![](https://www.thecitysos.gr/wp-content/uploads/2024/04/437783165_7501955209887705_5776985288017675572_n.jpg)
Μια κουβέντα έχω να σου πω, γιε μου.
Η απεργία, μάχη είναι.
Δύο οι αντίπαλοι στρατοί.
Από τη μια, οι βολεμένοι. Οι προσκυνημένοι. Οι ύαινες. Τα κοράκια.
Κι από την άλλη, ο λαός. Όλοι εμείς.
Σε τούτη τη μάχη, ο λαός έχει την ευλογημένη ευκαιρία, την ευλογημένη δυνατότητα, να μετρήσει τις δυνάμεις του.
Να αποδείξει τη δύναμή του.
Αυτή την απόδειξη τρέμουν οι βολεμένοι.
Και αυτοί περιμένουν να μετρήσουν τις δυνάμεις του αντιπάλου τους.
Από το αποτέλεσμα των δύο μετρήσεων, θα εξαρτηθεί η συνέχεια, ίσως και η έκβαση του πολέμου.
Αν οι δυνάμεις του λαού μετρηθούν και βρεθούν λίγες, τότε οι βολεμένοι θα δικαιούνται να πανηγυρίζουν, ωσάν να έχουν κερδίσει ήδη τον πόλεμο.
Και θα συνεχίσουν το πλιάτσικο.
Και θα αρχίσουν να φτύνουν τους αγωνιστές ετούτου του πολέμου.
Το χειρότερο, όμως, δεν θα είναι αυτό.
Το χειρότερο θα είναι ότι αυτοί που θα απουσιάσουν από το προσκλητήριο της μάχης, του λαού και της Δημοκρατίας, θα είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι γι αυτή την καταστροφή.
Θα είναι οι προδότες του αγώνα και οι δούλοι των ξενοκίνητων βολεμένων.
Γιε μου, δεν θα με πείραζε αν νικούσαν οι ύαινες και τα κοράκια.
Θα με τσάκιζε όμως αν εσύ απουσίαζες από τούτη τη μάχη.
Γιατί, δεν θα ήσουν προδότης μόνο του λαού και της Δημοκρατίας.
Θα ήσουν προδότης και του αίματος που κυλά στις φλέβες σου.
Αυτόν τον λόγο είχα να σου πω.
Και να ‘χεις την ευχή μου.
Μιχάλης Στρατάκης