Η απουσία έντονης κοινωνικής κινητικότητας και αντίδρασης σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή της ακρίβειας, μπορεί να εξηγηθεί από διάφορους κοινωνικούς, πολιτικούς και ψυχολογικούς παράγοντες:

1. Κόπωση από τις συνεχείς κρίσεις: Οι πολίτες έχουν περάσει από διαδοχικές κρίσεις την τελευταία δεκαετία, όπως η οικονομική κρίση, τα μνημόνια, η πανδημία και η ενεργειακή κρίση. Αυτή η συνεχής πίεση δημιουργεί συναισθήματα εξάντλησης και απογοήτευσης, περιορίζοντας την ενεργό συμμετοχή σε διαμαρτυρίες.

2. Αίσθηση αδυναμίας: Πολλοί πολίτες νιώθουν ότι η διαμαρτυρία ή η κινητοποίηση δεν θα φέρει ουσιαστική αλλαγή, καθώς οι πολιτικές δομές και οι θεσμοί φαίνεται να μην ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

3. Έλλειψη εναλλακτικής πολιτικής πρότασης: Η έλλειψη εμπιστοσύνης στα κόμματα της αντιπολίτευσης ή στην ύπαρξη μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης οδηγεί πολλούς σε πολιτική απάθεια.

4. Ατομικισμός και κατακερματισμός της κοινωνίας: Η νεοφιλελεύθερη λογική που έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια προάγει τον ατομικισμό, αποδυναμώνοντας τις συλλογικές δράσεις και την αίσθηση κοινότητας.

5. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Τα κυρίαρχα ΜΜΕ στην Ελλάδα συχνά αποφεύγουν να προβάλλουν τις κοινωνικές διαμαρτυρίες ή εστιάζουν σε άλλες θεματολογίες, επηρεάζοντας την κοινή γνώμη και την αίσθηση επείγοντος.

6. Προτεραιότητες επιβίωσης: Η ακρίβεια και οι αυξημένες ανάγκες επιβίωσης κάνουν τους πολίτες να επικεντρώνονται στην κάλυψη βασικών αναγκών, αφήνοντας ελάχιστο χρόνο ή ενέργεια για πολιτική δράση.

7. Καταστολή και φόβος: Οι πολίτες ενδέχεται να φοβούνται την αστυνομική καταστολή ή τις επιπτώσεις από τη συμμετοχή σε διαδηλώσεις, ιδίως σε ένα περιβάλλον όπου η αστυνομική παρέμβαση έχει ενισχυθεί.

Η συνδυασμένη επίδραση αυτών των παραγόντων δημιουργεί μια κατάσταση όπου, παρά τη δυσαρέσκεια, η κοινωνία φαίνεται αδρανής. Ωστόσο, η κοινωνική κινητοποίηση μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, όπως η ύπαρξη ενός ηγετικού οράματος ή η υπέρβαση του σημείου αντοχής της κοινωνίας.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω

Ο Έλληνας αντιδρά ως κανονικό πολιτικό ον μόνο όταν το αυγό έρχεται στον δικό του κ….
Όταν το αυγό είναι σε αλλουνού κ…,αισθάνεται ασφαλής,έξυπνος και προνομιούχος.
Όταν δηλαδή ο ίδιος ή κάποιος πολύ δικός του αρρωστήσει και έρθει από πρώτο χέρι σε επαφή με το Εθνικό Σύστημα Υγείας τότε καταλαβαίνει γιατί φωνάζουν εδώ και δεκαετίες οι άνθρωποι του χώρου.
Μόλις βγει το αυγό από το δικό του κ… και συναντήσει καμιά 50αριά ταλαίπωρους υγειονομικούς στο δρόμο να κάνουν καμιά πορεία και να ζητούν την ενίσχυση του ΕΣΥ, τότε τους αποκαλεί χαραμοφάηδες δημοσίους υπαλλήλους και κομμούνια.

ΥΓ.1) Έχει βέβαια και κάτι “φυντάνια” μέσα στο ΕΣΥ που όντως δεν τους αξίζει η θέση τους.
Βαγγέλης Χριστοφορίδης Δημοσιο-γράφω