Οι προσδοκίες είναι ένα από τα πιο περίπλοκα συναισθηματικά παιχνίδια που παίζουμε με τον εαυτό μας. Πάντα προσμένουμε κάτι καλύτερο, είτε σε προσωπικό, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι η ελπίδα για ένα μέλλον που φαντάζει πιο φωτεινό από το παρόν, και συχνά γίνεται το κίνητρο για να συνεχίσουμε, να προσπαθούμε, να μην εγκαταλείπουμε. Παρ’ όλα αυτά, οι προσδοκίες μπορεί να γίνουν παγίδα. Όταν χτίζονται σε θεμέλια που δεν είναι σταθερά, ή βασίζονται υπερβολικά σε εξωτερικούς παράγοντες, τότε συχνά οδηγούν στη ματαίωση.

Η ματαίωση είναι ένα συναίσθημα βαρύ και δύσκολο. Προέρχεται συνήθως από τη σύγκρουση μεταξύ αυτού που περιμέναμε και αυτού που τελικά συνέβη. Είναι σαν να βλέπεις το κάστρο που έχτισες με τόση προσοχή να καταρρέει μπροστά στα μάτια σου, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι για να το σταματήσεις. Και το πιο επώδυνο είναι ότι πολλές φορές, η ματαίωση δεν έρχεται από τους άλλους, αλλά από τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι υπερβολικές ή μη ρεαλιστικές προσδοκίες είναι αυτές που μας απογοητεύουν περισσότερο.

Όμως, η ματαίωση μπορεί να είναι και χρήσιμη. Αν τη δούμε σαν ευκαιρία, μπορεί να μας βοηθήσει να επαναξιολογήσουμε τις προσδοκίες μας, να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλουμε και να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας. Μπορεί να μας υπενθυμίσει ότι δεν έχουμε πάντα τον έλεγχο των καταστάσεων, και ότι η ευτυχία δεν εξαρτάται πάντα από το αν τα πράγματα θα πάνε όπως τα είχαμε σχεδιάσει.

Τελικά, ίσως το κλειδί είναι να μην αφήνουμε τις προσδοκίες να καθορίζουν τη ζωή μας απόλυτα. Να μαθαίνουμε να αγκαλιάζουμε το απρόβλεπτο, να δεχόμαστε τη ματαίωση ως κομμάτι της διαδρομής και να συνεχίζουμε με μεγαλύτερη σοφία. Έτσι, οι προσδοκίες μας δεν θα είναι πια παγίδα, αλλά μονοπάτι προς μια πιο ισορροπημένη ζωή.

Βαγγέλης Χριστοφορίδης

Δημοσιο-γράφω

Ο αρνητισμός ως συναίσθημα αναφέρεται στη σταθερή τάση ενός ατόμου να βλέπει τα πράγματα με απαισιοδοξία, δυσπιστία ή αρνητική προδιάθεση. Μπορεί να προκύψει από διάφορες αιτίες, όπως προσωπικές εμπειρίες, ψυχολογική κατάσταση, κοινωνικές επιρροές ή ακόμα και φυσιολογικούς παράγοντες.

### Χαρακτηριστικά του αρνητισμού ως συναίσθημα:
1. **Πεσσιμισμός**: Το άτομο προσδοκά το χειρότερο αποτέλεσμα σε κάθε κατάσταση, ακόμα και σε θετικές ή ουδέτερες περιστάσεις.
2. **Δυσπιστία**: Αμφισβητεί τις καλές προθέσεις των άλλων ή την αξία θετικών γεγονότων.
3. **Φόβος αποτυχίας**: Η συνεχής εστίαση στις αποτυχίες του παρελθόντος ενισχύει τη δυσκολία να αντιμετωπιστούν οι μελλοντικές προκλήσεις.
4. **Αδυναμία απόλαυσης**: Τα άτομα που βιώνουν αρνητισμό δυσκολεύονται να απολαύσουν ακόμα και τα θετικά γεγονότα, καθώς πάντα επικεντρώνονται στις ελλείψεις ή τις πιθανές δυσκολίες.
5. **Απόσυρση από τις σχέσεις**: Η συνεχής αρνητική στάση μπορεί να απομακρύνει το άτομο από τους άλλους και να προκαλέσει μοναξιά ή απομόνωση.

### Αιτίες:
– **Ψυχολογικές διαταραχές**: Η κατάθλιψη, το άγχος και άλλες ψυχολογικές καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε υπερβολικό αρνητισμό.
– **Τραυματικές εμπειρίες**: Άτομα που έχουν βιώσει απώλειες, απογοητεύσεις ή τραύματα συχνά αναπτύσσουν μια πιο αρνητική θεώρηση της ζωής.
– **Κοινωνικές επιρροές**: Ορισμένα περιβάλλοντα μπορούν να καλλιεργήσουν τον αρνητισμό, όπως τοξικές σχέσεις ή εργασιακές καταστάσεις.

### Αντιμετώπιση του αρνητισμού:
1. **Ενσυνειδητότητα**: Επικέντρωση στο παρόν και αποδοχή των σκέψεων χωρίς κριτική, ώστε να μετριαστεί η υπερβολική αρνητικότητα.
2. **Αναγνώριση των θετικών στοιχείων**: Εξάσκηση στην αναγνώριση και την εστίαση στις θετικές εμπειρίες.
3. **Στήριξη από άλλους**: Η αναζήτηση βοήθειας από οικογένεια, φίλους ή επαγγελματίες ψυχικής υγείας μπορεί να βοηθήσει στην εξομάλυνση του αρνητισμού.

Ο αρνητισμός ως συναίσθημα μπορεί να απομονώσει το άτομο από θετικές εμπειρίες, αλλά με την κατάλληλη προσέγγιση μπορεί να μειωθεί και να αντικατασταθεί με μια πιο ισορροπημένη θεώρηση της ζωής.