Τι κι αν ήταν 4ο στάδιο, τι κι αν ήταν επιθετικός, ο καρκίνος ως επι το πλείστον είναι ιάσιμος και δεν πρέπει να τρέμουμε στο άκουσμα αυτής της λέξης.

Όταν είπα ότι ήμουν έτοιμη για ότι ακολουθήσει, σίγουρα μιλούσε η άγνοια κινδύνου που με διακατείχε.

Δεν ήξερα τι εστί χημειοθεραπείες, τι σήμαινε ανοσοκαταστολή.

Δεν φανταζόμουν καν τι ερχόταν. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι! Γιατί ο καρκίνος θέλει θάρρος και θράσος! Δεν έβλεπα τα δύσκολα που ήταν μπροστά μου ως βουνό.

Εστίαζα στο παρόν και έλεγα πάμε βήμα βήμα και όλα θα γίνουν!

Και πώς θα γινόταν αλλιώς; (…).

Το ραυδομυοσάρκωμα εμφανίζεται σε παιδάκια μέχρι 5 χρόνων.

Γιατί σε εμένα, δεν είπα ΠΟΤΕ! Αντιθέτως όταν ανέβαινα τον γολγοθά έλεγα ευτυχώς σε μένα! Ευτυχώς που διάλεξε εμένα και όχι κάποιο παιδάκι! Δεν άντεχα στην ιδέα ότι θα περνούσε κάποιο βρέφος ή παιδί αυτή τη δοκιμασία! Και έλεγα αν μη τι άλλο ο κλήρος έπεσε σε εμένα!

Στην περίπτωση μου, ο καρκίνος ήταν μεταστατικός. Αυτό σημαίνει πώς μπορεί να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή. Για τον λόγο αυτό θα ελέγχομαι τακτικά! Ο εχθρός είναι ύπουλος και επιθετικός αλλά τώρα ξέρει με ποιαν έχει μπλέξει!».

Ένα σπουδαίο μάθημα ελπίδας για τη μάχη της με τον καρκίνο που χάρη στην Ιατρική Επιστήμη είναι ιάσιμος, μοιράζεται η αθλήτρια Μαρία Αριστοτέλους.