Το μολυσμένο νερό με αρσενικό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, καθώς το αρσενικό είναι τοξικό μέταλλο και η παρατεταμένη έκθεση σε αυτό μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία. Το αρσενικό μπορεί να εισέλθει στο νερό είτε μέσω φυσικών γεωλογικών διαδικασιών (όπως η διάβρωση των πετρωμάτων), είτε μέσω ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως η γεωργία και η βιομηχανία.

Επιπτώσεις στην υγεία:

Καρκίνος: Η μακροχρόνια κατανάλωση νερού με αρσενικό έχει συνδεθεί με καρκίνο του δέρματος, των πνευμόνων, της ουροδόχου κύστης και των νεφρών.

Δερματικές αλλοιώσεις: Μπορεί να προκαλέσει πάχυνση του δέρματος, εξανθήματα και αποχρωματισμό.

Νευρικό σύστημα: Η μακροχρόνια έκθεση μπορεί να επηρεάσει το νευρικό σύστημα, προκαλώντας συμπτώματα όπως μούδιασμα και αδυναμία.

Καρδιαγγειακά προβλήματα: Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.

Άλλες επιπτώσεις: Βλάβες στο ήπαρ, τα νεφρά και προβλήματα στην ανάπτυξη στα παιδιά.

Πηγές μόλυνσης:

Φυσικές πηγές: Το αρσενικό μπορεί να προέρχεται από υπόγεια πετρώματα, ιδιαίτερα σε περιοχές με υψηλές γεωλογικές συγκεντρώσεις.

Βιομηχανικές δραστηριότητες: Μεταλλευτικές δραστηριότητες, παραγωγή χημικών και χρήση φυτοφαρμάκων μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα αρσενικού στο νερό.

Γεωργικά απόβλητα: Χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων.

Πρόληψη και αντιμετώπιση:

1. Φιλτράρισμα του νερού: Ειδικά φίλτρα όπως αυτά με αντίστροφη όσμωση, μεμβράνες υπερδιήθησης και φίλτρα με βάση τον ενεργό άνθρακα μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα αρσενικού.

2. Χημική επεξεργασία: Ορισμένες μέθοδοι, όπως η οξείδωση και η καταβύθιση, μπορούν να αφαιρέσουν το αρσενικό από το νερό.

3. Πηγή νερού: Η επιλογή καθαρής πηγής πόσιμου νερού είναι η πιο άμεση λύση σε περιοχές με φυσικά υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού.

Η παρακολούθηση και η σωστή διαχείριση του νερού είναι απαραίτητες για την πρόληψη της μόλυνσης με αρσενικό.

Να σταματήσει η περαιτέρω υποβάθμιση των ΕΠΑΛ στη Θεσσαλονίκη

Κατάθεση ερώτησης στη Βουλή

Με πρωτοβουλία της Ράνιας Θρασκιά, Βουλευτή Α Θεσσαλονίκης και Αν. Τομεάρχη Παιδείας – αρμόδιας για την Ειδική Αγωγή, κατατέθηκε στη Βουλή ερώτηση, που συνυπογράφουν 16 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, με θέμα την περαιτέρω υποβάθμιση των ΕΠΑΛ στη Θεσσαλονίκη, που επιβεβαιώνεται από την υποχρηματοδότηση, τις καταργήσεις τμημάτων, τις σημαντικές ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό κι εξοπλισμό και τα κτιριακά προβλήματα.

Πιο συγκεκριμένα, για τη φετινή χρονιά, στον Δήμο Θεσσαλονίκης δε θα υπάρξει καθόλου η ειδικότητα των οδοντοτεχνιτών, ενώ σε πολλά ΕΠΑΛ της πόλης -όπως προκύπτει κι από την ανακοίνωση της Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης- δεν έχουν εγκριθεί τμήματα διαφόρων ειδικοτήτων. Έτσι, οι μαθητές αναγκάζονται να πάνε σε σχολεία άλλων Δήμων (ούτε καν γειτονικών, σε ορισμένες περιπτώσεις), προκειμένου να ακολουθήσουν την ειδικότητα που επιθυμούν, γεγονός που επιβαρύνει σημαντικά το καθημερινό τους πρόγραμμα και διαταράσσει τον οικογενειακό προγραμματισμό. Τα αρνητικά επακόλουθα των καταργήσεων, ωστόσο, επεκτείνονται και στην ουσιαστική παρεμπόδιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς δημιουργούνται τεράστια τμήματα, εργαστήρια των 25 – 29 μαθητών. Κι αυτό δεν πλήττει μόνο τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών αλλά και τις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών, ενώ θέτει επιπλέον και ζητήματα ασφαλείας μέσα σε κτίρια γερασμένα, σε αίθουσες στις οποίες υπάρχουν μηχανήματα. Και, δυστυχώς, εντοπίζονται ελλείψεις παντού: Στο εκπαιδευτικό προσωπικό, στον εξοπλισμό αλλά και σε βιβλία.

Κατόπιν τούτων και επειδή πρέπει επιτέλους να διασφαλιστεί η εδραίωση του Επαγγελματικού Λυκείου ως σχολείου ισότιμης επιλογής, ερωτάται ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού αν σκοπεύει να προβεί στη ανάκληση των αποφάσεων, βάσει των οποίων δεν εγκρίθηκαν τμήματα ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ στη Θεσσαλονίκη, αν θα μεριμνήσει για τη δημιουργία τμημάτων που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη και ποιοτική εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς και πώς, και με ποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, θα καλυφθούν πλήρως και άμεσα τα εκπαιδευτικά κενά και οι ελλείψεις σε βιβλία και εξοπλισμό. Ερωτάται, τέλος, ποια μέριμνα θα λάβει για προγράμματα σπουδών και εκπαιδευτικό υλικό που θα συστοιχίζονται με τις σύγχρονες, εκπαιδευτικές ανάγκες, αλλά και -σε συνεργασία και με συναρμόδια Υπουργεία-, για τις κτιριακές υποδομές και την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών.

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον Υπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

ΘΕΜΑ: «Περαιτέρω υποβάθμιση των ΕΠΑΛ στη Θεσσαλονίκη: καταργήσεις τμημάτων ειδικοτήτων, ελλείψεις σε προσωπικό και βιβλία, προβλήματα υποδομών»

Μισό μήνα από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, μετά και την ψήφιση του ν.5082/2024 για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση, έρχεται η πραγματικότητα να επιβεβαιώσει όλους τους φόβους που είχαν εκφραστεί για συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, για προγράμματα σπουδών διαμορφωμένα με παρεμβάσεις της τοπικής αγοράς, για την παντελή απομάκρυνση από τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας. Χαρακτηριστική περίπτωση τα ΕΠΑΛ στη Θεσσαλονίκη, που ολοένα κι υποβαθμίζονται: υποχρηματοδότηση, καταργήσεις τμημάτων, σημαντικές ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό κι εξοπλισμό, κτιριακά προβλήματα.

Πιο συγκεκριμένα, για τη φετινή χρονιά, στον Δήμο Θεσσαλονίκης δε θα υπάρξει καθόλου η ειδικότητα των οδοντοτεχνιτών, ενώ σε πολλά ΕΠΑΛ της πόλης δεν έχουν εγκριθεί τμήματα διαφόρων ειδικοτήτων. Ενδεικτικά, κι όπως προκύπτει από την ανακοίνωση της Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης:

«Στο 8ο ΕΠΑΛ δεν εγκρίθηκαν οι […] ειδικότητες: Βοηθού Οδοντοτεχνίτη Γ’ τάξης του Τομέα Υγείας – Πρόνοιας με 7 εγγραφές, Τεχνικού Η/Υ και Δικτύων Η/Υ Γ’ τάξης του Τομέα Πληροφορικής με 5 ηλεκτρονικές εγγραφές στην Α΄ φάση και 10 ‘εκπρόθεσμες’ αιτήσεις γονιών που ζητούν σήμερα την έγκριση λειτουργίας της παραπάνω ειδικότητας καθώς, όπως λένε, τα παιδιά τους εξ αρχής γράφτηκαν στο 8ο ΕΠΑΛ για αυτή την ειδικότητα.

Στο 6ο εσπερινό ΕΠΑΛ δεν εγκρίθηκε η Β΄ τάξη του Τομέα Πληροφορικής με 8 μαθητές και, στη Γ΄, τμήμα του Τομέα Πληροφορικής ‘Δικτύων’ με 9 μαθητές. Καταργούν δηλαδή ολόκληρο τομέα στο Εσπερινό και συνολικά στον Ευκλείδη πλήττουν τον τομέα Πληροφορικής με τη μη έγκριση τμημάτων σε πρωινά και εσπερινά σχολεία.

Στο ΕΠΑΛ Αγίου Αθανασίου δεν εγκρίθηκε στη Γ΄ τάξη το τμήμα Νοσηλευτικής με 8 μαθητές (5 ηλεκτρονικές εγγραφές και άλλες 3 χειρόγραφες) καθώς και το τμήμα Ηλεκτρονικών στη Γ΄ τάξη με 9 μαθητές».

Έτσι, οι μαθητές αναγκάζονται να πάνε σε άλλα σχολεία προκειμένου να ακολουθήσουν την ειδικότητα που επιθυμούν. Αυτό βεβαίως έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική επιβάρυνσή τους, καθώς χρειάζεται να περάσουν αρκετό χρόνο στα μέσα συγκοινωνίας. Ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι μαθητές δεν έχουν καν τη δυνατότητα της μεταφοράς τους σε κοντινά ΕΠΑΛ, των γειτονικών Δήμων, αλλά ως μόνη επιλογή την πολύωρη μετακίνησή τους, αλλάζοντας δύο και τρία λεωφορεία. Όπως για παράδειγμα, μετά την κατάργηση των σχετικών ειδικοτήτων, οι μαθητές του ΕΠΑΛ Αγίου Αθανασίου θα πρέπει να πάνε είτε στον Εύοσμο είτε στη Σίνδο!

Τα αρνητικά επακόλουθα των καταργήσεων, ωστόσο, δεν εντοπίζονται μόνο στη μεταφορά των μαθητών που επιβαρύνει το καθημερινό τους πρόγραμμα και διαταράσσει τον οικογενειακό προγραμματισμό, αλλά επεκτείνονται και στην ουσιαστική παρεμπόδιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς δημιουργούνται τεράστια τμήματα, εργαστήρια των 25 – 29 μαθητών. Κι αυτό δεν πλήττει μόνο τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών αλλά και τις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών, ενώ θέτει επιπλέον και ζητήματα ασφαλείας μέσα σε κτίρια γερασμένα, σε αίθουσες στις οποίες υπάρχουν μηχανήματα.

Και, δυστυχώς, εντοπίζονται ελλείψεις παντού: Ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό – ενδεικτικά, κι όπως προκύπτει από την ανακοίνωση της Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, «στο ΕΠΑΛ Σίνδου εξακολουθούν να υπάρχουν τα εξής κενά: Αγγλικών 15 ώρες, Ηλεκτρονικού 13 ώρες, Νοσηλευτικής 21 ώρες, Οικονομολόγου 8 ώρες, Γαλλικών 2 ώρες. Στο 14ο εσπερινό ΕΠΑΛ το ωρολόγιο πρόγραμμα συνεχίζεται με 4ωρα και με πολλά κενά (π.χ. τομέας Εφαρμοσμένων Τεχνών) ενώ όπου το πρόγραμμα εμφανίζεται με 6ωρα-7ωρα (π.χ. 6ο ΕΠΑΛ, 15ο ΕΠΑΛ) αυτό επιτυγχάνεται με εργαστηριακά μαθήματα σε τμήματα άνω των 13 μαθητών, χωρίς δεύτερο εκπαιδευτικό όπως προβλέπεται από το νόμο. Ειδικά στο 15ο ΕΠΑΛ λείπουν 3 μηχανολόγοι, 1 ηλεκτρολόγος και 1 ηλεκτρονικός, ενώ δεν έχει αναπληρωθεί εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής». Ελλείψεις στον εξοπλισμό αλλά και σε βιβλία, και μάλιστα για μαθήματα που εξετάζονται πανελλαδικά, ενώ -όπως τονίζει η εκπαιδευτική κοινότητα- υπάρχουν οικονομικές ή/κι άλλες δυσκολίες που δεν καθιστούν εφικτή τη «λύση» των φωτοτυπιών ή τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή για πρόσβαση στο ηλεκτρονικό βιβλίο. Να σημειωθεί εδώ, ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα που έχει να κάνει και με το περιεχόμενο των βιβλίων, καθώς υπάρχουν τμήματα των βιβλίων που έχουν ξεπεραστεί, καταργηθεί ή είναι λανθασμένα κι όμως εξακολουθούν να διδάσκοντα στα παιδιά.

Επειδή πρέπει επιτέλους να διασφαλιστεί η εδραίωση του Επαγγελματικού Λυκείου ως σχολείου ισότιμης επιλογής.

Επειδή η κατάργηση τμημάτων, που οδηγεί στη σημαντική επιβάρυνση των μαθητών και στη δημιουργία τεράστιων τμημάτων, χαρακτηρίζεται από μια αντιπαιδαγωγική λογική, πλήττει τα δικαιώματα των μαθητών, επιδεινώνει τις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών, κι εντέλει υποβαθμίζει περαιτέρω το δημόσιο σχολείο.

Επειδή η κατάσταση των ΕΠΑΛ στη Θεσσαλονίκη ολοένα κι επιδεινώνεται.

Επειδή πρέπει να δοθεί βάρος σε νέα προγραμμάτων σπουδών και νέο εκπαιδευτικό υλικό, καθώς και στην αναβάθμιση του εργαστηριακού εξοπλισμού των ΕΠΑΛ.

Επειδή η Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης διεκδικεί 20 μαθητές ανά τμήμα Γενικής Παιδείας, 15 σε τομείς και ειδικότητες στα ΕΠΑΛ, 10 στα εργαστήρια, προκειμένου να διασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των ΕΠΑΛ.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

Σκοπεύει να προβεί στη ανάκληση των ως άνω αποφάσεων, βάσει των οποίων δεν εγκρίθηκαν τμήματα διαφόρων ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ στη Θεσσαλονίκη;

Προτίθεται να μεριμνήσει για τη δημιουργία τμημάτων που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη και ποιοτική εκπαιδευτική διαδικασία;

Πώς, και με ποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, θα καλυφθούν πλήρως και άμεσα τα εκπαιδευτικά κενά;

Σε ποιες κατεπείγουσες ενέργειες θα προβεί προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις σε βιβλία και εξοπλισμό;

Ποιος ο σχεδιασμός για προγράμματα σπουδών και εκπαιδευτικό υλικό που συστοιχίζεται με τις σύγχρονες, εκπαιδευτικές ανάγκες;

Με ποιο τρόπο θα μεριμνήσει, σε συνεργασία και με συναρμόδια Υπουργεία, για τις κτιριακές υποδομές και την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών;

Σκοπεύει να εξετάσει τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας για την εύρυθμη λειτουργία των ΕΠΑΛ, όπως μεταξύ άλλων αναφέρονται και στη σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε η Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης;

Ράνια Θρασκιά

Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Αν. Τομεάρχης Παιδείας, αρμόδια για την Ειδική Αγωγή

Βουλής 4, T.K. 10562, Αθήνα, 210-3318995, 210-3706345

Εγνατίας 76, T.K. 54624, Θεσσαλονίκη, 2310-220810

Email: r.thraskia@parliament.gr

Οι προσδοκίες είναι ένα από τα πιο περίπλοκα συναισθηματικά παιχνίδια που παίζουμε με τον εαυτό μας. Πάντα προσμένουμε κάτι καλύτερο, είτε σε προσωπικό, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι η ελπίδα για ένα μέλλον που φαντάζει πιο φωτεινό από το παρόν, και συχνά γίνεται το κίνητρο για να συνεχίσουμε, να προσπαθούμε, να μην εγκαταλείπουμε. Παρ’ όλα αυτά, οι προσδοκίες μπορεί να γίνουν παγίδα. Όταν χτίζονται σε θεμέλια που δεν είναι σταθερά, ή βασίζονται υπερβολικά σε εξωτερικούς παράγοντες, τότε συχνά οδηγούν στη ματαίωση.

Η ματαίωση είναι ένα συναίσθημα βαρύ και δύσκολο. Προέρχεται συνήθως από τη σύγκρουση μεταξύ αυτού που περιμέναμε και αυτού που τελικά συνέβη. Είναι σαν να βλέπεις το κάστρο που έχτισες με τόση προσοχή να καταρρέει μπροστά στα μάτια σου, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι για να το σταματήσεις. Και το πιο επώδυνο είναι ότι πολλές φορές, η ματαίωση δεν έρχεται από τους άλλους, αλλά από τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι υπερβολικές ή μη ρεαλιστικές προσδοκίες είναι αυτές που μας απογοητεύουν περισσότερο.

Όμως, η ματαίωση μπορεί να είναι και χρήσιμη. Αν τη δούμε σαν ευκαιρία, μπορεί να μας βοηθήσει να επαναξιολογήσουμε τις προσδοκίες μας, να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλουμε και να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας. Μπορεί να μας υπενθυμίσει ότι δεν έχουμε πάντα τον έλεγχο των καταστάσεων, και ότι η ευτυχία δεν εξαρτάται πάντα από το αν τα πράγματα θα πάνε όπως τα είχαμε σχεδιάσει.

Τελικά, ίσως το κλειδί είναι να μην αφήνουμε τις προσδοκίες να καθορίζουν τη ζωή μας απόλυτα. Να μαθαίνουμε να αγκαλιάζουμε το απρόβλεπτο, να δεχόμαστε τη ματαίωση ως κομμάτι της διαδρομής και να συνεχίζουμε με μεγαλύτερη σοφία. Έτσι, οι προσδοκίες μας δεν θα είναι πια παγίδα, αλλά μονοπάτι προς μια πιο ισορροπημένη ζωή.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω

Όταν ο άνθρωπος αποφασίζει να κόψει μια εξάρτηση, συνήθως το κάνει με τη βεβαιότητα ότι απαλλάσσεται από ένα βαρίδι που τον κρατούσε πίσω. Ωστόσο, αυτό που πολλές φορές δεν συνειδητοποιεί είναι πως, στη διαδικασία αυτή, ανοίγει τον δρόμο για να «κουμπώσει» σε μια άλλη εξάρτηση, ίσως λιγότερο εμφανή ή επικίνδυνη, αλλά εξάρτηση παρ’ όλα αυτά. Είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητά διεξόδους, «παυσίπονα» ή συνήθειες που του προσφέρουν μια αίσθηση ελέγχου ή παρηγοριάς. Και πολλές φορές, όταν σταματά κάτι, νιώθει την ανάγκη να γεμίσει αυτό το κενό με κάτι άλλο, είτε πρόκειται για μία συμπεριφορά, είτε για μία σκέψη, είτε για μία νέα συνήθεια.

Πάρτε για παράδειγμα κάποιον που αποφασίζει να κόψει το κάπνισμα. Η εξάρτηση από τη νικοτίνη μπορεί να αντικατασταθεί από μια έντονη επιθυμία για γλυκά ή υπερβολική ενασχόληση με την άσκηση. Ακόμα κι αν αυτές οι καινούριες συνήθειες μοιάζουν πιο υγιείς ή κοινωνικά αποδεκτές, η διαδικασία είναι η ίδια: το μυαλό αναζητά μια νέα «διέξοδο» για να διαχειριστεί το στρες, την πίεση ή τα συναισθήματα που μέχρι πρότινος «ησύχαζε» με την προηγούμενη εξάρτηση.

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η κάθε νέα συνήθεια είναι επιβλαβής. Αντίθετα, πολλές φορές μπορεί να βοηθήσει κάποιον να βελτιώσει τη ζωή του. Όμως, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο μηχανισμός της εξάρτησης συχνά παραμένει ίδιος. Αντί να δουλέψουμε πάνω στα βαθύτερα αίτια που μας οδηγούν στις εξαρτήσεις, απλώς αλλάζουμε «μάσκα» στο πρόβλημα.

Το κλειδί βρίσκεται στο να κατανοήσουμε την ανάγκη για εξαρτήσεις και να προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε τα βαθύτερα συναισθήματα που μας ωθούν προς αυτές. Στο τέλος της ημέρας, η αληθινή ελευθερία έρχεται όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε ανάγκη καμία εξάρτηση – ούτε τη μία, ούτε την άλλη. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω

 

Ο Μίμης Πλέσσας είναι

ο συνθέτης που έντυσε με μουσική

τις περισσότερες ταινίες μου.

Αυτό δεν είναι τυχαίο.

Ξεκίνησε από την Τζαζ,

κι εγώ μπορώ να πω ότι η Τζαζ ήταν

τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα.

Με αυτήν

άρχισα να χορεύω κλακέτες.

Ο Μίμης ήταν ιδιαίτερα

χρήσιμος στις μουσικές ταινίες,

που οι πολλοί τις λένε Μιούζικαλ.

Οι ανάγκες στα Μιούζικαλ

είναι περισσότερες και ο Μίμης

τις κάλυπτε με πολύ επιτυχία.

Έγραψε από απλά τραγουδάκια

ως μια πλήρη χορευτική σουΐτα.

Από ένα νησιώτικο μπάλο

ή ένα εντυπωσιακό ζειμπέκικο,

σαν το ”Άνοιξε πέτρα”,

ως ένα πλήρες συμφωνικό έργο

για μπουζούκια και ορχήστρα.

Όμως δεν ήταν μόνο

ένας χρήσιμος συνεργάτης ή να το

πω καλύτερα, ένας συνδημιουργός.

Ήταν κι ένας καλός φίλος,

ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ,

ένα χιούμορ που μου ταίριαζε.

Πηγαίνω στις συναυλίες του,

ακούω τα τραγούδια και τη μουσική

που έχει γράψει για τις ταινίες μας,

και όταν τον χειροκροτούν

και ο Μίμης υποκλίνεται,

με δυσκολία συγκρατώ τα δάκρυα που

φτάνουν ως την άκρη των ματιών μου.

Δάκρυα χαράς

για τον καλό συνεργάτη,

τον καλό φίλο, τον καλό μουσικό.

Πόσο χιούμορ είχε αλήθεια…

Μια μέρα που άφησε το σαραβαλάκι

αυτοκίνητό του έξω από το στούντιο,

αποφασίσαμε να του κάνουμε

μια πολύ χοντρή πλάκα.

Βάψαμε

το κατάμαυρο σαράβαλο, ροζ.

Ένα ροζ χτυπητό που έβγαζε μάτι.

Βγαίνει ο Μίμης

από την αίθουσα ηχογραφήσεων

και πηγαίνει προς το αυτοκίνητό του

να πάρει κάποιες νότες που χρειαζόταν.

Όταν βγαίνει από την εξώπορτα τής

”Φίνος Φιλμ”, αναζητά το μαύρο πεζό

και δεν το βρίσκει πουθενά.

Στέκεται μπροστά του ένα ροζ αμάξι

της ίδιας μάρκας με το δικό του,

αλλά αδυνατεί να φανταστεί

ότι μπορεί να έχει σχέση

με το μαύρο αυτοκίνητό του

που του είχε τόση αδυναμία.

– Μα βρε παιδιά,

εδώ είχα αφήσει το αυτοκίνητό μου.

– Μα εδώ είναι, του λέμε εμείς,

σκασμένοι στα γέλια.

Καταλαβαίνει τί είχαμε κάνει, και

αντί να θυμώσει γυρίζει και μας λέει:

– Ευχαριστώ! Είχα σκοπό να το βάψω.

Με προλάβατε.

Τόσο χιούμορ ο Μίμης…

Γιάννης Δαλιανίδης

Σήμερα έφυγε από τη ζωή

ο Μίμης Πλέσσας.

……………………………………………………………….

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΙ ΕΓΩ