Η ερμηνεία του “πανηγύρι” ως “συγχώρεση” είναι ενδιαφέρουσα και έχει μια βάση στην ελληνική παράδοση, αν και δεν αποτελεί τον κυριολεκτικό ορισμό του.

Ας δούμε μερικά σημεία που στηρίζουν αυτήν την ερμηνεία:

1. Κοινωνική συμφιλίωση:

Τα πανηγύρια, από την αρχαιότητα, λειτουργούσαν ως χώροι συνάντησης και κοινωνικοποίησης για ανθρώπους από διαφορετικές κοινότητες. Συχνά, προϋπήρχαν κόντρες ή διενέργειες που οδηγούσαν σε τριβές. Το πανηγύρι, με την χαρούμενη ατμόσφαιρα, την κοινή συμμετοχή σε δραστηριότητες και την αφθονία φαγητού και ποτού, λειτούργησε ως καταλύτης για την άμβλυνση των εντάσεων και την προώθηση της συμφιλίωσης.

2. Θρησκευτική κάθαρση:

Πολλά πανηγύρια στην Ελλάδα συνδέονται με θρησκευτικές εορτές και αγίους. Η συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές, η προσευχή και η μεταλαβιά λειτούργησαν ως μέσα εξιλέωσης και κάθαρσης, φέρνοντας πνευματική γαλήνη και ηρεμία στους συμμετέχοντες, στοιχεία που αγγίζουν την έννοια της συγχώρεσης.

3. Κοινωνική ανανέωση:

Η λήξη ενός πανηγυριού σηματοδοτούσε συχνά μια νέα αρχή. Η χαρά, η διασκέδαση και η κοινωνική αλληλεπίδραση άφηναν πίσω τυχόν αρνητικά συναισθήματα ή παλαιές κόντρες, επιτρέποντας στους ανθρώπους να προχωρήσουν με αισιοδοξία και ανανεωμένη διάθεση.

Ωστόσο, σημαντικό να τονίσουμε ότι η λέξη “πανηγύρι” δεν έχει ως πρωταρχικό νόημα τη συγχώρεση. Προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά “παν” και “ηγύρις”, που σημαίνουν “όλος ο λαός” και “συγκέντρωση”, αντίστοιχα.

Επομένως, η ερμηνεία του “πανηγύρι” ως “συγχώρεση” εστιάζει σε μια δευτερεύουσα, αλλά σημαντική, κοινωνική λειτουργία που επιτελούσαν αυτά τα λαϊκά δρώμενα.

Συνοψίζοντας, η σύνδεση του “πανηγυριού” με τη “συγχώρεση” αντανακλά την ιδιότητά του ως χώρου κοινωνικής συμφιλίωσης, θρησκευτικής κάθαρσης και κοινωνικής ανανέωσης, πτυχές που αγγίζουν την έννοια της συγχώρεσης με έναν έμμεσο, αλλά ουσιαστικό τρόπο.

6ήμερη και 7ήμερη εργασία: Νέα σκλαβιά για την ελληνική κοινωνία

Η θεσμοθέτηση της 6ήμερης και 7ήμερης εργασίας στην Ελλάδα έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη βαρύ τοπίο οικονομικής κρίσης και εξάντλησης των εργαζομένων. Η επιβολή αυτού του μέτρου φέρνει στο προσκήνιο πλήθος αρνητικών συνεπειών, τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο, θέτοντας σε κίνδυνο την ευημερία και την ποιότητα ζωής των πολιτών.

Από την οπτική γωνία της εργασιακής ισορροπίας, η 6ήμερη και 7ήμερη εργασία στερεί από τους εργαζόμενους τον απαραίτητο χρόνο για ξεκούραση, αναζωογόνηση και ουσιαστική ενασχόληση με την οικογένεια και τα ενδιαφέροντά τους. Η εξάντληση που συνεπάγεται ένα ασφυκτικό ωράριο οδηγεί σε μειωμένη παραγωγικότητα, φαινόμενο που έρχεται σε αντίθεση με τους υποτιθέμενους στόχους αύξησης της παραγωγικότητας που επικαλείται η κυβέρνηση.

Επιπλέον, η 7ήμερη εργασία πλήττει καίρια τον θεσμό της Κυριακής ως ημέρας ανάπαυσης και θρησκευτικής λατρείας. Η αλλοίωση του χαρακτήρα της Κυριακής υποβαθμίζει την κοινωνική συνοχή και πλήττει θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.

Παράλληλα, η 6ήμερη και 7ήμερη εργασία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις σύγχρονες τάσεις και εξελίξεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η στροφή προς ένα πιο ευέλικτο και ανθρώπινο ωράριο εργασίας κερδίζει έδαφος. Η Ελλάδα, αντί να ακολουθεί βήμα προς βήμα τα βήματα προόδου, βυθίζεται σε ένα μοντέλο εκμετάλλευσης και εξάντλησης των εργαζομένων.

Είναι επιτακτική η ανάγκη για άμεση αναθεώρηση αυτού του επιβλαβούς μέτρου. Η στροφή προς ένα πιο ισορροπημένο ωράριο εργασίας, με σεβασμό προς την προσωπική και οικογενειακή ζωή των εργαζομένων, αποτελεί όχι μόνο ηθική υποχρέωση, αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη μίας υγιούς και ευημερούσας κοινωνίας.

Ας ενώσουμε τις φωνές μας και ας αντισταθούμε στην επιβολή της 6ήμερης και 7ήμερης εργασίας. Ας διεκδικήσουμε ένα εργασιακό περιβάλλον που να σέβεται τα δικαιώματά μας και να προάγει την ευημερία μας.