Category Archives: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ «ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ»…/ Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος
Την Τρίτη το πρωί, στην Περιφερειακή Επιτροπή της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας επανέφερα, για μια ακόμη φορά, το ζήτημα της ανεπαρκούς αντιπλημμυρικής προστασίας της περιφέρειας, δεδομένης της κλιματικής κρίσης και των εξαιρετικά ακραίων φαινομένων που πλήττουν τελευταία τη Μεσόγειο.
Η αντίδραση της διοίκησης είναι πάντα η ίδια. Πάντα συντηρητική, πάντα επικοινωνιακή και πάντα αντιεπιστημονική.
– Πρώτα προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο, υποστηρίζοντας ότι «τόσα χρόνια δεν συνέβη τίποτε, γιατί τώρα να συμβεί;»
– Δεύτερον, προσπαθούν να υποστηρίξουν ότι όλα γίνονται σωστά. Και πάλι εκ του αποτελέσματος, όπως ισχυρίζονται, μια και δεν έχει συμβεί καμία καταστροφή τόσα χρόνια.
– Η τρίτη τους προσπάθεια, αν ζοριστούν, είναι να επιρρίψουν τις ευθύνες στο κράτος, επικαλούμενοι οικονομική ένδεια.
Η πρόσφατη αναφορά μου στις καταδίκες Αγοραστού και δυο αντιπεριφερειαρχών στη Θεσσαλία, βέβαια, για την πλημμύρα Ιανός του 2020, δεν τους άρεσε καθόλου…
Προχτές έφτασαν να μου που ότι τρομοκρατώ τον κόσμο.
Για να τους απαντήσω ότι ευθύνη μας στην περιφέρεια δεν είναι ο καθησυχασμός και η επανάπαυση, αλλά η προστασία της περιφέρειας με την έγκαιρη λήψη μέτρων και διορθωτικών επεμβάσεων.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Δεν πέρασαν λίγες ώρες και άρχισαν να έρχονται οι εικόνες από την τρομακτική καταστροφή στην Ισπανία.
Όχι κάπου μακριά, αλλά στη γειτονική, Μεσογειακή και Ευρωπαϊκή Ισπανία.
Και συγκεκριμένα σε μια παραθαλάσσια, σαν τη Θεσσαλονίκη πόλη, την Βαλένθια.
Κι εκεί μέχρι τώρα δεν είχε ξανασυμβεί τέτοιας έκτασης πλημμύρα.
Συγκεκριμένα, έπεσαν μέσα σε μια νύχτα, σε 8 ώρες δλδ, περισσότερα από 300 λίτρα νερού ανά τετραγωνικό μέτρο.
Όταν στη Θεσσαλία πέρσι με τον Daniel έπεσαν 800 λίτρα νερού ανά τετραγωνικό μέτρο, αλλά σε μιάμιση μέρα.
Που σημαίνει ότι στη Βαλένθια η ένταση της καταιγίδας ήταν περί τα 40 χιλιοστά νερού/ώρα, ενώ στον Daniel ήταν περίπου το μισό.
Κατά τα άλλα, στην περιφέρεια Κ. Μακεδονίας ακόμη περιμένουμε να υλοποιηθεί η πρόταση που υποβάλαμε από τον Φεβρουάριο ακόμη και την οποία σε μια επικοινωνιακή κίνηση δέχθηκε η πλειοψηφία, για αναθεώρηση του πλαισίου της αντιπλημμυρικής προστασίας σύμφωνα με τα νέα δεδομένα της κλιματικής κρίσης.
Αν γίνει το κακό, πάλι θα λένε το γνωστό αντιεπιστημονικό, που είπε κι ο Μητσοτάκης για τη Θεσσαλία.
«Ό,τι και να κάναμε, ήταν τόσο ακραίο το φαινόμενο, που δεν μπορούσε να έχει αντιμετωπιστεί η καταστροφή».
Μόνο που η επιστήμη υποστηρίζει ότι αν γίνουν τα κατάλληλα αντιπλημμυρικά έργα σε επίπεδο λεκάνης απορροής και όχι επιμέρους και αποσπασματικά, κάθε επίπεδο αντιπλημμυρικής προστασίας, ακόμη κι αν αντιστοιχεί σε ευμενέστερο πλημμυρικό φαινόμενο, μετριάζει την έκταση των καταστροφών.
Με δυο λόγια η Θεσσαλία καταστράφηκε, η Βαλένθια πνίγηκε κι εμείς εδώ ακόμη… «πέρα βρέχει».
Κατά τα άλλα καλό μας μήνα! Κι ο Θεός βοηθός…
Ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας
Είναι αλήθεια πως τα προβλήματα που σχετίζονται με τις πλημμύρες είναι μεγάλης σημασίας για την Κεντρική Μακεδονία, καθώς οι κλιματικές αλλαγές επιδεινώνουν τις καιρικές συνθήκες και δημιουργούν πιέσεις σε όλη την Ελλάδα.
Η Απουσία Προληπτικών Μέτρων και τα Συνεχή Προβλήματα Πλημμυρών
Η Κεντρική Μακεδονία αντιμετωπίζει εδώ και καιρό σοβαρά ζητήματα πλημμυρών, με τις ζημιές να επηρεάζουν κατοίκους, επιχειρήσεις, και υποδομές σε ευρεία κλίμακα. Το κόστος αυτών των καταστροφών είναι ανυπολόγιστο, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε ανθρώπινους όρους. Ωστόσο, παρότι είναι σαφές πως απαιτούνται άμεσα και επαρκή αντιπλημμυρικά έργα, η Περιφέρεια δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της κατάστασης.
Ο Απόστολος Τζιτζικώστας, ως επικεφαλής της Περιφέρειας, δεν έχει επιδείξει την απαραίτητη αποφασιστικότητα και πρόοδο στον σχεδιασμό ή την υλοποίηση των κρίσιμων αυτών έργων. Παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις ειδικών για την κλιματική κρίση και τις έντονες βροχοπτώσεις που αναμένονται σε όλη τη χώρα, οι υποδομές παραμένουν ανεπαρκείς.
Έλλειψη Στρατηγικού Σχεδιασμού και Αποτελεσματικότητας
Ο ρόλος της Περιφέρειας δεν είναι απλά να παρέχει προσωρινή βοήθεια μετά από κάθε καταστροφή. Οι πολίτες αναμένουν από την ηγεσία να σχεδιάσει και να υλοποιήσει ένα αποτελεσματικό πλάνο αντιπλημμυρικής προστασίας. Παρ’ όλα αυτά, οι μέχρι στιγμής ενέργειες που σχετίζονται με την αντιπλημμυρική προστασία χαρακτηρίζονται από αργούς ρυθμούς, ελλείψεις και αποσπασματικές παρεμβάσεις.
Πολλά από τα έργα που αναγγέλλονται είτε καθυστερούν υπερβολικά είτε δεν ολοκληρώνονται ποτέ. Οι καθυστερήσεις αυτές είναι εξαιρετικά επιζήμιες, καθώς οι πλημμύρες μπορούν να πλήξουν την περιοχή με κάθε νέα κακοκαιρία. Αυτό δείχνει έλλειψη προετοιμασίας και οργανωτικότητας, στοιχεία τα οποία θα έπρεπε να διακρίνουν κάθε τοπική ηγεσία που έχει την ευθύνη της διασφάλισης της προστασίας των πολιτών της.
Ο Ρόλος της Πολιτικής Προστασίας και των Διαθέσιμων Πόρων
Παράλληλα, είναι αμφισβητήσιμη η χρήση και διαχείριση των πόρων που διατίθενται από την πολιτεία για τον σκοπό της αντιπλημμυρικής προστασίας. Οι διαθέσιμοι πόροι από εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη θωράκιση της περιοχής από τις πλημμύρες, δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αντιθέτως, πολλοί πόροι μένουν αναξιοποίητοι ή δεν διοχετεύονται στις σωστές κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα οι πολίτες να παραμένουν απροστάτευτοι.
Η Ευθύνη και οι Προοπτικές για το Μέλλον
Η κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί πλέον θεωρητικό ζήτημα· είναι μια πραγματικότητα με την οποία πρέπει να προσαρμοστεί κάθε περιοχή. Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας χρειάζεται να αναλάβει άμεσα την ευθύνη της προστασίας των πολιτών και των περιουσιών τους από τις πλημμύρες. Οι πολίτες αναμένουν έναν Περιφερειάρχη που να επενδύει σοβαρά στον σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων και να εξασφαλίζει ότι η Περιφέρεια είναι κατάλληλα προετοιμασμένη για τα επερχόμενα φαινόμενα.
Ο χρόνος περνάει και η ανάγκη για άμεση δράση είναι επιτακτική. Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας μπορεί και πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα που θα προστατεύσουν την περιοχή και θα διασφαλίσουν ότι η φυσική ομορφιά, η οικονομία και οι πολίτες της θα μπορέσουν να συνεχίσουν να ευημερούν.
Αυτό το άρθρο μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για μια συζήτηση γύρω από την ενίσχυση των υποδομών και την ανάγκη για σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική σε ζητήματα προστασίας από φυσικές καταστροφές.
Ενεργειακές κοινότητες / Γράφει ο καθηγητής Γιάννης Μυλόπουλος
Ενεργειακές κοινότητες:
Οι τρεις προϋποθέσεις που καταθέσαμε στο Περιφερειακό Συμβούλιο για να γίνει το εγχείρημα επωφελές ενεργειακά, αποδοτικό αναπτυξιακά, δίκαιο κοινωνικά και αποτελεσματικό περιβαλλοντικά.
1. ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ με επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, όπως ισχύει σε όλη την Ευρώπη.
Τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν καταφέρει να μειώσουν τις τιμές του ρεύματος 3-4 φορές περισσότερο από την Ελλάδα, ακριβώς γιατι εκεί οι αγορές ρυθμίζονται από δημόσιου χαρακτήρα επιχειρήσεις και όχι από ενεργειακά ολιγοπώλια, (καρτέλ).
Η απουσία δημόσιου ελέγχου και η απουσία ανταγωνισμού στις ενεργειακές αγορές, είναι οι αιτίες της μεγάλης ενεργειακής ακρίβειας στην Ελλάδα, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.
2. ΒΙΩΣΙΜΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ για την ισόρροπη χωρικά, εφικτή περιβαλλοντικά, αποδοτική αναπτυξιακά και δίκαιη κοινωνικά κατανομή τους στον χώρο.
Η άμετρη και ανεξέλεγκτη συγκέντρωση βιομηχανικής έκτασης ΑΠΕ οδηγεί στην περιβαλλοντική, αναπτυξιακή και κοινωνική ερημοποίηση της υπαίθρου.
Δεν υπάρχει «πράσινη» ανάπτυξη χωρίς το αυθεντικό πράσινο της φύσης.
3. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΟΥ – ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΠΕ ΣΕ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ.
Οι ενεργειακές κοινότητες πρέπει να έχουν δυναμικό, αποφασιστικό και πρωτεύοντα ρόλο στην εγκατάσταση ΑΠΕ. Σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σήμερα. Που τον κυρίαρχο ρόλο τον παίζουν τα μεγάλα ενεργειακά ολιγοπώλια, με τις ενεργειακές κοινότητες να είναι «στάχτη στα μάτια» για τους πολίτες της ακριβότερης ενεργειακά χώρας της Ευρώπης.
ΤΑΦΡΟΣ 66 / Όλοι στο ίδιο τραπέζι. “Θύτες” και “προστάτες”. Γράφει η Αδαμίδου Κυριακή
Πρώτη είδηση σε όλα τα ξένα μέσα ο Παγασητικός κόλπος και το λιμάνι του Βόλου. Ο Guardian έγραψε για την “κουβέρτα από νεκρά ψάρια που εξαφάνισε τη θάλασσα στο λιμάνι του Βόλου”.
Οι καταγγελίες για παραλείψεις “πάνε κι έρχονται” για τις ευθύνες που ακόμα δεν έχουν αποδοθεί. Από τον Δήμο στην Περιφέρεια και το αντίστροφο. Και η κεντρική Διοίκηση σε ρόλο “Πόντιου Πιλάτου”, αφού η ανικανότητα και διαφθορά της κυβέρνησης αυτής και των κρατικών αξιωματούχων είναι υπαρκτή και η ίδια ούτε την αρνείται αλλά ούτε και την ενδιαφέρει. Εξάλλου απέδειξε ότι μπορεί να συμβιώσει αποτελεσματικά με αυτές.
Κάτι αντίστοιχο του Βόλου, όχι βεβαίως σ’ αυτήν την έκταση, βιώνουν εδώ και 35 χρόνια οι κάτοικοι του νομού Ημαθίας, λόγω της τάφρου 66 που αποτελεί πέρα από οικολογική, μια υγειονομική βόμβα που καραδοκεί να σκάσει στην περιοχή.
Έτσι ένα ποτάμι που ήταν πηγή ζωής για πολλές δεκαετίες, εξασφαλίζοντας την άρδευση χιλιάδων στρεμμάτων σήμερα καθίσταται απολύτως επικίνδυνο, ενώ κάθε ζωντανός οργανισμός που ζει σ’ αυτό, τους θερινούς μήνες πεθαίνει μαζί μ’αυτό.
Ένας συλλέκτης των ρεμάτων και ρυακιών του ορεινού όγκου του Βερμίου, που δεν είναι άλλο, παρά η φυσική λειτουργία του βουνού, που μας προσφέρει καθαρό νερό το καλοκαίρι, διασφαλίζοντας συνθήκες αειφόρου ανάπτυξης για την περιοχή, υφίσταται σήμερα τη βάναυση μόλυνση του.
Η δυσοσμία σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες καθιστoύν ανυπόφορη τη διαβίωση των κατοίκων σε περίπου δέκα οικισμούς της Ημαθίας, που έχουν την ατυχία να μένουν κοντά στην περίφημη Τάφρο 66.
Έτσι καθημερινά οι κάτοικοι συναντούν μαύρα νερά, νεκρά ψάρια, φίδια, χελώνες και οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής θα μπορούσε να ζήσει σε ένα ποτάμι. Οι δραστηριότητες των αγροτών των δυο Νομών Ημαθίας κ Πέλλας, χρησιμοποιούνται ως άλλοθι από τους βιομηχάνους, αφού τίθεται – εκ των πραγμάτων – το ζήτημα της απορρόφησης των προϊόντων τους. Και η Πολιτεία; Μα η Πολιτεία είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΥΣΑ ως συνήθως. Αρκείται μόνον σε διαπιστώσεις, συνεδριάσεις ανούσιες και συνεννοήσεις και υποσχέσεις με τους θύτες χωρίς όμως αποτέλεσμα. Όλοι στο ίδιο τραπέζι. “Θύτες” και “προστάτες”. Θεωρώ ότι αυτή η “υβριστική συμπεριφορά”, προς τους κατοίκους της Ημαθίας, ιδιαίτερα προς αυτούς που «ζουν» (η ζωή τους θερινούς μήνες είναι αφόρητη εξ’ αιτίας της δυσοσμίας) στις παραποτάμιες περιοχές, δεν πρέπει να είναι πλέον ανεκτή! Τα «πρόστιμα» που επιβάλλονται – όταν επιβάλλονται – από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς κατά κανόνα δεν καταβάλλονται ή περιορίζονται στο ελάχιστο αφού αυτά υπάρχουν απλά για να δικαιολογούν τη σχέση αμοιβαίας «κατανόησης», μεταξύ διοίκησης κ των υπεύθυνων για τη ρύπανση της Τ66.
Έτσι κάθε χρόνο το καλοκαίρι, ιδιαίτερα τον μήνα Ιούλιο και Αύγουστο, το ποτάμι μετατρέπεται κυριολεκτικά σε τάφο. Οι δικαιολογίες από τον νυν αντιπεριφερειάρχη περιορίζονται σε τετριμμένες δικαιολογίες περί “κλιματικής αλλαγής”, “λειψυδρίας” και “άρδευσης” εκ μέρους των αγροτών. Ότι δηλαδή το επίσημο κράτος μέσω της κυβέρνησης “ψελλίζει” σε κάθε πρόβλημα περιβαλλοντικό. Και τα φερτά υλικά κύριοι της περιφέρειας γιατί δεν τα καθαρίζετε; Η Τάφρος 66 έχει μείνει η μισή πλέον από φερτά υλικά, ξύλα, δένδρα αλλά και τη λειψυδρία, με αποτέλεσμα το νερό να μην έχει ροή και διέξοδο.
Οι κάτοικοι ζητούν να γίνουν άμεσα ενέργειες ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ καθαρισμού για να λυθεί το πρόβλημα. Η δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν χρήματα … δεν ευσταθεί. Όπως βρήκατε χρήματα για το “μπάζωμα” του εγκλήματος των Τεμπών, και μάλιστα από το ταμείο ανάκαμψης, να βρείτε και για τον καθαρισμό της τάφρου. Εκτός κι αν τα χρήματα για την πρόληψη και την πολιτική προστασία τα έχετε για άλλες “δουλειές”!
Η διάλυση της κρατικής και κοινωνικής μας υπόστασης θα έχει ως συνέπεια να κλιμακώνεται το έγκλημα, κανείς να μην πληρώνει και κανείς να μην φοβάται ότι θα χάσει την εξουσία και κάποια στιγμή θα δώσει λόγο.
Η Τάφρος 66 έχει μείνει η μισή πλέον από φερτά υλικά, ξύλα, δένδρα αλλά και τη λειψυδρία, με αποτέλεσμα το νερό να μην έχει ροή και διέξοδο. Οι κάτοικοι ζητούν να γίνουν άμεσα ενέργειες καθαρισμού για να λυθεί το πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι ευαίσθητο κ ακουμπά και τις βιομηχανίες που βρίσκονται καρά μήκος της Τάφρου κ δε συμβαδίζουν με τη νομοθεσία περί βιολογικού καθαρισμού.
ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
Συντονίστρια της Περιφερειακής παράταξης “Αλλαγή στη Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας” στην Ημαθία
Αγρότες / Φτωχαίνουν, ενώ η παραγωγή αργοπεθαίνει και η ύπαιθρος εγκαταλείπεται στην Ελλάδα των καρτέλ / Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος
Η αγροτική παραγωγή ελέγχεται, με τα αγροτικά προϊόντα να τυποποιούνται και να εξάγονται στις διεθνείς αγορές, από μεταπρατικά ολιγοπώλια. Τα οποία καθορίζουν τις τιμές των αγροτικών προϊόντων κατά τρόπο που να φτωχαίνουν οι παραγωγοί και να θησαυρίζουν τα καρτέλ.
Παράδειγμα η ισχυρά ανταγωνιστική παραγωγή ροδάκινου στην Κεντρική Μακεδονία και συγκεκριμένα στην Πέλλα και στην Ημαθία.
Οι 15 τον αριθμό κονσερβοποιίες της χώρας συνεννοούνται μεταξύ τους και αγοράζουν τα ροδάκινα, προκειμένου να τα τυποποιήσουν και να τα εξάγουν στις διεθνείς αγορές, σε τιμές κάτω του κόστους.
Με αποτέλεσμα τα ελληνικά ροδάκινα να ταξιδεύουν και να πουλιούνται σε καλές τιμές σε όλον τον κόσμο, αλλά οι Έλληνες ροδακινοπαραγωγοί να έχουν φτωχοποιηθεί και να έχουν καταντήσει επαίτες στα χωράφια τους και στην πατρίδα τους.
Αφού η κυβέρνηση, στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού μιας υποτιθέμενα ελεύθερης οικονομίας, καταργεί τον ίδιο τον ανταγωνισμό.
Καθώς, με όχημα το ιδεολόγημα της αυτορρύθμισης των αγορών, καταργεί κάθε έννοια κρατικού ελέγχου και ρύθμισης των τιμών. Αφήνοντας τις «ελεύθερες» αγορές να ρυθμίζονται από τα κερδοσκοπικά καρτέλ.
Ούτε καθορισμός ελάχιστης τιμής προϊόντων, ούτε καθορισμός πλαφόν, ούτε έλεγχοι για την κερδοσκοπία και την αισχροκέρδεια γίνονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, σε αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν στις ευρωπαϊκές αγορές.
Η ελεύθερη οικονομία έγινε συνώνυμη με την πλήρη ελευθερία των κερδοσκοπικών καρτέλ, να καθορίζουν εκείνα τις τιμές, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.
Αφού είναι γνωστό από τα εγχειρίδια των πρωτοετών, ακόμη, φοιτητών της Οικονομικής επιστήμης, ότι όταν οι αγορές δεν ρυθμίζονται από το κράτος, ρυθμίζονται κατά το δοκούν από τους ισχυρούς παίκτες. Δηλαδή από τα οργανωμένα ολιγοπώλια.
Με αποτέλεσμα, στην Ελλάδα της ισχυρά ανταγωνιστικής πρωτογενούς παραγωγής, οι παραγωγοί, δηλαδή οι αγρότες, να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης των οργανωμένων ολιγοπωλίων.
Τα οποία ολιγοπώλια που εκμεταλλεύονται τους αγρότες, ούτε τους βιολογικούς καθαρισμούς των εργοστασίων τους δεν λειτουργούν, για να κάνουν οικονομία στην ενέργεια.
Αυτά, τουλάχιστον, συμβαίνουν στην Κεντρική Μακεδονία. Όπου οι βιομηχανίες προτιμούν να πληρώνουν πρόστιμα, όποτε τους ελέγχουν, παρά να πληρώνουν την ενέργεια για τη λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών των μονάδων τους.
Με αποτέλεσμα τα βιομηχανικά απόβλητα της επεξεργασίας των φρούτων να διατίθενται ανεπεξέργαστα στην Τάφρο 66, το κανάλι που άνοιξε στα μέσα του 20ου αιώνα για να στραγγίσει τα νερά από τη λίμνη των Γιαννιτσών, που τότε είχε αποξηραθεί. Και που σήμερα έγινε, εξ αιτίας της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των βιομηχανιών, αγωγός μεταφοράς μόλυνσης και ρύπανσης.
Η εικόνα σήμερα στην ελληνική ύπαιθρο, μια ύπαιθρο πλούσια και ισχυρά παραγωγική, είναι μια εικόνα γενικευμένης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής παρακμής.
Οι αγρότες φτωχοποιημένοι και εξαθλιωμένοι από τις εξαιρετικά χαμηλές τιμές που αγοράζονται τα προϊόντα τους, αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης των ολιγοπωλίων, δεν μπορούν να βγάλουν ούτε τα έξοδα του χειμώνα.
Καθώς οι τιμές των προϊόντων τους παραμένουν ιδιαίτερα χαμηλές, ανεξάρτητα από την ποιότητα που εξασφαλίζουν και τη ζήτηση που έχουν στις αγορές.
Τα έσοδά τους καταρρέουν, τη στιγμή που η ενέργεια, οι πρώτες ύλες, αλλά και τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης για τις οικογένειές τους αυξάνονται συνεχώς.
Αλλά και τα κάποτε καθαρά ποτάμια, με την τοξική ρύπανση, τη δυσοσμία, τα ψόφια ψάρια, τα κουνούπια και τις αρρώστιες που σήμερα μεταφέρουν, εξ αιτίας των ανεπεξέργαστων αποβλήτων των βιομηχανιών, είναι μια επικίνδυνη υγειονομική βόμβα για τους κατοίκους, για τους αγρότες δηλαδή και για τις οικογένειές τους.
Αλλά και πέραν αυτών και για όσους υδρεύονται και ποτίζουν από τα υπόγεια νερά, που κι αυτά με τη σειρά τους ρυπαίνονται από τα μολυσμένα επιφανειακά νερά.
Η Τάφρος 66, με όλη τη ρύπανση που μεταφέρει, συμβάλλει στον ποταμό Αλιάκμονα, ρυπαίνοντας και τα δικά του νερά.
Για να καταλήξει τελικά, μέσω του Αλιάκμονα στον Θερμαϊκό, μεταφέροντας την υγειονομική βόμβα της βιομηχανικής ρύπανσης στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στο ευρύτερο οικοσύστημα.
Όσο για τους αρμόδιους φορείς του κράτους και της περιφέρειας, αυτοί δεν επεμβαίνουν. Οχυρώνονται πίσω από την ελεύθερη οικονομία και το επιχείρημα της αυτορρύθμισης των αγορών.
Οι οποίες, στο τέλος, πράγματι θα αυτορρυθμιστούν.
Η φτώχεια αφενός και η βρώμα αφετέρου θα διώξουν τους αγρότες από τα χωράφια τους και από τα χωριά τους.
Οι ροδακινιές και οι πλούσιοι οπωρώνες της Μακεδονίας, θα δώσουν σιγά σιγά τη θέση τους σε ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά συστήματα.
Η ύπαιθρος θα ερημοποιηθεί πρώτα οικονομικά και περιβαλλοντικά και στη συνέχεια και κοινωνικά.
Οι αγρότες, θα προσπαθήσουν και αυτοί με τα χρόνια να απορροφηθούν από την «ελεύθερη» αγορά της παρασιτικής και… αεριτζίδικης οικονομίας του τουρισμού και των Airbnb.
Μέχρι που η Ελλάδα να ερημοποιηθεί τελείως, από τις φυσικές καταστροφές από τη μια και από την εκμετάλλευση των καρτέλ και την εγκατάλειψη της υπαίθρου που την ακολουθεί, από την άλλη.
Χάνοντας, στο τέλος, ακόμη και τον φτωχό τουρισμό του all inclusive που της έχει απομείνει…
Γιάννης Μυλόπουλος
Αλλαγή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας
“Οι ροδακινοπαραραγωγοι της Ημαθίας κ της Πέλλας σε απόγνωση “. Γράφει η Κυριακή Αδαμίδου
Μετά από 5 χρόνια εξαγγελιών και ανακοινώσεων της κυβέρνησης της ΝΔ για δήθεν μικρότερο χρονικό διάστημα εξόφλησης αποζημιώσεων οι αγρότες μας διαπιστώνουν με οδυνηρό τρόπο ότι στην πράξη η κατάσταση όσον αφορά τον χρόνο καταβολής των αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει, εφόσον ο χρόνος εξόφλησης των αποζημιώσεων στους παραγωγούς αντί να γίνεται συντομότερος επιμηκύνεται. Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβριο του 2024 και οι παραγωγοί της περιφέρειας Κ.Μακεδονίας των οποίων οι καλλιέργειες επλήγησαν από αντίξοα καιρικά φαινόμενα κατά το 2023 ακόμη περιμένουν την εξόφληση των αποζημιώσεων τους από τον ΕΛΓΑ. Έτσι οι παραγωγοί είναι αγανακτισμένοι επειδή είναι η πρώτη φορά που αν και έχουν βγει τα πορίσματα δεν έχουν πάρει τις αποζημιώσεις τους. Και το πρόβλημα είναι ότι ενώ «τρέχουν» τα έξοδα και οι οφειλές τους, δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς θα πάρουν τις αποζημιώσεις τους από τον ΕΛΓΑ. με αποτέλεσμα να τίθεται σοβαρό ζήτημα για την επιβίωσή τους. Επίσης το πρόβλημα με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις κοινοτικές επιδοτήσεις που ποτέ δεν έρχονται αφού αδύνατη αποδεικνύεται ξανά φέτος η υποβολή των δηλώσεων καλλιέργειας που κάνουν αγρότες και κτηνοτρόφοι, βάσει των οποίων διανέμονται κάθε χρόνο ποσά άνω των 2 δισ. ευρώ και οι οποίες αποτελούν τη βάση για πλείστες σημαντικές λειτουργίες για τους παραγωγούς, από τη συμμετοχή τους σε προγράμματα μέχρι τη λήψη δανείων, φοροαπαλλαγών και την ασφάλιση για τους νέους αγρότες. Εν τω μεταξύ αποφασισμένοι να αφήσουν τα ροδάκινα στα δέντρα ήταν οι αγρότες Ημαθίας και Πέλλας οι οποίοι ζητούν εγγυημένη τιμή στα 50 λεπτά ανά κιλό συμπύρηνου ροδάκινου .
Ήταν έτοιμοι να προβούν στο κόψιμο των ροδακινιών στο μέσον της συγκομιδής, γιατί η παραγωγή ήταν ασύμφορη. Άφησαν δε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μη μαζέψουν τα ροδάκινα από τα δέντρα αν δεν εξασφαλίσουν εγγυημένη τιμή πώλησης.
Όπως συμβαίνει με όλους τούς προμηθευτές της αγοράς που γνωρίζουν εκ των προτέρων την τιμή του προϊόντος που προμηθεύουν στην βιομηχανία, το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με τα αγροτικά προϊόντα, ώστε οι παραγωγοί μας μαζί με τις έγκαιρες πληρωμές, επιδοτήσεις ή αποζημιώσεις, να έχουν ρευστότητα να πληρώσουν το ρεύμα, τον γεωπόνο, τα εφόδια, το πετρέλαιο. Διαφορετικά ως μοναδική λύση θα έχουν την αύξηση της εξάρτησής τους από τις τράπεζες και την κάρτα αγρότη με 7,5% επιτόκιο ή να πουλήσουν όσο όσο την παραγωγή τους στον έμπορο.
Αδαμίδου Κυριακή
Συντονίστρια της Περιφερειακής παράταξης “Αλλαγή στη Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας” στην Ημαθία.
Γιάννης Μυλόπουλος / Δεν είναι ανίκανοι. Εκτελούν σχέδιο.
Όπως διαπιστώνεται εκ του αποτελέσματος, καμία προετοιμασία δεν έγινε, κανένα προληπτικό μέτρο δεν λήφθηκε, κανένα έργο περιορισμού της φυσικής καταστροφής δεν εκτελέστηκε και κανένας εξοπλισμός, όπως και καμία ενίσχυση του στόλου και του προσωπικού δεν υλοποιήθηκε.
Από τα 36 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, σε μια χώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγνώρισε ότι η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης έχει διαστάσεις πολέμου, διατέθηκαν μόλις 556,63 εκατομμύρια ευρώ.
Μόλις το 1,3%, δηλαδή, της ευρωπαϊκής ενίσχυσης εκτιμήθηκε ότι αξίζει να επενδυθούν σε αυτόν τον ασύμμετρο, όπως τον αποκαλούν επικοινωνιακά κάθε καλοκαίρι, πόλεμο.
Αλλά ακόμη και από αυτά τα 556,63 εκατομμύρια ευρώ, μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, είχαν απορροφηθεί μόλις τα 5,34 εκατομμύρια ευρώ. Μόλις το 1%, δηλαδή, του συνόλου.
Ο πόλεμος με την κλιματική αλλαγή και η περίφημη προετοιμασία του επιτελικού κράτους να αντιμετωπίσει τον μεγάλο… εχθρό της χώρας, αποτιμάται σε αριθμούς ως το 1 προς 10.000 της συνολικής ευρωπαϊκής ενίσχυσης που έχει λάβει η χώρα από τα ευρωπαϊκά ταμεία για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα της προβλήματα.
Όλη η προετοιμασία ολόκληρης της χώρας για την προσαρμογή, δηλαδή, στην κλιματική αλλαγή, αντιστοιχεί σε 5,34 εκατομμύρια ευρώ.
Η μερίδα του λέοντος του Ταμείου Ανάκαμψης οδηγήθηκε στα ταμεία των ολιγοπωλιακών μεγάλων επιχειρήσεων.
Σαν κι αυτές που κερδοσκοπούν στις αγορές, ανεβάζοντας τις τιμές στα ύψη.
Και σαν κι εκείνες που υλοποιούν το… πρασίνισμα της χώρας. Καταστρέφοντας το αυθεντικό πράσινο, άλλοτε για να χτίσουν βιομηχανικού μεγέθους ανεμογεννήτριες και άλλοτε για να εγκαταστήσουν στις κάποτε πράσινες περιοχές τεράστιας έκτασης φωτοβολταϊκά πάρκα.
Πρόκειται για τις εταιρείες που θα… αξιοποιήσουν τα φετινά καμένα, υψώνοντας στη θέση τους τεράστιες ανεμογεννήτριες και σπέρνοντας χιλιάδες φωτοβολταϊκά.
Με συνέπεια να μην αναγεννηθεί η πανίδα και η χλωρίδα του καμένου οικοσυστήματος, να επιδεινωθεί επί το ξηρότερο και το θερμότερο η κλιματική κρίση, να ενισχυθεί η λειψυδρία, να παραδοθούν οι κατάντι περιοχές στις πλημμυρικές καταστροφές που επαπειλούνται και να καταστραφεί η τοπική οικονομία σε όλη την ελληνική ύπαιθρο,
Όλη η αλήθεια για τις πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις μεγάλες οικολογικές καταστροφές τα καλοκαίρια που ερημοποιούν την ύπαιθρο, βρίσκεται σε δυο χαρακτηριστικές δηλώσεις του πρωθυπουργού.
Η πρώτη είναι η τραγική δήλωσή του, όταν δικαιολογώντας σε πολίτες την καταστροφή ενός δάσους στην Κέρκυρα, προκειμένου να κτιστεί στη θέση του μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, είπε:
«Τα δάση κάποτε θα καούν».
Η δεύτερη είναι η περσινή δήλωσή του για την προστασία των δασών:
«Τα δάση θα ιδιωτικοποιηθούν για να προστατευτούν πιο αποτελεσματικά».
Και οι δύο δηλώσεις λειτούργησαν σαν την αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Τα δάση, πράγματι, κάηκαν. Ή καλύτερα αφέθηκαν να καούν αβοήθητα. Με ένα budget 5,34 εκατομμυρίων ευρώ για ολόκληρη την Ελλάδα.
Όσο για την καλύτερη προστασία των δασών, πράγματι, οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά στα καμένα είναι η καλύτερη εγγύηση ότι θα προστατευτούν με το καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας.
Η Ελλάδα αλλάζει βίαια. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα καμίας ανικανότητας.
Είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένου σχεδίου που εκτελείται με τεράστια συνέπεια και επιτυχία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: «ΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΟΥΝ…»
Στις Σέρρες, εκτός από το όρος Όρβηλος, που βρίσκεται στα σύνορα και καιλγεται εδώ και 26 μέρες, καίγεται και το όρος Μενοίκιο, από την Παρασκευή.
Αυτό χωρίς να έχει ναρκοπέδιο και χωρίς να είναι παραμεθόριο…
Παρόλα αυτά, οι πολίτες που έτρεξαν να βοηθήσουν τους πυροσβέστες στην κατάσβεση υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να φτάσουν κοντά στις εστίες της φωτιάς, γιατί δεν υπάρχουν ούτε δασικοί δρόμοι, ούτε αντιπυρικές ζώνες.
Η κυβέρνηση δηλαδή, ενώ υποχρέωσε και σωστά θα πω εγώ, τους ιδιώτες να καθαρίσουν τα οικόπεδά τους από την καύσιμη ύλη ενόψει θέρους, απειλώντας με πρόστιμα όσους δεν συμμορφωθούν, η ίδια πέταξε αετό και δεν έκανε το χρέος της στην περιοχή ευθύνης της, στη δημόσια γη.
Καμία πρόληψη και κανένα έργο πυροπροστασίας, δηλαδή, σε μια χρονιά που λόγω ανομβρίας «φώναζε» από μακριά ότι τα δάση θα καίγονταν το καλοκαίρι.
Αλλά που να μείνουν λεφτά για την προσαρμογή στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης και την προστασία των δασών;
Αφού το 85% των δις του Ταμείου Ανάκαμψης πήγε σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Που… συμπτωματικά είναι σαν κι αυτές που θα ωφεληθούν από το μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο που όλως τυχαίως σχεδιάζεται στο βουνό που σήμερα καίγεται.
Εδώ δεν μιλάμε μόνο για ανικανότητα και για σύνδρομο των Μωρών Παρθένων.
Εδώ μιλάμε πλέον για μια προαναγγελθείσα καταστροφή.
Αφού είναι γνωστό ότι οι πυρκαγιές σβήνουν την… άνοιξη. Σβήνουν με τα έργα πρόληψης, δηλαδή, πριν ακόμη ανάψουν…
Η παράταξη ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ αισθάνεται την ανάγκη να συγχαρεί τους πυροσβέστες και τους εθελοντές που παλεύουν αυτές τις ώρες με τη φωτιά με αυτοθυσία, για το δύσκολο έργο που επιτελούν.
Ένα έργο που το κάνει ακόμη πιο δύσκολο η άρνηση του κράτους να επενδύσει στην πρόληψη των πυρκαγιών και στον περιορισμό των φυσικών καταστροφών.
Άλλωστε, το ενδιαφέρον της κυβέρνησης φάνηκε από όσα είπε ο πρωθυπουργός on camera πριν λίγα χρόνια στην Κέρκυρα, με αφορμή την καταστροφή ενός δάσους, προκειμένου να κτιστεί ένα μεγάλο ξενοδοχείο.
«Τα δάση κάποτε θα καούν», είπε.
Και κατά σύμπτωση, έτσι και έγινε.
Κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, δηλαδή…
Γιάννης Μυλόπουλος
ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ “ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΚΜ” ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΡΟΔΑΚΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ
Γιάννης Μυλόπουλος: “Μια άλλη, βιώσιμη και δίκαιη αναπτυξιακή πολιτική για τον πρωτογενή τομέα της παραγωγής είναι σήμερα αναγκαία στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας”.
Η παράταξη “ΑΛΛΑΓΗ στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας”, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση των Προέδρων των αγροτικών συλλόγων της Ημαθίας, έδωσε δυναμικό παρόν με τη συμμετοχή της Συντονίστριας Ημαθίας, Κυριακής Αδαμίδου, στην εκδήλωση διεκδίκησης που οργάνωσαν, υπό την αιγίδα της τοπικής κοινότητας Λουτρού και του προέδρου της.
Συζητήθηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί βιομηχανικού ροδάκινου και οι αποζημιώσεις ΕΛΓΑ που καθυστερούν. Στη συνάντηση, οι εκπρόσωποι των αγροτικών συλλόγων κατήγγειλαν τις μεθοδεύσεις τόσο της κυβέρνησης, όσο και των βιομηχάνων, που οδηγούν στην τελική καταστροφή τον Έλληνα παραγωγό. Το πρόβλημα επικεντρώνεται στη μη απόδοση συγκεκριμένης τιμής των ροδάκινων που να συμφέρει τους παραγωγούς, αποτέλεσμα της συστηματικής υποβάθμισης του πρωτογενούς τομέα.
Ο επικεφαλής της παράταξης, καθηγητής ΑΠΘ Γιάννης Μυλόπουλος, δήλωσε σχετικά:
“Στηρίζουμε τον πρωτογενή τομέα της παραγωγής που έχει αφεθεί αβοήθητος στην Περιφέρειά μας. Η αγροτική παραγωγή συμπιέζεται σήμερα ανάμεσα στις Συμπληγάδες της κλιματικής κρίσης αφενός και του μοντέλου της ολιγοπωλιακής ανάπτυξης που προωθείται στη χώρα μας αφετέρου.
Οι αγρότες χρειάζονται ενίσχυση με έργα και πολιτικές για την προσαρμογή της περιφέρειας στην κλιματική κρίση. Και συγχρόνως χρειάζονται στήριξη απέναντι στη ληστρική επιδρομή των καρτέλ, που καθορίζουν τις τιμές των προϊόντων όχι σύμφωνα με την ανταγωνιστικότητά τους στις αγορές, αλλά σύμφωνα με τα κερδοσκοπικά συμφέροντα των ιδίων.
Η ίδια ολιγοπωλιακή πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα από την ενέργεια, μέχρι την αγροτική παραγωγή και τον τουρισμό, ευθύνεται για την ακραία ακρίβεια και τη φτώχεια που μας πλήττει.
Η Κ. Μακεδονία είναι μια προικισμένη και πλούσια σε φύση, φυσικά αγαθά και φυσικούς πόρους, αγροτικά προϊόντα και ενεργειακές πηγές Περιφέρεια. Της οποίας, όμως, οι κάτοικοι υποφέρουν από φτώχεια, ακρίβεια, ανεργία και χαμηλή αγοραστική δύναμη των απολαβών τους.
Μια άλλη, βιώσιμη και γι αυτό δίκαιη αναπτυξιακή πολιτική είναι σήμερα αναγκαία και στον πρωτογενή τομέα. Μια αναπτυξιακή πολιτική για την οποία θα αγωνιστούμε εντός και εκτός Περιφερειακού Συμβουλίου, συμπαρατασσόμενοι στα δίκαια αιτήματα των αγροτών. Συγχρόνως δεν θα σταματήσουμε να υποβάλλουμε προτάσεις για λύση των προβλημάτων, σε μια άλλη κατεύθυνση από εκείνη που τα δημιούργησε”.
