Category Archives: Philo Thoughts

Tom Robbins – Philo Thoughts

Posted on by

Όταν είμαστε ελλιπής, πάντα ψάχνουμε κάποιον να μας ολοκληρώσει.

Όταν, μετά από μερικά χρόνια ή λίγους μήνες σχέσης, διαπιστώνουμε ότι είμαστε ακόμα ανεκπλήρωτοι, κατηγορούμε τους συντρόφους μας και τα βάζουμε με κάποιον πιο πολλά υποσχόμενο.

Αυτό μπορεί να συνεχιστεί -σειρά πολυγαμία– μέχρι να παραδεχτούμε ότι ενώ ένας σύντροφος μπορεί να προσθέσει γλυκές διαστάσεις στη ζωή μας, εμείς, ο καθένας μας, είμαστε υπεύθυνοι για τη δική του ολοκλήρωση.

Κανείς άλλος δεν μπορεί να μας το προσφέρει, και το να πιστεύουμε το αντίθετο είναι να αυταπατόμαστε επικίνδυνα και να προγραμματίζουμε για ενδεχόμενη αποτυχία κάθε σχέση που μπαίνουμε ~Tom Robbins

Κολάζ του John Stezaker

Και πρέπει να είσαι. ~Αλμπέρ Καμύ

Posted on by

Βρες νόημα. Ξεχώρισε τη μελαγχολία από τη θλίψη. Βγες έξω για μια βόλτα. Δεν χρειάζεται να είναι ένας ρομαντικός περίπατος στο πάρκο, η άνοιξη στην πιο θεαματική της στιγμή, λουλούδια και μυρωδιές και εξαιρετικές ποιητικές εικόνες που σε μεταφέρουν ομαλά σε έναν άλλο κόσμο. Δεν χρειάζεται να είναι ένας περίπατος κατά τη διάρκεια του οποίου θα έχετε πολλαπλές επιφοίσεις ζωής και θα ανακαλύψετε νοήματα που κανένας άλλος εγκέφαλος δεν κατάφερε ποτέ να συναντήσει. Μη φοβάσαι να περάσεις ποιοτικό χρόνο μόνος σου. Βρες νόημα ή μη βρίσκεις νόημα αλλά ‘κλέψε’ λίγο χρόνο και δώσε τον ελεύθερα και αποκλειστικά στον εαυτό σου. Επιλογή ιδιωτικότητας και μοναξιάς. Αυτό δεν σε κάνει αντικοινωνικό ή σε κάνει να απορρίψεις τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά πρέπει να αναπνεύσεις. Και πρέπει να είσαι. ~Αλμπέρ Καμύ

Neil Postman “Διασκεδάζοντας τον εαυτό μας μέχρι θανάτου”

Posted on by

“Όταν ένας πληθυσμός αποσπάται την προσοχή του από τις γνώσεις, όταν η πολιτιστική ζωή επαναπροσδιορίζεται ως ένας διαρκής γύρος διασκέδασης, όταν η σοβαρή δημόσια συζήτηση γίνεται μια μορφή baby-talk, όταν, εν ολίγοις, ένας λαός γίνεται ακροατήριο, και η δημόσια επιχείρησή του είναι πράξη βαριετέ, τότε ένα έθνος βρίσκεται σε κίνδυνο, πολιτισμός-θάνατος είναι μια ξεκάθαρη πιθανότητα.”

Στο απόσπασμα που παραθέτετε από το βιβλίο του Neil Postman “Διασκεδάζοντας τον εαυτό μας μέχρι θανάτου”, ο συγγραφέας εκφράζει μια ανησυχητική άποψη για τις επιπτώσεις της τηλεόρασης και της κουλτούρας της διασκέδασης στην κοινωνία.

Σύμφωνα με τον Postman, όταν η εστίαση μιας κοινωνίας μετατοπίζεται από την ουσιαστική γνώση και τη σοβαρή δημόσια συζήτηση προς την επιφανειακή ψυχαγωγία, τότε τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η ύπαρξη του πολιτισμού της. Η κριτική σκέψη υποχωρεί μπροστά στην παθητική κατανάλωση θεαμάτων, η ουσιαστική επικοινωνία αντικαθίσταται από απλοποιημένες φράσεις και η δημόσια σφαίρα μετατρέπεται σε μια σκηνή για κωμικά νούμερα.

Ο Postman αντιπαραβάλλει αυτό το σενάριο με το οραματικό καθεστώς του George Orwell στο “1984”, όπου η καταπίεση ασκείται μέσω βίας και ελέγχου πληροφοριών. Αντίθετα, ο Postman βλέπει μια πιο ύπουλη απειλή στην κουλτούρα της διασκέδασης, η οποία ναρκώνει την κριτική σκέψη και αφήνει τους πολίτες ανίκανους να αντιμετωπίσουν σοβαρά ζητήματα.

Η κριτική του Postman αγγίζει ένα καίριο ζήτημα που απασχολεί ακόμα και σήμερα. Η επίδραση των μέσων ενημέρωσης και της τεχνολογίας στην κοινωνία μας είναι αδιαμφισβήτητη, και η ικανότητά μας να διακρίνουμε την ουσία από το φαινομενικό, την αλήθεια από την ψευδολογία, αποτελεί ζωτικής σημασίας δεξιότητα για την διατήρηση μιας υγιούς δημοκρατίας.

Είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη τις απόψεις του Postman, όχι ως απόλυτες αλήθειες, αλλά ως αφορμή για κριτική σκέψη και προβληματισμό. Οφείλουμε να αναρωτηθούμε πώς η κατανάλωση μέσων ενημέρωσης και ψυχαγωγίας επηρεάζει την αντίληψή μας για τον κόσμο και την ικανότητά μας για ουσιαστική συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτική ζωή.

Εν κατακλείδι, η ρήση του Postman αποτελεί μια ισχυρή προειδοποίηση για τους κινδύνους της άκριτης κατανάλωσης ψυχαγωγίας. Μας καλεί να αναλάβουμε ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση της πληροφορίας που λαμβάνουμε και να διατηρήσουμε την ικανότητά μας για κριτική σκέψη και ουσιαστική επικοινωνία.

Επιλέγω τον δικό μου τρόπο να καώ. ~Σόφι Σολ

Posted on by

Την πραγματική ζημιά την κάνουν εκείνα τα εκατομμύρια που θέλουν να «επιβιώσουν. ’ Οι τίμιοι άνθρωποι που απλά θέλουν να μείνουν ήσυχοι. Εκείνοι που δεν θέλουν τη μικρή τους ζωή να ενοχληθεί από οτιδήποτε μεγαλύτερο από τον εαυτό τους. Αυτοί που δεν έχουν πλευρές και χωρίς αιτίες. Εκείνοι που δεν θα πάρουν μέτρα για τη δική τους δύναμη, από φόβο μην ανταγωνιστούν τη δική τους αδυναμία. Εκείνοι που δεν τους αρέσει να κάνουν κύματα -ή εχθρούς. Εκείνοι για τους οποίους η ελευθερία, η τιμή, η αλήθεια και οι αρχές είναι μόνο λογοτεχνία. Αυτοί που ζουν μικρά, ζευγαρώνουν μικρά, πεθαίνουν μικροί. Είναι η μειωτική προσέγγιση της ζωής: αν την κρατήσεις μικρή, θα την έχεις υπό έλεγχο. Αν δεν κάνετε θόρυβο, ο μπαμπούλας δεν θα σας βρει. Αλλά όλα είναι μια ψευδαίσθηση, επειδή πεθαίνουν κι αυτοί, αυτοί οι άνθρωποι που ανεβάζουν το ηθικό τους σε μικροσκοπικές μικρές μπάλες για να είναι ασφαλείς. Ασφαλές;! Από τι; Η ζωή είναι πάντα στην άκρη του θανάτου· οι στενοί δρόμοι οδηγούν στο ίδιο μέρος με τις φαρδιές λεωφόρους, και ένα μικρό κερί καίγεται μόνο του όπως κάνει ένας φλεγόμενος πυρσός. Επιλέγω τον δικό μου τρόπο να καώ. ~Σόφι Σολ

Όταν είμαστε ελλιπείς, πάντα ψάχνουμε κάποιον να μας ολοκληρώσει~Tom Robbins

Posted on by

Όταν είμαστε ελλιπείς, πάντα ψάχνουμε κάποιον να μας ολοκληρώσει. Όταν, μετά από μερικά χρόνια ή λίγους μήνες σχέσης, διαπιστώνουμε ότι είμαστε ακόμα ανεκπλήρωτοι, κατηγορούμε τους συντρόφους μας και κάνουμε παρέα με κάποιον πιο πολλά υποσχόμενο. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί και να συνεχίζεται–σειρά πολυγαμία–μέχρι να παραδεχτούμε ότι ενώ ένας σύντροφος μπορεί να προσθέσει γλυκές διαστάσεις στη ζωή μας, εμείς, ο καθένας από εμάς, είμαστε υπεύθυνοι για τη δική του ολοκλήρωση. Κανείς άλλος δεν μπορεί να μας το προσφέρει, και το να πιστεύουμε το αντίθετο είναι να εξαπατάμε τον εαυτό μας επικίνδυνα και να προγραμματίζουμε για ενδεχόμενη αποτυχία σε κάθε σχέση που ~Tom Robbins

Βιβλίο: Νεκρή Ζωή με τον Τρυποκάρυδο

(Art: «Double Single», 1999 του Clive Smith)

Βιβλίο: Μια άλλη χώρα ~James Baldwin

Posted on by

Το πρόβλημα με μια μυστική ζωή είναι ότι πολύ συχνά είναι μυστικό από τον άνθρωπο που τη ζει και καθόλου μυστικό για τους ανθρώπους που συναντά.

Συναντά, επειδή πρέπει να συναντήσει, εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν τη μυστικότητα του πριν δουν οτιδήποτε άλλο, και που βγάζουν αυτά τα μυστικά από μέσα του· μερικές φορές με την πρόθεση να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον του, μερικές φορές με πιο καλοπροαίρετη πρόθεση· αλλά, όποια και αν είναι η πρόθεση, η στιγμή είναι απαίσια και η συσσωρευμένη αποκάλυψη είναι μια ανείπωτη αγωνία.

Στόχος του ονειροπόλου, άλλωστε, είναι απλώς να συνεχίσει να ονειρεύεται και να μην κακοποιείται από τον κόσμο. Τα όνειρά του είναι η προστασία του από τον κόσμο.

Αλλά οι στόχοι της ζωής είναι αντιθετικοί σε εκείνους του ονειροπόλου, και τα δόντια του κόσμου κοφτερά. ~James Baldwin

Βιβλίο: Μια άλλη χώρα

 Φωτογραφία του Baldwin από τον Guy Le Querrec)

 

Τέρενς Μακένα ‘Η Αρχαϊκή Αναβίωση’

Posted on by

Πρέπει να δημιουργήσουμε πολιτισμό, να μην βλέπουμε τηλεόραση, να μην διαβάζουμε περιοδικά, να μην ακούμε καν NPR. Δημιουργήστε το δικό σας roadshow. Ο σύνδεσμος του χώρου και του χρόνου όπου βρίσκεστε τώρα είναι ο πιο άμεσος τομέας του σύμπαντός σας, και αν ανησυχείτε για τον Michael Jackson ή τον Bill Clinton ή κάποιον άλλο, τότε είστε αποδυναμωμένοι, τα χαρίζετε όλα σε εικόνες, εικόνες που διατηρούνται από ένα ηλεκτρονικό μέσο για να θες να ντυθείς σαν το Χ ή να έχεις χείλη σαν το Υ. Αυτό είναι σκατόμυαλο, αυτού του είδους η σκέψη. Αυτά είναι πολιτιστική εκτροπή, και αυτό που είναι αληθινό είναι εσύ και οι φίλοι σου και οι σύλλογοι σου, τα υψηλά σου, οι οργασμοί σου, οι ελπίδες σου, τα σχέδιά σου, οι φόβοι σου. Και μας λένε ‘όχι’, είμαστε ασήμαντοι, είμαστε περιφερειακοί. Πάρε πτυχίο, βρες δουλειά, πάρε αυτό, πάρε εκείνο. Και μετά είσαι παίκτης, δεν θέλεις καν να παίξεις σε αυτό το παιχνίδι. Θέλεις να ανακτήσεις το μυαλό σου και να το πάρεις από τα χέρια των πολιτιστικών μηχανικών που θέλουν να σε μετατρέψουν σε έναν μισοψημένο ηλίθιο καταναλώνοντας όλα αυτά τα σκουπίδια που κατασκευάζονται από τα κόκαλα ενός κόσμου που πεθαίνει. ~Τέρενς Μακένα

(Πηγή: Από την ομιλία του στις 25 Φεβρουαρίου 1991 ‘Η Αρχαϊκή Αναβίωση’

Timothy Leary (Βιβλίο: Ενεργοποιήστε, Συντονιστείτε, Παράτα)

Posted on by
Σε μια κοινωνία που εκτιμά τη συμμόρφωση και την υπακοή, το άτομο που τολμά να σκέφτεται μόνος του συχνά εξοστρακίζεται και γελοιοποιείται. Αυτοί οι αντικομφορμιστές, αυτοί οι απόκληροι, είναι οι πραγματικοί πρωτοπόροι της κοινωνίας, αυτοί που μας ωθούν να αμφισβητήσουμε τις υποθέσεις μας και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Είναι αυτοί που δεν φοβούνται να είναι διαφορετικοί, να είναι ο εαυτός τους.
Αν νιώθετε σαν ξένος, σαν να μην ταιριάζετε με το πλήθος, αυτό είναι καλό. Σημαίνει ότι έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μια πραγματική διαφορά στον κόσμο. Μη φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου, να ακολουθήσεις το δικό σου μονοπάτι. Ο κόσμος χρειάζεται τη μοναδική σου προοπτική. ~Timothy Leary
(Βιβλίο: Ενεργοποιήστε, Συντονιστείτε, Παράτα)
(Τέχνη: Ζωγραφική του Andrew Wyeth)

Ζω, Αγαπώ & Μαθαίνω 

Posted on by

υπάρχω, είμαι, είμαι εδώ, γίνομαι, φτιάχνω τη δική μου ζωή και κανείς άλλος δεν μου τη φτιάχνει. Πρέπει να αντιμετωπίσω τις δικές μου αδυναμίες, λάθη, παραβάσεις. Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει την μη ύπαρξή μου όπως εγώ, αλλά αύριο είναι μια άλλη μέρα, και πρέπει να αποφασίσω να αφήσω το κρεβάτι μου και να ζήσω ξανά. Και αν αποτύχω, δεν έχω την παρηγοριά να κατηγορώ εσένα ή τη ζωή ή τον Θεό. ~Leo F. Μπουσκάλια

 

(Βιβλίο: Ζω, Αγαπώ & Μαθαίνω

 

(Τέχνη: Φωτογραφία του καλλιτέχνη John Cage να ετοιμάζει πιάνο, το 1947 από τον Irving Penn)