Κατερίνα Σαράντη, υποψήφια ευρωβουλεύτρια της Νέας Αριστεράς

«Είμαι ενεργό μέλος της Νέας Αριστεράς γιατί πίστεψα εξ αρχής στην ανάγκη δημιουργίας της κι όταν μου προτάθηκε από το δίκτυο αθλητισμού και το δίκτυο αναπηρικής πολιτικής να συμμετέχω ένιωσα ως χρέος μου να αποδεχτώ».

Η αρχική της πολιτικοποίηση ήρθε μέσω του αναπηρικού κινήματος. Πλέον η Ροδίτισσα Κατερίνα Σαράντη έχει επιλέξει να πάει ένα βήμα πιο πέρα, μέσα από τη δραστηριοποίησή της σε πολιτικό φορέα. Θα είναι υποψήφια στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς, καθώς όπως λέει η ίδια «δεν αρκεί η εκπροσώπηση της αναπηρικής κοινότητας στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι απαραίτητο αυτή να προέρχεται από την Αριστερά». Εξηγεί τους λόγους αποχώρησής της από τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., μιλάει για την αναπηρία και το αναπηρικό κίνημα και εξηγεί για ποιους λόγους η Νέα Αριστερά είναι απαραίτητη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

● Είστε πρωταθλήτρια του παρατρίαθλου, ενός αθλήματος που απαιτεί πολύ μεγάλες αντοχές, πειθαρχία, δύναμη, στοιχεία που συναντά κανείς και στον πολιτικό στίβο, ειδικά για τον χώρο της Αριστεράς. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να αποφασίσετε να είστε υποψήφια;

Προσθέστε στην εξίσωση την Αριστερά στο νησί της Ρόδου, ακόμα δυσκολότερο το στοίχημα. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν στα σχέδιά μου η συμμετοχή σε ψηφοδέλτιο, καθώς πιστεύω πως από οποιαδήποτε θέση οι πολίτες ασκούμε πολιτική. Είναι σπουδαίες οι μικρές νίκες που πραγματοποιούμε ως απλοί πολίτες. Τώρα όσον αφορά την Ευρωβουλή, είμαι ενεργό μέλος της Νέας Αριστεράς γιατί πίστεψα εξ αρχής στην ανάγκη δημιουργίας της κι όταν μου προτάθηκε από το δίκτυο αθλητισμού και το δίκτυο αναπηρικής πολιτικής να συμμετέχω ένιωσα ως χρέος μου να αποδεχτώ. Βέβαια κοιτώντας το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς νιώθω δέος μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους και είναι τιμή μου που συμμετέχω.

● Πριν από έναν χρόνο ήσασταν υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Φέτος είστε με τη Νέα Αριστερά. Τι άλλαξε;

Πριν από έναν χρόνο δεν είχα την παραμικρή κομματική εμπειρία. Ωστόσο το πρώτο καμπανάκι χτύπησε μέσα από τη διαχείριση της ήττας. Δεν μου φάνηκε πολύ αριστερό το να μας κινητοποιούν οι ψήφοι και τα ποσοστά, χωρίς να εννοώ πως θα έπρεπε να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε κόμμα διαμαρτυρίας. Ομως όταν υπάρχει όραμα, αυτό δεν εξασθενεί λόγω μιας ήττας, ούτε πιστεύω πως απαιτείται ηγέτης για να διατηρείται. Η κορύφωση ήρθε τη νύχτα των πρώτων εσωκομματικών εκλογών, εκεί κατάλαβα πως υπάρχει χάσμα μέσα από τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά της κάθε υποψηφιότητας. Εννοείτε πως υποστήριξα δημόσια την υποψηφιότητα της Εφης Αχτσιόγλου, καθώς αυτή ήταν η ομάδα που εμπιστευόμουν για το κυβερνητικό τιμόνι.

● Τι είναι αυτό το νέο που φέρνει η Νέα Αριστερά; Γιατί να την ψηφίσει ο κόσμος ειδικά σε μια περίοδο που η Αριστερά περνάει μια κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό;

Ακριβώς επειδή περνάει κρίση η Αριστερά η Νέα Αριστερά είναι απαραίτητη, καθώς η φωνή των δύο μεγάλων κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα φάση είναι θολή και μπερδεύει, ενώ η Νέα Αριστερά έχει εκφράσει σαφείς θέσεις, όπως για παράδειγμα υπέρ της Παλαιστίνης.

Είναι απογοητευτικό να αφήνει ένας πολιτικός φορέας να τον παρασέρνει το κύμα και ιδίως να μετατοπίζεται δεξιότερα με σκοπό την κυβερνησιμότητα. Εύχομαι ωστόσο να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό για το καλό όλων μας.

● Φαντάζομαι ότι αρκετοί θα σας ρωτούν για την αναπηρία και το αναπηρικό κίνημα. Εσείς η ίδια θεωρείτε την αναπηρία πυρηνικό στοιχείο της πολιτικής σας ταυτότητας;

Συνήθως αναφέρω πρώτη την αναπηρία, καθώς όλο και κάποια παρατήρηση θα έχω να κάνω στον χώρο όπου βρίσκομαι. Αυτή τη στιγμή, ναι, είναι πυρηνικό στοιχείο της πολιτικής μου ταυτότητας. Εάν καταφέρουμε να ζήσουμε σε έναν ιδανικό κόσμο ίσως αυτό να αλλάξει, ωστόσο δεν είμαστε εκεί. Επί τις ουσίας μέσα από την αναπηρία αντιλαμβάνομαι την ταξική πάλη και την ανάγκη της αποδοχής της ποικιλομορφίας. Δεν σημαίνει βέβαια ότι κάθε πολιτικοποιημένο ανάπηρο άτομο θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο ή συμφωνεί μαζί μου. Θέλω να πω πως ναι μεν πολιτικοποιήθηκα μέσα από το αναπηρικό κίνημα, αλλά επέλεξα αυτό το κίνημα να έχει αριστερή κατεύθυνση και με αυτή συνεχίζω.

● Έχετε πει ότι «η αναπηρία είναι ένα ακριβό σπορ». Απ’ αυτό καταλαβαίνω ότι η μεγάλη δυσκολία είναι να είναι κάποιος φτωχός και ανάπηρος. Ισχύει αυτό;

Η αναπηρία έχει ταξικό πρόσημο. Οποιοδήποτε εργαλείο ή υπηρεσία απαιτείται για την υποστήριξη και την αξιοπρεπή διαβίωση έχει αφόρητα υψηλό κόστος. Συχνά ένα πρόσθετο μέλος κοστίζει ακριβότερα από ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, το οποίο πρέπει να αντικαθίσταται κάθε πέντε έτη, να γίνεται συχνά σέρβις και το κράτος επιδοτεί όσο την αγορά ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.

Πόσο ποσοστό του πληθυσμού μπορεί να αλλάζει κάθε πέντε χρόνια το ηλεκτρικό του αυτοκίνητο; Μάλλον οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να το αγοράσουν. Όπως η κλιματική κρίση με τους όρους της Δεξιάς οδηγεί σε φτωχοποίηση του πληθυσμού, έτσι ακριβώς συμβαίνει με την αναπηρία και αυτό είναι το πρόβλημα κι όχι η όποια βλάβη μπορεί να φέρουν. Προσθέστε τώρα την ακρίβεια, τη κλιματική κρίση, την κατάρρευση της Υγείας και της Παιδείας στη συνθήκη της αναπηρίας. Δεν βγαίνουν τα κουκιά. Γι’ αυτό λοιπόν δεν αρκεί η εκπροσώπηση της αναπηρικής κοινότητας στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι απαραίτητο αυτή να προέρχεται από την Αριστερά.

Συνέντευξη για την ” Η Εφημερίδα των Συντακτών” και στον δημοσιογράφο Δημήτρη Τερζή