Μίμης Φωτόπουλος Ως τα 33 μου χρόνια η ζωή μου δεν ήταν σπαρμένη με βάγια αλλά με αγκάθια.

8 Απριλίου 1913. Γεννήθηκα

των Βαίων. Σημαδιακή μέρα.

Ως τα 33 μου χρόνια η ζωή μου
δεν ήταν σπαρμένη με βάγια
αλλά με αγκάθια.
Και σε μια στιγμή, στο απόγειο
της κινηματογραφικής μου καριέρας,
μπήκα σαν Μεσσίας στη Λάρισα.
Βέβαια,
δεν μπήκα ”επί πώλου όνου”, αλλά
οι θαυμαστές μου σήκωσαν στα χέρια
ένα μικρό ”οστενάκι” που είχα.
Αυτό ήταν
το πρώτο γλυκό ποτήρι που ήπια,
ύστερα από τόσα και τόσα πικρά.
Αν υπάρχουν μοιραίες μικρές αγγελίες,
τότε η μικρή αγγελία που διάβασα
ήταν η μοιραία της ζωής μου.
”Εξετάσεις στη Δραματική Σχολή
του Βασιλικού Θεάτρου”.
Ακόμα δε μπορώ να εξηγήσω πώς
μου ήρθε, έτσι στα καλά καθούμενα,
να δώσω εξετάσεις στη Δραματική.
Ως εκείνη τη στιγμή,
δεν είχα πατήσει σε Θέατρο
παρά μονάχα δύο φορές.
Τη μία είχα δει
το Βασίλη Αργυρόπουλο
και την άλλη τα Καλουτάκια.
Πιστεύω
πως εκείνο που με θάμπωσε
ήταν οι δύο τίτλοι:
”Φοιτητής
της Φιλοσοφικής Σχολής
του Πανεπιστημίου Αθηνών”,
και ”Σπουδαστής της Δραματικής
Σχολής του Βασιλικού Θεάτρου”.
Μεγάλη υπόθεση.
Ο πρώτος μου ρόλος ήταν
στη Λοκαντιέρα του Κάρλο Γκολντόνι
στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
”Από κάπου πρέπει ν’ αρχίσεις”
είπα στον εαυτό μου.
”Παίξε λοιπόν τον υπηρέτη και μη μιλάς.
Υπηρέτης σήμερα, Άρχοντας αύριο.”
Η παράσταση τελείωσε
χωρίς να με προσέξει κανένας.
Δε στεναχωρήθηκα και πολύ.
Κι επειδή από τότε
με διέκρινε απέραντη μεγαλοθυμία,
συγχώρησα το κοινό μιας και ήμουν
βέβαιος, πως κάποτε θα με πρόσεχε.
Πρώτη μου ταινία
”Οι Γερμανοί Ξανάρχονται”.
Αυτό το ρολάκι, φίλε μου,
θα μου άνοιγε το δρόμο της μεγάλης
επιτυχίας στον Κινηματογράφο.
Αυτό το ρολάκι,
θα ήταν το προσάναμα για να ανάψει
η κινηματογραφική φωτιά,
που θα με έκανε δημοφιλή
ως τα πιο απίθανα χωριά της Ελλάδας,
που θα με έκανε γνωστό
στους δρόμους της Αλεξάνδρειας,
του Μπόστον, του Σίδνεη, κι όπου
αλλού φτάνουν οι ελληνικές ταινίες.
Και κάποια βραδιά
οι Ρώσοι θα μουρμούριζαν
στους δρόμους της Μόσχας
”Σλιπόγια”, δηλαδή ”Αόοοοματος”.
Όταν σκέφτομαι πώς πέρασαν
τόσα χρόνια πάνω στο σανίδι,
ή μπροστά από την κινηματογραφική
μηχανή και με πιάνει θλίψη,
βρίσκω καταφύγιο στην ”Ιθάκη”
του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Έτσι κι εγώ,
μπήκα σε λιμένας πρωτοειδωμένους
και απέκτησα καλές πραμάτειες,
και ήταν μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Κι έτσι πρέπει να είναι
ο δρόμος και η ζωή του ηθοποιού.

Μίμης Φωτόπουλος

Σαν σήμερα, το 1913, γεννήθηκε.

 

ΠΗΓΗ

ΠΡΟΣΩΠΑ FB

Πατάτες στον φούρνο με πλούσια σάλτσα τυριών

ΥΛΙΚΑ

1 κιλό πατάτες κομμένες σε φέτες πάχους 1 εκ.

3 κ.σ. μαγιονέζα

2 σκελίδες σκόρδου λιωμένες

75 ml λευκό κρασί

125 ml ημιαποβουτυρωμένο γάλα

200 ml παχύρρευστη κρέμα γάλακτος μαγειρικής

1/2 κ.γ. τριμμένο μαύρο πιπέρι

25 γρ. γραβιέρα τριμμένη

25 γρ. παρμεζάνα τριμμένη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 190 C στη ρύθμιση πάνω-κάτω, στους 180 C για τον αέρα και στην ένδειξη 5 για τον φούρνο υγραερίου.

Σκεπάζουμε τις πατάτες με νερό, τις βράζουμε για 5 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν λίγο, και τις στραγγίζουμε.

Σε μεγάλη κατσαρόλα, ρίχνουμε τη μαγιονέζα, το σκόρδο, το κρασί, το γάλα, την κρέμα γάλακτος και το πιπέρι και ανακατεύουμε καλά.

Αφήνουμε το μείγμα να πάρει βράση, προσθέτουμε τις πατάτες και σιγοβράζουμε για 5 λεπτά.

Μεταφέρουμε τις πατάτες με τη σάλτσα τους σε πυρίμαχο σκεύος, στρώνοντας ομοιόμορφα τα υλικά.

Πασπαλίζουμε με τη γραβιέρα και την παρμεζάνα.

Ψήνουμε για 20-30 λεπτά ή μέχρι να κοχλάσει και να ροδοκοκκινίσει το φαγητό.

Λίνα Αρβανιτίδου   

Οδηγός νταλίκας: Μια δύσκολη καθημερινότητα στους δρόμους

Οδηγός νταλίκας: Μια δύσκολη καθημερινότητα στους δρόμους

Η ζωή στο τιμόνι:

Η οδήγηση νταλίκας αποτελεί ένα από τα πιο απαιτητικά και δύσκολα επαγγέλματα. Οι οδηγοί έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά από προκλήσεις, όπως:

  • Μακρινά δρομολόγια: Συχνά περνούν ημέρες ή και εβδομάδες μακριά από το σπίτι και την οικογένειά τους, ζώντας σε περιορισμένους χώρους στο όχημα.

  • Απαιτητικές συνθήκες: Καλούνται να οδηγούν σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, σε ώρες αιχμής, και σε πολυσύχναστους δρόμους, αντιμετωπίζοντας κούραση, άγχος και πίεση χρόνου.

  • Ευθύνη: Φέρουν μεγάλη ευθύνη για την ασφάλεια του φορτίου, του οχήματος και των υπόλοιπων χρηστών του δρόμου.

  • Μοναξιά: Η απομόνωση και η έλλειψη κοινωνικής αλληλεπίδρασης είναι συχνές συνέπειες του επαγγέλματος.

  • Φυσική καταπόνηση: Η οδήγηση για μεγάλο χρονικό διάστημα, η φόρτωση και εκφόρτωση του εμπορεύματος, και η έλλειψη ύπνου μπορούν να οδηγήσουν σε σωματική κούραση και προβλήματα υγείας.

Παρά τις προκλήσεις, οι οδηγοί νταλίκας διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στην οικονομία, διασφαλίζοντας την μεταφορά αγαθών και προϊόντων σε όλη τη χώρα. Απαιτείται υψηλή ευθύνη, επαγγελματισμός, ψυχραιμία και αντοχή στις δύσκολες συνθήκες.

Προκλήσεις:

  • Ελλιπής ύπνος: Η έλλειψη ύπνου αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τους οδηγούς, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια τους και των υπολοίπων χρηστών του δρόμου.

  • Καθυστερήσεις: Πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με καθυστερήσεις σε γραφεία τελωνείων, φόρτωσης και εκφόρτωσης, ή λόγω κακοκαιρίας.

  • Κακή διατροφή: Η έλλειψη χρόνου και οι περιορισμένες επιλογές τροφίμων οδηγούν συχνά σε κακή διατροφή, με επιπτώσεις στην υγεία τους.

  • Κοινωνικές δυσκολίες: Η απομόνωση και η έλλειψη κοινωνικής ζωής μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική υγεία και τις οικογενειακές σχέσεις.

Αναγνώριση και υποστήριξη:

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε και να τιμούμε την προσφορά των οδηγών νταλίκας, λαμβάνοντας μέτρα για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. Η θεσμοθέτηση αυστηρών κανόνων ύπνου, η μείωση της γραφειοκρατίας, η δημιουργία κατάλληλων υποδομών και η παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης είναι απαραίτητα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Ελπίδα για το μέλλον:

Τεχνολογικές εξελίξεις, όπως τα αυτόνομα οχήματα, ίσως φέρουν αλλαγές στο επάγγελμα στο μέλλον. Ωστόσο, η εμπειρία, η ευθύνη και η κρίση των οδηγών νταλίκας θα παραμένουν απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας.

**Ας σκεφτούμε την επόμενη φορά που θα δούμε μια νταλίκα στο δρόμο

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Υψοφοβία: Φόβος για τα ύψη

Υψοφοβία: Φόβος για τα ύψη

Η υψοφοβία, ή αλλιώς ακροφοβία, είναι μια κοινή φοβία που χαρακτηρίζεται από έντονο φόβο ή άγχος σε καταστάσεις που περιλαμβάνουν ύψη. Πλήττει ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής και περιορίζοντας τις δραστηριότητες των ατόμων.

Ψυχολογικές πηγές:

  • Εξελικτική άποψη: Ο φόβος για τα ύψη θεωρείται από κάποιους ως εξελικτικό προσαρμοστικό μηχανισμό. Η αίσθηση του ύψους μπορεί να ενεργοποιήσει την αμυγδαλή, εγκεφαλική περιοχή που σχετίζεται με τον φόβο, προκαλώντας άγχος και αντίδραση “μάχης ή φυγής”. Σκοπός της αντίδρασης αυτής είναι η προστασία από τον κίνδυνο πτώσης και τραυματισμού.

  • Αρνητικές εμπειρίες: Τραυματικές εμπειρίες στο παρελθόν, όπως πτώση από ύψος ή εγκλωβισμός σε ψηλό μέρος, μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη υψοφοβίας. Η τραυματική εμπειρία μπορεί να δημιουργήσει μια συνδετική σχέση μεταξύ ύψους και κινδύνου, τροφοδοτώντας τον φόβο.

  • Γενικευμένο άγχος: Άτομα με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή ή άλλα ψυχολογικά προβλήματα είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν υψοφοβία. Η υπερευαισθησία σε σωματικά συμπτώματα και η τάση για καταστροφικές σκέψεις μπορεί να εντείνουν τον φόβο για τα ύψη.

  • Άλλες αιτίες: Παράγοντες όπως η κληρονομικότητα, η ατομική ιδιοσυγκρασία και η παιδική ηλικία μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη υψοφοβίας.

Συμπτώματα:

  • Συναισθηματικά: Άγχος, φόβος, πανικός, ζαλάδα, ναυτία, αίσθημα αστάθειας.

  • Σωματικά: Τρέμουλα, ταχυκαρδία, εφίδρωση, δύσπνοια, μυϊκή ένταση, ζαλάδα.

  • Συμπεριφορικά: Αποφυγή ψηλών μέρων, άρνηση συμμετοχής σε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν ύψη, περιορισμός καθημερινών δραστηριοτήτων.

Θεραπεία:

  • Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία: Βοηθά στην αναγνώριση και τροποποίηση αρνητικών σκέψεων και συμπεριφορών που σχετίζονται με τον φόβο για τα ύψη.

  • Συστηματική απευαισθητοποίηση: Σταδιακή έκθεση σε ύψη, ξεκινώντας από χαμηλά επίπεδα και αυξάνοντας σταδιακά την δυσκολία.

  • Τεχνικές χαλάρωσης: Εκμάθηση ασκήσεων αναπνοής και μυϊκής χαλάρωσης για την αντιμετώπιση του άγχους.

  • Φαρμακευτική αγωγή: Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθούν αγχολυτικά ή αντικαταθλιπτικά φάρμακα.

Η υψοφοβία είναι μια αντιμετωπίσιμη φοβία. Με την κατάλληλη θεραπεία, τα άτομα μπορούν να ξεπεράσουν τον φόβο τους και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.

Greek Mafia: Τι γνωρίζουμε

Η “Greek Mafia” αποτελείται από διάφορες αυτόχθονες οργανωμένες εγκληματικές ομάδες, με καίρια παρουσία στα μεγάλα αστικά κέντρα, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Η δράση τους αγγίζει και άλλες περιοχές της Ευρώπης.

Η Greek Mafia εμπλέκεται σε διάφορες παράνομες δραστηριότητες, όπως:

  • Εμπόριο ναρκωτικών: Η Ελλάδα αποτελεί σημαντικό κόμβο διαμετακόμισης ναρκωτικών από την Ασία προς την Ευρώπη. Η Greek Mafia ελέγχει μεγάλο μέρος του εμπορίου χασίς και μαριχουάνας, ενώ εμπλέκεται και στην διακίνηση κοκαΐνης και συνθετικών ναρκωτικών.

  • Λαθρεμπόριο τσιγάρων: Η Ελλάδα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά λαθρεμπορίου τσιγάρων στην Ευρώπη. Η Greek Mafia ηγείται της παράνομης διακίνησης και πώλησης τσιγάρων.

  • Εκβιασμοί: Η Greek Mafia συχνά εκβιάζει επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες καταστημάτων για να τους αποσπάσει χρήματα.

  • Προστασία καταστημάτων: Η Greek Mafia προσφέρει “προστασία” σε καταστήματα έναντι χρηματικού ανταλλάγματος.

  • Ληστείες: Η Greek Mafia πραγματοποιεί ληστείες σε τράπεζες, κοσμηματοπωλεία και άλλα εμπορικά καταστήματα.

  • Ξέπλυμα χρήματος: Η Greek Mafia χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους για να ξεπλύνει τα παράνομα κέρδη της.

  • Η Greek Mafia έχει διασυνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα και επιχειρηματίες.

  • Η διαφθορά αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στην Ελλάδα.

  • Η οικονομική κρίση έχει επιδεινώσει το πρόβλημα του οργανωμένου εγκλήματος.

Η Ελλάδα έχει λάβει διάφορα μέτρα για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος, όπως:

  • Ίδρυση ειδικών υπηρεσιών: Η Ελληνική Αστυνομία έχει δημιουργήσει ειδικές υπηρεσίες για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, όπως η Διεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος.

  • Ενίσχυση της νομοθεσίας: Η Ελλάδα έχει θεσπίσει αυστηρότερους νόμους για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, όπως ο νόμος 4139/2013.

  • Συνεργασία με άλλες χώρες: Η Ελλάδα συνεργάζεται με άλλες χώρες για την ανταλλαγή πληροφοριών και τον συντονισμό των επιχειρήσεων για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος.

Πάμε κι όπου βγει – Δύο χρόνια από τη φονική πυρκαγιά στο Νοσοκομείο Γ.Παπανικολάου – Η συγκινητική ανάρτηση του φύλακα του Νοσοκομείου

Ήμουν στη πύλη στο φυλάκιο και κτύπησε το τηλέφωνο.Το σηκώνω και ακούω κάποιον να φωνάζει “τρέξτε φωτιά στη Πνευμονολογική”.Κλείνω το τηλέφωνο, δίνω εντολή στον συνάδελφο φύλακα να πάρει άμεσα τη πυροσβεστική,παίρνω τον πυροσβεστήρα του φυλακίου και τρέχω.

Φτάνω στο ισόγειο και βλέπω δεκάδες εργαζομένων να τρέχουν για να βγουν.

Που είναι η φωτιά τους φωνάζω;

-Στο 2ο όροφο μου λένε τρέχοντας,στη covid.

Ανεβαίνω και φτάνω στην είσοδο όπου δεν μπορώ να δω τίποτα από τον μαύρο καπνό,ούτε και να ανασάνω.

Έχοντας 4 εμφράγματα και μία επέμβαση ανοιχτής καρδιάς στο ενεργητικό μου ξέρω ότι θα έχω πρόβλημα.

Παίρνω άμεσα την απόφαση χωρίς καν να το σκεφτώ και κάνω ντου τρέχοντας χωρίς να βλέπω τίποτα από τον μαύρο καπνό και χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα.Χτυπωντας στα τυφλά από τη δεξιά πλευρά που ήταν οι θάλαμοι το χέρι στο τοίχο προσπαθώ να βρω πόρτες για να βγάλω ασθενείς.Μου κόβεται η ανάσα και τρέχω πίσω προς την έξοδο.Ανάβω το φακό στο κινητό μου μήπως και με βοηθήσει.Τρέχω πάλι μέσα φτάνοντας τώρα τουλάχιστον(υπολογίζω)μέχρι τα μέσα της κλινικής.Μάταια όμως,δε μπόρεσα να βρω κανέναν και βγήκα πάλι έξω.

Κατέβηκα κάτω και αντίκρυσα τη πυροσβεστική.

Εκεί και χωρίς δυνάμεις πια ,έβγαλα το κινητό μου και τράβηξα βίντεο τη προσπάθεια των πυροσβεστών.

Είχαν καεί 3 άνθρωποι,ο ένας πέθανε και οι άλλοι χαροπάλευαν.

Το προσωπικό της κλινικής είχε διασωθεί από την άλλη πλευρά του κτιρίου χάρη στις πρόσπάθειες των συναδέλφων.

Επί δέκα μέρες έβηχα,πνιγόμουν και έφτυνα μαύρο σάλιο…

Ψυχολογικά είχα τεντώσει πολύ άσχημα για αρκετό καιρό.

Εκείνη τη μέρα είχε έρθει ο υπουργός υγείας Πλεύρης και είπε ότι θα αποκατασταθεί η κλινική σε 4 μέρες που ξαναείχαμε εφημερία.

Βέβαια αποκαταστάθηκε μετά από 2 ολόκληρα χρόνια.

Αποκαταστάθηκε βέβαια ΧΩΡΙΣ ΠΑΛΙ αυτόματο σύστημα ΠΥΡΟΣΒΕΣΗΣ γιατί μας είπε πως ήταν ακριβό και αν θα έβαζαν εκεί μετα θα ήθελαν και οι άλλες κλινικές το ίδιο…Ελλαδάρα μου.

Με μαθηματική ακρίβεια οδεύουμε προς νέες θυσίες όχι μόνο στο Παπανικολάου αλλά και στα υπόλοιπα νοσοκομεία και δομές της χώρας που είναι γεμάτα από δομικές ελλείψεις βασικών συστημάτων.

Νιώθω μέσα μου ότι το χρέος μου ως άνθρωπος απέναντι στους συναθρώπους μου το έπραξα εκείνες τις στιγμές.

Η ανησυχία όμως δεν μου φεύγει με τίποτα,γνωρίζοντας πλέον και στο βαθμό που μου αναλογεί το πως “δουλεύει το σύστημα”…

Μάλλον το πως “δεν δουλεύει”…

Και δυστυχώς…

Πάμε κι όπου βγει…

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Πρώην συμβασιούχος Φύλακας Νοσοκομείου Γ.Παπανικολάου

Δύο χρόνια από τη φονική πυρκαγιά.

Η σχέση μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους στην Ελλάδα

Η σχέση μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους στην Ελλάδα είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα με μακρά ιστορία και πλήθος διαφορετικών ερμηνειών.

Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα:

  • Η Ελλάδα αναγνωρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ως επικρατούσα θρησκεία, ενώ παράλληλα εγγυάται την πλήρη θρησκευτική ελευθερία σε όλους τους πολίτες.

  • Η Εκκλησία και το Κράτος είναι ανεξάρτητα,

  • Η Εκκλησία διοικείται από τον Καταστατικό Χάρτη της,

  • Το Κράτος οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ελληνικού λαού.

Στην πράξη, η σχέση μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους εκφράζεται με διάφορους τρόπους:

  • Οικονομική ενίσχυση της Εκκλησίας από το Κράτος

  • Θρησκευτικά μαθήματα στα δημόσια σχολεία

  • Διορισμός μητροπολιτών από την κυβέρνηση

  • Παρέμβαση της Εκκλησίας σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα

Η σχέση Εκκλησίας και Κράτους στην Ελλάδα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και debate, με διαφορετικές απόψεις να διατυπώνονται τόσο από θρησκευτικούς και πολιτικούς φορείς, όσο και από την κοινωνία.

Κύρια σημεία διαφωνίας:

  • Ο βαθμός της οικονομικής εξάρτησης της Εκκλησίας από το Κράτος

  • Η παρουσία θρησκευτικών μαθημάτων στα δημόσια σχολεία

  • Ο ρόλος της Εκκλησίας σε ζητήματα όπως η βιοηθική, η ομοφυλοφιλία και η μετανάστευση

Πότε και που γεννήθηκε ο διάλογος

Η έννοια του διαλόγου, ως ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, υφίσταται από την αρχή της ανθρώπινης επικοινωνίας.

Ως έννοια, ο διάλογος χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα. Ο Πλάτωνας, για παράδειγμα, χρησιμοποίησε τον διάλογο ως λογοτεχνική μορφή σε έργα όπως η “Πολιτεία” και το “Συμπόσιο”. Στα έργα αυτά, οι χαρακτήρες συζητούν διάφορα φιλοσοφικά θέματα, θέτοντας ερωτήσεις, εκφράζοντας διαφορετικές απόψεις και αμφισβητώντας ο ένας τον άλλον.

Ωστόσο, ο διάλογος δεν περιορίζεται μόνο στη φιλοσοφία. Έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορα είδη γραφής, όπως η λογοτεχνία, η δημοσιογραφία και η επιστήμη.

Στην λογοτεχνία, ο διάλογος χρησιμοποιείται για να αναπτύξει τους χαρακτήρες, να προωθήσει την πλοκή και να δημιουργήσει δραματική ένταση.

Στην δημοσιογραφία, ο διάλογος χρησιμοποιείται για να παρουσιάσει διαφορετικές οπτικές γωνίες για ένα θέμα ή για να δώσει μια φωνή σε άτομα που δεν ακούγονται συχνά.

Στην επιστήμη, ο διάλογος χρησιμοποιείται για να ανταλλάξουν οι επιστήμονες ιδέες και να αμφισβητήσουν τα ευρήματα ο ένας του άλλου.

Επομένως, ο διάλογος δεν έχει μια συγκεκριμένη ημερομηνία ή τόπο γέννησης. Είναι μια διαχρονική και πανταχού παρούσα μορφή επικοινωνίας που έχει χρησιμοποιηθεί για να προωθήσει την κατανόηση, την κριτική σκέψη και την αλλαγή.

Μιχαήλ Μπακούνιν: Ο επαναστάτης φιλόσοφος

Ο Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν (1814-1876) ήταν Ρώσος φιλόσοφος, συγγραφέας και επαναστάτης. Θεωρείται μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του αναρχισμού και η σκέψη του άσκησε σημαντική επιρροή σε διάφορα ριζοσπαστικά κινήματα του 19ου αιώνα.

Πρώτα χρόνια και ιδεολογική διαμόρφωση

Γεννήθηκε στην αριστοκρατική οικογένεια Μπακούνιν και σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Η στροφή του προς τον ριζοσπαστισμό έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Βερολίνο, όπου ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του Hegel και του Fichte. Σταδιακά υιοθέτησε μια αντι-αυταρχική ιδεολογία, πρεσβεύοντας την κοινωνική και πολιτική ισότητα.

Επαναστατική δράση

Συμμετείχε ενεργά σε διάφορες επαναστάσεις, όπως η Επανάσταση του 1848 στη Γαλλία και η Επανάσταση του 1849 στη Δρέσδη. Για τη δράση του φυλακίστηκε και εξορίστηκε σε διάφορες περιόδους της ζωής του.

Συμβολή στον αναρχισμό

Ο Μπακούνιν θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές του αναρχισμού. Ανέπτυξε μια φιλοσοφία που εναντιωνόταν σε κάθε μορφή εξουσίας και ιεραρχίας, προτάσσοντας μια κοινωνία οργανωμένη με βάση την ελεύθερη συσχέτιση και την αυτοδιαχείριση.

Κριτική

Η σκέψη του Μπακούνιν έχει επικριθεί για τον ριζοσπαστισμό και την ουτοπικότητα της. Επιπλέον, έχει κατηγορηθεί για λαϊκισμό και αυταρχικές τάσεις.

Κληρονομιά

Παρά τις επικρίσεις, η σκέψη του Μπακούνιν παραμένει επίκαιρη και ασκεί επιρροή σε σύγχρονα αναρχικά και ριζοσπαστικά κινήματα. Η κριτική του στην εξουσία και η εστίασή του στην αυτονομία και την ελευθερία εξακολουθούν να εμπνέουν αγωνιστές για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα.

Σημαντικά έργα

  • Θεός και Κράτος

  • Ομοσπονδία και Επανάσταση

  • Κράτος και Αναρχία

  • Γράμματα προς έναν Γάλλο Φίλο

Πηγές

  • Μιχαήλ Μπακούνιν – Βικιπαίδεια

  • The Anarchist Library 

  • Stanford Encyclopedia of Philosophy 

Όταν είμαστε ελλιπείς, πάντα ψάχνουμε κάποιον να μας ολοκληρώσει~Tom Robbins

Όταν είμαστε ελλιπείς, πάντα ψάχνουμε κάποιον να μας ολοκληρώσει. Όταν, μετά από μερικά χρόνια ή λίγους μήνες σχέσης, διαπιστώνουμε ότι είμαστε ακόμα ανεκπλήρωτοι, κατηγορούμε τους συντρόφους μας και κάνουμε παρέα με κάποιον πιο πολλά υποσχόμενο. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί και να συνεχίζεται–σειρά πολυγαμία–μέχρι να παραδεχτούμε ότι ενώ ένας σύντροφος μπορεί να προσθέσει γλυκές διαστάσεις στη ζωή μας, εμείς, ο καθένας από εμάς, είμαστε υπεύθυνοι για τη δική του ολοκλήρωση. Κανείς άλλος δεν μπορεί να μας το προσφέρει, και το να πιστεύουμε το αντίθετο είναι να εξαπατάμε τον εαυτό μας επικίνδυνα και να προγραμματίζουμε για ενδεχόμενη αποτυχία σε κάθε σχέση που ~Tom Robbins

Βιβλίο: Νεκρή Ζωή με τον Τρυποκάρυδο

(Art: «Double Single», 1999 του Clive Smith)