Γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν πια υπομονή;

Η υπομονή θεωρείται αρετή, όμως στην εποχή μας πολλοί νιώθουν ότι η υπομονή είναι είδος προς εξαφάνιση. Ποιοι είναι οι λόγοι που συμβαίνει αυτό;

Η ταχύτητα της σύγχρονης ζωής:

Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και η πληθώρα πληροφοριών που λαμβάνουμε καθημερινά έχουν επιταχύνει τον ρυθμό ζωής. Πλέον, όλα μπορούν να γίνουν γρήγορα και εύκολα, με ένα κλικ ή ένα άγγιγμα. Η νοοτροπία του “θέλω τα πάντα και τώρα” έχει γίνει κυρίαρχη, οδηγώντας σε μειωμένη ανοχή στην αναμονή.

Η κουλτούρα της άμεσης ικανοποίησης:

Η σύγχρονη κοινωνία προωθεί την άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών και των αναγκών. Η διαφήμιση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν με μηνύματα που μας προτρέπουν να αγοράζουμε, να καταναλώνουμε και να βιώνουμε εμπειρίες άμεσα, χωρίς καθυστέρηση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια νοοτροπία που υποτιμά την αξία της υπομονής και της επιμονής.

Η έλλειψη αντοχής στην απογοήτευση:

Η ζωή δεν είναι πάντα ρόδινη και είναι αναπόφευκτο να έρθουμε αντιμέτωποι με δυσκολίες και απογοητεύσεις. Όμως, η έλλειψη αντοχής στην απογοήτευση μπορεί να οδηγήσει σε εγκατάλειψη στόχων και ονείρων, όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θέλουμε. Η υπομονή μας βοηθά να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με ψυχραιμία και επιμονή, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχίας.

Η έμφαση στο αποτέλεσμα και όχι στη διαδικασία:

Συχνά, εστιάζουμε τόσο πολύ στο τελικό αποτέλεσμα, που παραμελούμε τη διαδικασία που οδηγεί σε αυτό. Η υπομονή, όμως, μας υπενθυμίζει ότι η αξία βρίσκεται και στο ταξίδι, όχι μόνο στον προορισμό. Η μάθηση, η ανάπτυξη και η εξέλιξη απαιτούν χρόνο και προσπάθεια, και η υπομονή μας βοηθά να απολαμβάνουμε τη διαδρομή και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Συμπέρασμα:

Η υπομονή δεν είναι εύκολη αρετή, αλλά είναι απαραίτητη για μια ευτυχισμένη και ισορροπημένη ζωή. Καλλιεργώντας την υπομονή, μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με ψυχραιμία, να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους και να απολαμβάνουμε τη διαδρομή προς την επιτυχία.

Το άρωμα που επιλέγουμε να φοράμε δεν είναι απλά μια τυχαία επιλογή. Μπορεί να αποκαλύψει πολλά για την προσωπικότητά μας, τις προτιμήσεις μας και τη διάθεσή μας.

Εδώ είναι μερικά παραδείγματα:

• Φρέσκα και δροσερά αρώματα: Τα άτομα που επιλέγουν φρέσκα και δροσερά αρώματα, όπως αυτά με εσπεριδοειδή ή λουλούδια, είναι συνήθως ευδιάθετα, αισιόδοξα και γεμάτα ενέργεια.

• Γήινα και ξυλώδη αρώματα: Τα άτομα που επιλέγουν γήινα και ξυλώδη αρώματα, όπως αυτά με σανδαλόξυλο ή βέτιβερ, είναι συνήθως ήρεμα, σταθερά και αξιόπιστα.

• Πικάντικα και ανατολίτικα αρώματα: Τα άτομα που επιλέγουν πικάντικα και ανατολίτικα αρώματα, όπως αυτά με κανέλα ή γαρύφαλλο, είναι συνήθως δυναμικά, παθιασμένα και μυστηριώδη.

• Γλυκά και gourmand αρώματα: Τα άτομα που επιλέγουν γλυκά και gourmand αρώματα, όπως αυτά με βανίλια ή σοκολάτα, είναι συνήθως ευγενικά, φιλικά και στοργικά.

Φυσικά, η επιλογή του αρώματος είναι μια πολύ υποκειμενική εμπειρία. Αυτό που ταιριάζει σε ένα άτομο μπορεί να μην ταιριάζει σε ένα άλλο. Είναι σημαντικό να επιλέγετε αρώματα που σας αρέσουν και σας κάνουν να νιώθετε άνετα και σίγουροι για τον εαυτό σας.

Εδώ είναι μερικές συμβουλές για να επιλέξετε το κατάλληλο άρωμα για την προσωπικότητά σας:

• Σκεφτείτε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σας. Ποια είναι τα είδη των αρωμάτων που σας αρέσουν; Τι θέλετε να αποκαλύψετε για τον εαυτό σας με το άρωμά σας;

• Δοκιμάστε διαφορετικά αρώματα. Μην φοβάστε να πειραματιστείτε μέχρι να βρείτε το άρωμα που σας ταιριάζει.

• Ρωτήστε τους φίλους και την οικογένειά σας για τη γνώμη τους. Μπορεί να σας βοηθήσουν να επιλέξετε ένα άρωμα που σας ταιριάζει.

• Επιλέξτε ένα άρωμα για κάθε περίσταση. Μπορεί να θέλετε να φοράτε ένα διαφορετικό άρωμα για τη δουλειά, για μια βραδινή έξοδο ή για ένα ρομαντικό ραντεβού.

Το άρωμα που φοράμε μπορεί να είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να εκφράσουμε την προσωπικότητά μας. Επιλέξτε το άρωμα που σας ταιριάζει και νιώστε σιγουριά για τον εαυτό σας!

Η αεροφοβία, ο φόβος για τα αεροπλάνα και τις πτήσεις, είναι μια κοινή φοβία που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Τα συμπτώματα της αεροφοβίας μπορεί να ποικίλλουν από ήπια έως σοβαρά και μπορεί να περιλαμβάνουν άγχος, πανικό, ναυτία, ζαλάδα, εφίδρωση και ταχυκαρδία.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να φοβάται τα αεροπλάνα. Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να έχουν βιώσει μια τραυματική εμπειρία στο παρελθόν, όπως μια ταραχώδη πτήση ή μια αεροπορική συντριβή. Άλλοι μπορεί να φοβούνται το ύψος, τους κλειστούς χώρους ή την απώλεια ελέγχου.

Εάν η αεροφοβία σας επηρεάζει σημαντικά την καθημερινή σας ζωή, υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να την αντιμετωπίσετε.

Μερικές χρήσιμες συμβουλές:

• Μάθετε για την πτήση: Η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας των αεροπλάνων και των διαδικασιών ασφαλείας μπορεί να σας βοηθήσει να νιώσετε πιο άνετα.

• Εκτεθείτε σταδιακά στις πτήσεις: Ξεκινήστε με σύντομες πτήσεις και αυξήστε σταδιακά τη διάρκεια και τον προορισμό.

• Χρησιμοποιήστε τεχνικές χαλάρωσης: Ο διαλογισμός, η γιόγκα και οι ασκήσεις αναπνοής μπορούν να σας βοηθήσουν να διαχειριστείτε το άγχος σας.

• Αναζητήστε επαγγελματική βοήθεια: Εάν η αεροφοβία σας είναι σοβαρή, ένας ψυχολόγος μπορεί να σας βοηθήσει με θεραπείες όπως η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία.

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι δεν είστε μόνοι. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τα αεροπλάνα και υπάρχουν διαθέσιμες λύσεις για να αντιμετωπίσετε τον φόβο σας.

Επιπλέον:

• Ενημερώστε τους φίλους ή τα μέλη της οικογένειάς σας για τον φόβο σας. Η υποστήριξή τους μπορεί να σας βοηθήσει να νιώσετε πιο άνετα.

• Ενημερώστε τους αεροσυνοδούς. Μπορούν να σας προσφέρουν επιπλέον υποστήριξη και να σας βοηθήσουν να νιώσετε πιο ήρεμοι.

• Αποφύγετε την καφεΐνη και το αλκοόλ πριν και κατά τη διάρκεια της πτήσης. Μπορούν να επιδεινώσουν το άγχος σας.

• Κρατήστε τον εαυτό σας απασχολημένο κατά τη διάρκεια της πτήσης. Διαβάστε ένα βιβλίο, ακούστε μουσική ή δείτε μια ταινία.

Με λίγη προσπάθεια, μπορείτε να ξεπεράσετε τον φόβο σας για τα αεροπλάνα και να απολαύσετε τα οφέλη των αεροπορικών ταξιδιών.

Συνήθως, η έκφραση “delulu” χρησιμοποιείται με χιουμοριστικό ή ειρωνικό τρόπο, για να χλευάσει ή να επικρίνει άτομα που έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες ή αντιλήψεις.

Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για:

• Σχέσεις: Κάποιος που πιστεύει ότι είναι σε σχέση με ένα διάσημο πρόσωπο, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία επικοινωνία.

• Διασημότητες: Κάποιος που εμμονικά θαυμάζει μια διασημότητα και αγνοεί τα ελαττώματά της.

• Άλλες περιπτώσεις: Κάποιος που πιστεύει ότι είναι άτρωτος, παντοδύναμος ή ότι έχει εξαιρετικές ικανότητες, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία που να το υποστηρίζουν.

Παραδείγματα:

• “Μην είσαι delulu, δεν πρόκειται να σου κάνει ποτέ like.”

• “Αυτός ο influencer είναι total delulu, νομίζει ότι είναι ο τέλειος άνθρωπος.”

• “Γιατί να είσαι delulu και να πιστεύεις ότι θα κερδίσεις το λαχείο;”

Συμπέρασμα:

Η έκφραση “delulu” αποτελεί μια κριτική προς άτομα που αγνοούν την πραγματικότητα και έχουν μη ρεαλιστικές πεποιθήσεις ή φαντασιώσεις.

Χρησιμοποιείται συχνά με χιουμοριστικό τρόπο, αλλά μπορεί να έχει και επικριτικό ή υποτιμητικό χαρακτήρα.

Κάθομαι σε ένα παγκάκι στην πλατεία Αριστοτέλους, φορώντας ένα απλό μαύρο καπέλο. Κοιτάζω τον κόσμο γύρω μου, χαρούμενο και ανέμελο, και νιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος. Θέλω να σηκωθώ, να φωνάξω, να τους πω ότι κάτι δεν πάει καλά. Ότι η πόλη μας, η Θεσσαλονίκη, έχει γίνει ένα πεδίο μάχης, ένα θέατρο βίας και φόβου.

Φοβάμαι. Φοβάμαι να φορέσω το κασκόλ της αγαπημένης μου ομάδας. Φοβάμαι να βγω στους δρόμους μετά από έναν αγώνα. Φοβάμαι για την ασφάλεια μου, για την ασφάλεια των φίλων μου, για την ασφάλεια των παιδιών μου.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πώς η αγάπη για τον αθλητισμό μετατράπηκε σε μίσος; Πώς οι ομάδες, που κάποτε ήταν σύμβολα ενότητας, έγιναν σημάδια διχασμού;

Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Τότε, φορούσα με περηφάνια τη φανέλα της ομάδας μου, πανηγύριζα τα γκολ με τους φίλους μου, και ονειρευόμουν μια μέρα να παίξω και εγώ στο γήπεδο της. Τώρα, η φανέλα αυτή έχει γίνει ένα σύμβολο που φοβάμαι να αγγίξω.

Φοβάμαι γιατί έχω δει. Έχω δει οπαδούς να ξυλοκοπούνται άγρια, μαχαιριές να πέφτουν, μπουκάλια να εκτοξεύονται. Έχω δει οικογένειες να τρέχουν έντρομες, παιδιά να κλαίνε, ανθρώπους να τραυματίζονται σοβαρά.

Και το χειρότερο; Φοβάμαι γιατί νιώθω ότι η βία αυτή έχει γίνει αποδεκτή. Ότι έχουμε συνηθίσει στην τραμπουκισμό και τον χουλιγκανισμό. Ότι έχουμε παραιτηθεί από την ελπίδα για μια καλύτερη πόλη.

Δεν θέλω να ζήσω σε μια πόλη φόβου. Θέλω να μπορώ να κυκλοφορώ ελεύθερα, χωρίς να κοιτάζω πάνω από τον ώμο μου. Θέλω να μπορώ να φοράω το κασκόλ μου με περηφάνια, χωρίς να φοβάμαι ότι θα με χτυπήσουν. Θέλω η Θεσσαλονίκη να γίνει ξανά μια πόλη χαράς και αθλητικού πνεύματος.

Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Ξέρω ότι η αλλαγή θα πάρει χρόνο και προσπάθεια. Αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον φόβο να νικήσει.

Πρέπει να σηκωθούμε όρθιοι. Πρέπει να πούμε όχι στη βία. Πρέπει να διεκδικήσουμε την πόλη μας πίσω.

Γιατί η Θεσσαλονίκη αξίζει κάτι καλύτερο. Αξίζει μια ζωή χωρίς φόβο. Αξίζει μια ζωή γεμάτη αθλητικό πνεύμα και αγάπη.

Η Ράνια Θρασκιά συζητάει με την Ελένη Μενεγάκη για τα προβλήματα που δημιουργούνται μετά από τον χωρισμό ενός ζευγαριού σε σχέση με τα παιδιά. Μία ουσιώδη και πάντα επίκαιρη συζήτηση. Η Ράνια Θρασκιά μέσα από την επαγγελματική της εμπειρία ως σύμβουλος ψυχικής υγείας μας καθοδηγεί στην αναγνώριση ,κατανόηση και αποδοχή των συναισθημάτων που δημιουργήθηκαν μετά τον χωρισμό ενός ζευγαριού στους γονείς και στα παιδιά.

Ο φόβος για το σκοτάδι είναι μια κοινή εμπειρία που αγγίζει ανθρώπους κάθε ηλικίας, από μικρά παιδιά μέχρι ενήλικες. Η έννοια του άγνωστου και η αδυναμία οπτικής επαφής με το περιβάλλον μας τροφοδοτούν μια αίσθηση ανησυχίας και φόβου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν στον φόβο για το σκοτάδι:

Εξελικτική προσαρμογή: Ως πρωτόγονα όντα, η νύχτα αποτελούσε εγγενή κίνδυνο. Απειλές όπως αρπακτικά ζώα και εχθρικές φυλές ήταν πιο δραστήριες στο σκοτάδι, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση. Ο φόβος λειτούργησε ως μηχανισμός προειδοποίησης, ωθώντας τους ανθρώπους να αναζητήσουν καταφύγιο και ασφάλεια.

Φαντασία και φόβοι: Η έλλειψη οπτικών ερεθισμάτων στο σκοτάδι αφήνει ελεύθερη την φαντασία. Σκιές και θόρυβοι μπορούν να μετατραπούν σε τρομακτικές εικόνες και φόβους, τροφοδοτώντας μια αίσθηση άγχους.

Προσωπικές εμπειρίες: Τραυματικές εμπειρίες, όπως νυχτερινές φοβίες στην παιδική ηλικία ή άσχημες καταστάσεις που βιώθηκαν στο σκοτάδι, μπορούν να εντείνουν τον φόβο.

Ελλιπής έλεγχος: Η αδυναμία ελέγχου του περιβάλλοντος στο σκοτάδι μπορεί να δημιουργήσει αίσθημα αβοήθειας και ευαλωτότητας, τροφοδοτώντας τον φόβο.

Πολιτισμικές επιρροές: Μύθοι, θρύλοι και ιστορίες τρόμου που σχετίζονται με το σκοτάδι μπορούν να διαμορφώσουν αρνητικές πεποιθήσεις και να εντείνουν τον φόβο.

Άλλες αιτίες: Ψυχολογικές διαταραχές, όπως η αγχώδης διαταραχή ή η αϋπνία, μπορούν να σχετίζονται με τον φόβο για το σκοτάδι.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ο φόβος για το σκοτάδι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Τεχνικές χαλάρωσης, γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία και σταδιακή έκθεση στο σκοτάδι μπορούν να βοηθήσουν στην εξάλειψη ή τον περιορισμό του φόβου.

Εν κατακλείδι, ο φόβος για το σκοτάδι είναι μια πολυσύνθετη εμπειρία με ρίζες σε διάφορους παράγοντες. Η κατανόηση των αιτιών και η υιοθέτηση κατάλληλων στρατηγικών μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του φόβου και στην αποκατάσταση της ψυχικής ευημερίας.