

Από ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ