ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ «ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ»…/ Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος

Την Τρίτη το πρωί, στην Περιφερειακή Επιτροπή της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας επανέφερα, για μια ακόμη φορά, το ζήτημα της ανεπαρκούς αντιπλημμυρικής προστασίας της περιφέρειας, δεδομένης της κλιματικής κρίσης και των εξαιρετικά ακραίων φαινομένων που πλήττουν τελευταία τη Μεσόγειο.

Η αντίδραση της διοίκησης είναι πάντα η ίδια. Πάντα συντηρητική, πάντα επικοινωνιακή και πάντα αντιεπιστημονική.
– Πρώτα προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο, υποστηρίζοντας ότι «τόσα χρόνια δεν συνέβη τίποτε, γιατί τώρα να συμβεί;»
– Δεύτερον, προσπαθούν να υποστηρίξουν ότι όλα γίνονται σωστά. Και πάλι εκ του αποτελέσματος, όπως ισχυρίζονται, μια και δεν έχει συμβεί καμία καταστροφή τόσα χρόνια.
– Η τρίτη τους προσπάθεια, αν ζοριστούν, είναι να επιρρίψουν τις ευθύνες στο κράτος, επικαλούμενοι οικονομική ένδεια.
Η πρόσφατη αναφορά μου στις καταδίκες Αγοραστού και δυο αντιπεριφερειαρχών στη Θεσσαλία, βέβαια, για την πλημμύρα Ιανός του 2020, δεν τους άρεσε καθόλου…
Προχτές έφτασαν να μου που ότι τρομοκρατώ τον κόσμο.
Για να τους απαντήσω ότι ευθύνη μας στην περιφέρεια δεν είναι ο καθησυχασμός και η επανάπαυση, αλλά η προστασία της περιφέρειας με την έγκαιρη λήψη μέτρων και διορθωτικών επεμβάσεων.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Δεν πέρασαν λίγες ώρες και άρχισαν να έρχονται οι εικόνες από την τρομακτική καταστροφή στην Ισπανία.
Όχι κάπου μακριά, αλλά στη γειτονική, Μεσογειακή και Ευρωπαϊκή Ισπανία.
Και συγκεκριμένα σε μια παραθαλάσσια, σαν τη Θεσσαλονίκη πόλη, την Βαλένθια.
Κι εκεί μέχρι τώρα δεν είχε ξανασυμβεί τέτοιας έκτασης πλημμύρα.
Συγκεκριμένα, έπεσαν μέσα σε μια νύχτα, σε 8 ώρες δλδ, περισσότερα από 300 λίτρα νερού ανά τετραγωνικό μέτρο.
Όταν στη Θεσσαλία πέρσι με τον Daniel έπεσαν 800 λίτρα νερού ανά τετραγωνικό μέτρο, αλλά σε μιάμιση μέρα.
Που σημαίνει ότι στη Βαλένθια η ένταση της καταιγίδας ήταν περί τα 40 χιλιοστά νερού/ώρα, ενώ στον Daniel ήταν περίπου το μισό.
Κατά τα άλλα, στην περιφέρεια Κ. Μακεδονίας ακόμη περιμένουμε να υλοποιηθεί η πρόταση που υποβάλαμε από τον Φεβρουάριο ακόμη και την οποία σε μια επικοινωνιακή κίνηση δέχθηκε η πλειοψηφία, για αναθεώρηση του πλαισίου της αντιπλημμυρικής προστασίας σύμφωνα με τα νέα δεδομένα της κλιματικής κρίσης.
Αν γίνει το κακό, πάλι θα λένε το γνωστό αντιεπιστημονικό, που είπε κι ο Μητσοτάκης για τη Θεσσαλία.
«Ό,τι και να κάναμε, ήταν τόσο ακραίο το φαινόμενο, που δεν μπορούσε να έχει αντιμετωπιστεί η καταστροφή».
Μόνο που η επιστήμη υποστηρίζει ότι αν γίνουν τα κατάλληλα αντιπλημμυρικά έργα σε επίπεδο λεκάνης απορροής και όχι επιμέρους και αποσπασματικά, κάθε επίπεδο αντιπλημμυρικής προστασίας, ακόμη κι αν αντιστοιχεί σε ευμενέστερο πλημμυρικό φαινόμενο, μετριάζει την έκταση των καταστροφών.
Με δυο λόγια η Θεσσαλία καταστράφηκε, η Βαλένθια πνίγηκε κι εμείς εδώ ακόμη… «πέρα βρέχει».

Κατά τα άλλα καλό μας μήνα! Κι ο Θεός βοηθός…

ΤΑΦΡΟΣ 66 / Όλοι στο ίδιο τραπέζι. “Θύτες” και “προστάτες”. Γράφει η Αδαμίδου Κυριακή

Πρώτη είδηση σε όλα τα ξένα μέσα ο Παγασητικός κόλπος και το λιμάνι του Βόλου. Ο Guardian έγραψε για την “κουβέρτα από νεκρά ψάρια που εξαφάνισε τη θάλασσα στο λιμάνι του Βόλου”.

Οι καταγγελίες για παραλείψεις “πάνε κι έρχονται” για τις ευθύνες που ακόμα δεν έχουν αποδοθεί. Από τον Δήμο στην Περιφέρεια και το αντίστροφο. Και η κεντρική Διοίκηση σε ρόλο “Πόντιου Πιλάτου”, αφού η ανικανότητα και διαφθορά της κυβέρνησης αυτής και των κρατικών αξιωματούχων είναι υπαρκτή και η ίδια ούτε την αρνείται αλλά ούτε και την ενδιαφέρει. Εξάλλου απέδειξε ότι μπορεί να συμβιώσει αποτελεσματικά με αυτές.

Κάτι αντίστοιχο του Βόλου, όχι βεβαίως σ’ αυτήν την έκταση, βιώνουν εδώ και 35 χρόνια οι κάτοικοι του νομού Ημαθίας, λόγω της τάφρου 66 που αποτελεί πέρα από οικολογική, μια υγειονομική βόμβα που καραδοκεί να σκάσει στην περιοχή.

Έτσι ένα ποτάμι που ήταν πηγή ζωής για πολλές δεκαετίες, εξασφαλίζοντας την άρδευση χιλιάδων στρεμμάτων σήμερα καθίσταται απολύτως επικίνδυνο, ενώ κάθε ζωντανός οργανισμός που ζει σ’ αυτό, τους θερινούς μήνες πεθαίνει μαζί μ’αυτό.

Ένας συλλέκτης των ρεμάτων και ρυακιών του ορεινού όγκου του Βερμίου, που δεν είναι άλλο, παρά η φυσική λειτουργία του βουνού, που μας προσφέρει καθαρό νερό το καλοκαίρι, διασφαλίζοντας συνθήκες αειφόρου ανάπτυξης για την περιοχή, υφίσταται σήμερα τη βάναυση μόλυνση του.

Η δυσοσμία σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες καθιστoύν ανυπόφορη τη διαβίωση των κατοίκων σε περίπου δέκα οικισμούς της Ημαθίας, που έχουν την ατυχία να μένουν κοντά στην περίφημη Τάφρο 66.

Έτσι καθημερινά οι κάτοικοι συναντούν μαύρα νερά, νεκρά ψάρια, φίδια, χελώνες και οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής θα μπορούσε να ζήσει σε ένα ποτάμι. Οι δραστηριότητες των αγροτών των δυο Νομών Ημαθίας κ Πέλλας, χρησιμοποιούνται ως άλλοθι από τους βιομηχάνους, αφού τίθεται – εκ των πραγμάτων – το ζήτημα της απορρόφησης των προϊόντων τους. Και η Πολιτεία; Μα η Πολιτεία είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΥΣΑ ως συνήθως. Αρκείται μόνον σε διαπιστώσεις, συνεδριάσεις ανούσιες και συνεννοήσεις και υποσχέσεις με τους θύτες χωρίς όμως αποτέλεσμα. Όλοι στο ίδιο τραπέζι. “Θύτες” και “προστάτες”. Θεωρώ ότι αυτή η “υβριστική συμπεριφορά”, προς τους κατοίκους της Ημαθίας, ιδιαίτερα προς αυτούς που «ζουν» (η ζωή τους θερινούς μήνες είναι αφόρητη εξ’ αιτίας της δυσοσμίας) στις παραποτάμιες περιοχές, δεν πρέπει να είναι πλέον ανεκτή! Τα «πρόστιμα» που επιβάλλονται – όταν επιβάλλονται – από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς κατά κανόνα δεν καταβάλλονται ή περιορίζονται στο ελάχιστο αφού αυτά υπάρχουν απλά για να δικαιολογούν τη σχέση αμοιβαίας «κατανόησης», μεταξύ διοίκησης κ των υπεύθυνων για τη ρύπανση της Τ66.

Έτσι κάθε χρόνο το καλοκαίρι, ιδιαίτερα τον μήνα Ιούλιο και Αύγουστο, το ποτάμι μετατρέπεται κυριολεκτικά σε τάφο. Οι δικαιολογίες από τον νυν αντιπεριφερειάρχη περιορίζονται σε τετριμμένες δικαιολογίες περί “κλιματικής αλλαγής”, “λειψυδρίας” και “άρδευσης” εκ μέρους των αγροτών. Ότι δηλαδή το επίσημο κράτος μέσω της κυβέρνησης “ψελλίζει” σε κάθε πρόβλημα περιβαλλοντικό. Και τα φερτά υλικά κύριοι της περιφέρειας γιατί δεν τα καθαρίζετε; Η Τάφρος 66 έχει μείνει η μισή πλέον από φερτά υλικά, ξύλα, δένδρα αλλά και τη λειψυδρία, με αποτέλεσμα το νερό να μην έχει ροή και διέξοδο.

Οι κάτοικοι ζητούν να γίνουν άμεσα ενέργειες ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ καθαρισμού για να λυθεί το πρόβλημα. Η δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν χρήματα … δεν ευσταθεί. Όπως βρήκατε χρήματα για το “μπάζωμα” του εγκλήματος των Τεμπών, και μάλιστα από το ταμείο ανάκαμψης, να βρείτε και για τον καθαρισμό της τάφρου. Εκτός κι αν τα χρήματα για την πρόληψη και την πολιτική προστασία τα έχετε για άλλες “δουλειές”!

Η διάλυση της κρατικής και κοινωνικής μας υπόστασης θα έχει ως συνέπεια να κλιμακώνεται το έγκλημα, κανείς να μην πληρώνει και κανείς να μην φοβάται ότι θα χάσει την εξουσία και κάποια στιγμή θα δώσει λόγο.

Η Τάφρος 66 έχει μείνει η μισή πλέον από φερτά υλικά, ξύλα, δένδρα αλλά και τη λειψυδρία, με αποτέλεσμα το νερό να μην έχει ροή και διέξοδο. Οι κάτοικοι ζητούν να γίνουν άμεσα ενέργειες καθαρισμού για να λυθεί το πρόβλημα.

Το πρόβλημα είναι ευαίσθητο κ ακουμπά και τις βιομηχανίες που βρίσκονται καρά μήκος της Τάφρου κ δε συμβαδίζουν με τη νομοθεσία περί βιολογικού καθαρισμού.

ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ

Συντονίστρια της Περιφερειακής παράταξης “Αλλαγή στη Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας” στην Ημαθία

Αγρότες / Φτωχαίνουν, ενώ η παραγωγή αργοπεθαίνει και η ύπαιθρος εγκαταλείπεται στην Ελλάδα των καρτέλ / Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος

Η αγροτική παραγωγή ελέγχεται, με τα αγροτικά προϊόντα να τυποποιούνται και να εξάγονται στις διεθνείς αγορές, από μεταπρατικά ολιγοπώλια. Τα οποία καθορίζουν τις τιμές των αγροτικών προϊόντων κατά τρόπο που να φτωχαίνουν οι παραγωγοί και να θησαυρίζουν τα καρτέλ.
Παράδειγμα η ισχυρά ανταγωνιστική παραγωγή ροδάκινου στην Κεντρική Μακεδονία και συγκεκριμένα στην Πέλλα και στην Ημαθία.
Οι 15 τον αριθμό κονσερβοποιίες της χώρας συνεννοούνται μεταξύ τους και αγοράζουν τα ροδάκινα, προκειμένου να τα τυποποιήσουν και να τα εξάγουν στις διεθνείς αγορές, σε τιμές κάτω του κόστους.
Με αποτέλεσμα τα ελληνικά ροδάκινα να ταξιδεύουν και να πουλιούνται σε καλές τιμές σε όλον τον κόσμο, αλλά οι Έλληνες ροδακινοπαραγωγοί να έχουν φτωχοποιηθεί και να έχουν καταντήσει επαίτες στα χωράφια τους και στην πατρίδα τους.
Αφού η κυβέρνηση, στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού μιας υποτιθέμενα ελεύθερης οικονομίας, καταργεί τον ίδιο τον ανταγωνισμό.
Καθώς, με όχημα το ιδεολόγημα της αυτορρύθμισης των αγορών, καταργεί κάθε έννοια κρατικού ελέγχου και ρύθμισης των τιμών. Αφήνοντας τις «ελεύθερες» αγορές να ρυθμίζονται από τα κερδοσκοπικά καρτέλ.
Ούτε καθορισμός ελάχιστης τιμής προϊόντων, ούτε καθορισμός πλαφόν, ούτε έλεγχοι για την κερδοσκοπία και την αισχροκέρδεια γίνονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, σε αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν στις ευρωπαϊκές αγορές.
Η ελεύθερη οικονομία έγινε συνώνυμη με την πλήρη ελευθερία των κερδοσκοπικών καρτέλ, να καθορίζουν εκείνα τις τιμές, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.
Αφού είναι γνωστό από τα εγχειρίδια των πρωτοετών, ακόμη, φοιτητών της Οικονομικής επιστήμης, ότι όταν οι αγορές δεν ρυθμίζονται από το κράτος, ρυθμίζονται κατά το δοκούν από τους ισχυρούς παίκτες. Δηλαδή από τα οργανωμένα ολιγοπώλια.
Με αποτέλεσμα, στην Ελλάδα της ισχυρά ανταγωνιστικής πρωτογενούς παραγωγής, οι παραγωγοί, δηλαδή οι αγρότες, να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης των οργανωμένων ολιγοπωλίων.
Τα οποία ολιγοπώλια που εκμεταλλεύονται τους αγρότες, ούτε τους βιολογικούς καθαρισμούς των εργοστασίων τους δεν λειτουργούν, για να κάνουν οικονομία στην ενέργεια.
Αυτά, τουλάχιστον, συμβαίνουν στην Κεντρική Μακεδονία. Όπου οι βιομηχανίες προτιμούν να πληρώνουν πρόστιμα, όποτε τους ελέγχουν, παρά να πληρώνουν την ενέργεια για τη λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών των μονάδων τους.
Με αποτέλεσμα τα βιομηχανικά απόβλητα της επεξεργασίας των φρούτων να διατίθενται ανεπεξέργαστα στην Τάφρο 66, το κανάλι που άνοιξε στα μέσα του 20ου αιώνα για να στραγγίσει τα νερά από τη λίμνη των Γιαννιτσών, που τότε είχε αποξηραθεί. Και που σήμερα έγινε, εξ αιτίας της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των βιομηχανιών, αγωγός μεταφοράς μόλυνσης και ρύπανσης.
Η εικόνα σήμερα στην ελληνική ύπαιθρο, μια ύπαιθρο πλούσια και ισχυρά παραγωγική, είναι μια εικόνα γενικευμένης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής παρακμής.
Οι αγρότες φτωχοποιημένοι και εξαθλιωμένοι από τις εξαιρετικά χαμηλές τιμές που αγοράζονται τα προϊόντα τους, αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης των ολιγοπωλίων, δεν μπορούν να βγάλουν ούτε τα έξοδα του χειμώνα.
Καθώς οι τιμές των προϊόντων τους παραμένουν ιδιαίτερα χαμηλές, ανεξάρτητα από την ποιότητα που εξασφαλίζουν και τη ζήτηση που έχουν στις αγορές.
Τα έσοδά τους καταρρέουν, τη στιγμή που η ενέργεια, οι πρώτες ύλες, αλλά και τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης για τις οικογένειές τους αυξάνονται συνεχώς.
Αλλά και τα κάποτε καθαρά ποτάμια, με την τοξική ρύπανση, τη δυσοσμία, τα ψόφια ψάρια, τα κουνούπια και τις αρρώστιες που σήμερα μεταφέρουν, εξ αιτίας των ανεπεξέργαστων αποβλήτων των βιομηχανιών, είναι μια επικίνδυνη υγειονομική βόμβα για τους κατοίκους, για τους αγρότες δηλαδή και για τις οικογένειές τους.
Αλλά και πέραν αυτών και για όσους υδρεύονται και ποτίζουν από τα υπόγεια νερά, που κι αυτά με τη σειρά τους ρυπαίνονται από τα μολυσμένα επιφανειακά νερά.
Η Τάφρος 66, με όλη τη ρύπανση που μεταφέρει, συμβάλλει στον ποταμό Αλιάκμονα, ρυπαίνοντας και τα δικά του νερά.
Για να καταλήξει τελικά, μέσω του Αλιάκμονα στον Θερμαϊκό, μεταφέροντας την υγειονομική βόμβα της βιομηχανικής ρύπανσης στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στο ευρύτερο οικοσύστημα.
Όσο για τους αρμόδιους φορείς του κράτους και της περιφέρειας, αυτοί δεν επεμβαίνουν. Οχυρώνονται πίσω από την ελεύθερη οικονομία και το επιχείρημα της αυτορρύθμισης των αγορών.
Οι οποίες, στο τέλος, πράγματι θα αυτορρυθμιστούν.
Η φτώχεια αφενός και η βρώμα αφετέρου θα διώξουν τους αγρότες από τα χωράφια τους και από τα χωριά τους.
Οι ροδακινιές και οι πλούσιοι οπωρώνες της Μακεδονίας, θα δώσουν σιγά σιγά τη θέση τους σε ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά συστήματα.
Η ύπαιθρος θα ερημοποιηθεί πρώτα οικονομικά και περιβαλλοντικά και στη συνέχεια και κοινωνικά.
Οι αγρότες, θα προσπαθήσουν και αυτοί με τα χρόνια να απορροφηθούν από την «ελεύθερη» αγορά της παρασιτικής και… αεριτζίδικης οικονομίας του τουρισμού και των Airbnb.
Μέχρι που η Ελλάδα να ερημοποιηθεί τελείως, από τις φυσικές καταστροφές από τη μια και από την εκμετάλλευση των καρτέλ και την εγκατάλειψη της υπαίθρου που την ακολουθεί, από την άλλη.
Χάνοντας, στο τέλος, ακόμη και τον φτωχό τουρισμό του all inclusive που της έχει απομείνει…
Γιάννης Μυλόπουλος
Αλλαγή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας

“Οι ροδακινοπαραραγωγοι της Ημαθίας κ της Πέλλας σε απόγνωση “. Γράφει η Κυριακή Αδαμίδου

Μετά από 5 χρόνια εξαγγελιών και ανακοινώσεων της κυβέρνησης της ΝΔ για δήθεν μικρότερο χρονικό διάστημα εξόφλησης αποζημιώσεων οι αγρότες μας διαπιστώνουν με οδυνηρό τρόπο ότι στην πράξη η κατάσταση όσον αφορά τον χρόνο καταβολής των αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει, εφόσον ο χρόνος εξόφλησης των αποζημιώσεων στους παραγωγούς αντί να γίνεται συντομότερος επιμηκύνεται. Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβριο του 2024 και οι παραγωγοί της περιφέρειας Κ.Μακεδονίας  των οποίων οι καλλιέργειες επλήγησαν από αντίξοα καιρικά φαινόμενα κατά το 2023 ακόμη περιμένουν την εξόφληση των αποζημιώσεων τους από τον ΕΛΓΑ. Έτσι οι παραγωγοί είναι αγανακτισμένοι επειδή είναι η πρώτη φορά που αν και έχουν βγει τα πορίσματα δεν έχουν πάρει τις αποζημιώσεις τους. Και το πρόβλημα είναι ότι ενώ «τρέχουν» τα έξοδα και οι οφειλές τους, δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς θα πάρουν τις αποζημιώσεις τους από τον ΕΛΓΑ.  με αποτέλεσμα να τίθεται σοβαρό ζήτημα για την επιβίωσή τους. Επίσης το πρόβλημα με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις κοινοτικές επιδοτήσεις που ποτέ δεν έρχονται αφού αδύνατη  αποδεικνύεται ξανά φέτος η υποβολή των δηλώσεων καλλιέργειας που κάνουν αγρότες και κτηνοτρόφοι, βάσει των οποίων διανέμονται κάθε χρόνο ποσά  άνω των 2 δισ. ευρώ και οι οποίες αποτελούν τη βάση για πλείστες σημαντικές λειτουργίες για τους παραγωγούς, από τη συμμετοχή τους σε προγράμματα μέχρι τη λήψη δανείων, φοροαπαλλαγών και την ασφάλιση για τους νέους αγρότες. Εν τω μεταξύ  αποφασισμένοι να αφήσουν τα ροδάκινα στα δέντρα ήταν οι αγρότες Ημαθίας και Πέλλας οι οποίοι ζητούν εγγυημένη τιμή στα 50 λεπτά ανά κιλό συμπύρηνου ροδάκινου .

Ήταν   έτοιμοι να προβούν στο κόψιμο των ροδακινιών  στο μέσον της συγκομιδής, γιατί η παραγωγή ήταν ασύμφορη. Άφησαν δε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μη μαζέψουν τα ροδάκινα από τα δέντρα αν δεν εξασφαλίσουν εγγυημένη τιμή πώλησης.

  Όπως συμβαίνει με όλους τούς προμηθευτές της αγοράς που γνωρίζουν εκ των προτέρων την τιμή του προϊόντος που προμηθεύουν στην βιομηχανία, το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με τα αγροτικά προϊόντα, ώστε οι παραγωγοί μας μαζί με τις έγκαιρες πληρωμές, επιδοτήσεις ή αποζημιώσεις, να έχουν ρευστότητα να πληρώσουν το ρεύμα, τον γεωπόνο, τα εφόδια, το πετρέλαιο. Διαφορετικά ως μοναδική λύση θα έχουν την αύξηση της εξάρτησής τους από τις τράπεζες και την κάρτα αγρότη με 7,5% επιτόκιο ή να πουλήσουν όσο όσο την παραγωγή τους στον έμπορο.

Αδαμίδου Κυριακή

Συντονίστρια της Περιφερειακής παράταξης “Αλλαγή στη Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας” στην Ημαθία.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΣ / GAME IS OVER

Προσπαθεί, λέει, να γίνεται καλύτερος.

Αλλά του φταίνε οι άλλοι.

Μια φταίει ο καιρός που είναι ξηρός και άνομβρος, μια οι άνεμοι που τον Αύγουστο έχουν τη συνήθεια να φυσάνε δυνατά, μια οι καύσωνες που χτυπούν το καλοκαίρι και βέβαια πάντα φταίει η κλιματική αλλαγή που είναι σαν… θεομηνία και τον αιφνιδίασε πάλι φέτος, όπως και πέρσι και πρόπερσι.
Δικαιολογίες επί δικαιολογιών.
Όσο για τα πυροσβεστικά αεροπλάνα που δεν έχουμε, πάλι δεν φταίει αυτός. Τα canadair, λέει, που παραγγείλαμε αργούν, γιατί η γραμμή παραγωγής περιμένει, λέει, κι άλλες παραγγελίες.
Για όλα έχει και μια δικαιολογία. Φτηνή μεν, αλλά πάντως δικαιολογία.
– Και τα κενά στην πυροσβεστική, που εκκρεμούν προσλήψεις από το 2022; Ποιος φταίει που δεν καλύπτονται αν όχι ο πρωθυπουργός;
– Κι η πρόληψη των πυρκαγιών, (των φρονίμων τα παιδιά κλπ κλπ), που την έχουν ξεχάσει και που δεν έδωσαν παρά ελάχιστα κονδύλια στα δασαρχεία για να καθαρίσουν τα δάση, να ανοίξουν δασικούς δρόμους και αντιπυρικές ζώνες; Ποιος φταίει αν όχι ο πρωθυπουργός;
– Και για τα δασαρχεία, που έχουν την τεχνογνωσία αλλά έχουν αποκλειστεί από την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών ποιος φταίει, αν όχι ο έχων το συντονισμό της κυβέρνησης; Πέντε χρόνια τώρα δεν κατάλαβε τι φταίει για τις πολύ μεγαλύτερες καταστροφές στην Ελλάδα σε σχέση με τους μεσόγειους γείτονές μας που έχουν τα ίδια με εμάς ακραία φαινόμενα;
– Και ποιος φταίει που από τα 36 δις του Ταμείου Ανάκαμψης, στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας δόθηκαν μόλις 556 εκ ευρώ; Ποιος φταίξει, δηλαδή, που για την αντιμετώπιση και τον περιορισμό των φυσικών καταστροφών δόθηκε μόλις το 1,3% του Ταμείου Ανάκαμψης, αν όχι ο ίδιος ο πρωθυπουργός;
– Κι ακόμη, ποιος φταίει που από αυτό το 1,3% των ευρωπαϊκών κονδυλίων που διατέθηκαν στην Πολιτική Προστασία, απορροφήθηκε μόλις το 1%, αν όχι ο υπουργός που ακόμη τον κρατά στη θέση του γιατί «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»;
Πολλά μας τα είπε.
Έχω, πάντως, την εντύπωση από τις αντιδράσεις, ότι η περίοδος χάριτος που αλώνιζε και ο κόσμος πίστευε ό,τι του έλεγε εξέπνευσε για τον Μητσοτάκη.
Game is over.

Ας μην προσπαθεί άδικα να γίνει καλύτερος στου κασίδη το κεφάλι. Αφού δεν έγινε εδώ και πέντε χρόνια, δεν θα γίνει ποτέ.

Άλλωστε, μια χαρά βολεύονται να στήνουν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά στα καμένα οι… δικοί του.

Μια χαρά πλουτίζουν σε βάρος μας. Δεν χρειάζεται να γίνει καλύτερος…

Γιάννης Μυλόπουλος

 

Γιάννης Μυλόπουλος / Δεν είναι ανίκανοι. Εκτελούν σχέδιο.

Όπως διαπιστώνεται εκ του αποτελέσματος, καμία προετοιμασία δεν έγινε, κανένα προληπτικό μέτρο δεν λήφθηκε, κανένα έργο περιορισμού της φυσικής καταστροφής δεν εκτελέστηκε και κανένας εξοπλισμός, όπως και καμία ενίσχυση του στόλου και του προσωπικού δεν υλοποιήθηκε.

Από τα 36 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, σε μια χώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγνώρισε ότι η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης έχει διαστάσεις πολέμου, διατέθηκαν μόλις 556,63 εκατομμύρια ευρώ.
Μόλις το 1,3%, δηλαδή, της ευρωπαϊκής ενίσχυσης εκτιμήθηκε ότι αξίζει να επενδυθούν σε αυτόν τον ασύμμετρο, όπως τον αποκαλούν επικοινωνιακά κάθε καλοκαίρι, πόλεμο.
Αλλά ακόμη και από αυτά τα 556,63 εκατομμύρια ευρώ, μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, είχαν απορροφηθεί μόλις τα 5,34 εκατομμύρια ευρώ. Μόλις το 1%, δηλαδή, του συνόλου.
Ο πόλεμος με την κλιματική αλλαγή και η περίφημη προετοιμασία του επιτελικού κράτους να αντιμετωπίσει τον μεγάλο… εχθρό της χώρας, αποτιμάται σε αριθμούς ως το 1 προς 10.000 της συνολικής ευρωπαϊκής ενίσχυσης που έχει λάβει η χώρα από τα ευρωπαϊκά ταμεία για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα της προβλήματα.
Όλη η προετοιμασία ολόκληρης της χώρας για την προσαρμογή, δηλαδή, στην κλιματική αλλαγή, αντιστοιχεί σε 5,34 εκατομμύρια ευρώ.
Η μερίδα του λέοντος του Ταμείου Ανάκαμψης οδηγήθηκε στα ταμεία των ολιγοπωλιακών μεγάλων επιχειρήσεων.
Σαν κι αυτές που κερδοσκοπούν στις αγορές, ανεβάζοντας τις τιμές στα ύψη.
Και σαν κι εκείνες που υλοποιούν το… πρασίνισμα της χώρας. Καταστρέφοντας το αυθεντικό πράσινο, άλλοτε για να χτίσουν βιομηχανικού μεγέθους ανεμογεννήτριες και άλλοτε για να εγκαταστήσουν στις κάποτε πράσινες περιοχές τεράστιας έκτασης φωτοβολταϊκά πάρκα.
Πρόκειται για τις εταιρείες που θα… αξιοποιήσουν τα φετινά καμένα, υψώνοντας στη θέση τους τεράστιες ανεμογεννήτριες και σπέρνοντας χιλιάδες φωτοβολταϊκά.
Με συνέπεια να μην αναγεννηθεί η πανίδα και η χλωρίδα του καμένου οικοσυστήματος, να επιδεινωθεί επί το ξηρότερο και το θερμότερο η κλιματική κρίση, να ενισχυθεί η λειψυδρία, να παραδοθούν οι κατάντι περιοχές στις πλημμυρικές καταστροφές που επαπειλούνται και να καταστραφεί η τοπική οικονομία σε όλη την ελληνική ύπαιθρο,
Όλη η αλήθεια για τις πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις μεγάλες οικολογικές καταστροφές τα καλοκαίρια που ερημοποιούν την ύπαιθρο, βρίσκεται σε δυο χαρακτηριστικές δηλώσεις του πρωθυπουργού.
Η πρώτη είναι η τραγική δήλωσή του, όταν δικαιολογώντας σε πολίτες την καταστροφή ενός δάσους στην Κέρκυρα, προκειμένου να κτιστεί στη θέση του μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, είπε:
«Τα δάση κάποτε θα καούν».
Η δεύτερη είναι η περσινή δήλωσή του για την προστασία των δασών:
«Τα δάση θα ιδιωτικοποιηθούν για να προστατευτούν πιο αποτελεσματικά».
Και οι δύο δηλώσεις λειτούργησαν σαν την αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Τα δάση, πράγματι, κάηκαν. Ή καλύτερα αφέθηκαν να καούν αβοήθητα. Με ένα budget 5,34 εκατομμυρίων ευρώ για ολόκληρη την Ελλάδα.
Όσο για την καλύτερη προστασία των δασών, πράγματι, οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά στα καμένα είναι η καλύτερη εγγύηση ότι θα προστατευτούν με το καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας.
Η Ελλάδα αλλάζει βίαια. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα καμίας ανικανότητας.

Είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένου σχεδίου που εκτελείται με τεράστια συνέπεια και επιτυχία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: «ΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΟΥΝ…»

Στις Σέρρες, εκτός από το όρος Όρβηλος, που βρίσκεται στα σύνορα και καιλγεται εδώ και 26 μέρες, καίγεται και το όρος Μενοίκιο, από την Παρασκευή.

Αυτό χωρίς να έχει ναρκοπέδιο και χωρίς να είναι παραμεθόριο…

 

Παρόλα αυτά, οι πολίτες που έτρεξαν να βοηθήσουν τους πυροσβέστες στην κατάσβεση υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να φτάσουν κοντά στις εστίες της φωτιάς, γιατί δεν υπάρχουν ούτε δασικοί δρόμοι, ούτε αντιπυρικές ζώνες.

Η κυβέρνηση δηλαδή, ενώ υποχρέωσε και σωστά θα πω εγώ, τους ιδιώτες να καθαρίσουν τα οικόπεδά τους από την καύσιμη ύλη ενόψει θέρους, απειλώντας με πρόστιμα όσους δεν συμμορφωθούν, η ίδια πέταξε αετό και δεν έκανε το χρέος της στην περιοχή ευθύνης της, στη δημόσια γη.
Καμία πρόληψη και κανένα έργο πυροπροστασίας, δηλαδή, σε μια χρονιά που λόγω ανομβρίας «φώναζε» από μακριά ότι τα δάση θα καίγονταν το καλοκαίρι.

Αλλά που να μείνουν λεφτά για την προσαρμογή στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης και την προστασία των δασών;

Αφού το 85% των δις του Ταμείου Ανάκαμψης πήγε σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Που… συμπτωματικά είναι σαν κι αυτές που θα ωφεληθούν από το μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο που όλως τυχαίως σχεδιάζεται στο βουνό που σήμερα καίγεται.

Εδώ δεν μιλάμε μόνο για ανικανότητα και για σύνδρομο των Μωρών Παρθένων.
Εδώ μιλάμε πλέον για μια προαναγγελθείσα καταστροφή.
Αφού είναι γνωστό ότι οι πυρκαγιές σβήνουν την… άνοιξη. Σβήνουν με τα έργα πρόληψης, δηλαδή, πριν ακόμη ανάψουν…
Η παράταξη ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ αισθάνεται την ανάγκη να συγχαρεί τους πυροσβέστες και τους εθελοντές που παλεύουν αυτές τις ώρες με τη φωτιά με αυτοθυσία, για το δύσκολο έργο που επιτελούν.
Ένα έργο που το κάνει ακόμη πιο δύσκολο η άρνηση του κράτους να επενδύσει στην πρόληψη των πυρκαγιών και στον περιορισμό των φυσικών καταστροφών.

Άλλωστε, το ενδιαφέρον της κυβέρνησης φάνηκε από όσα είπε ο πρωθυπουργός on camera πριν λίγα χρόνια στην Κέρκυρα, με αφορμή την καταστροφή ενός δάσους, προκειμένου να κτιστεί ένα μεγάλο ξενοδοχείο.

«Τα δάση κάποτε θα καούν», είπε.

Και κατά σύμπτωση, έτσι και έγινε.

Κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, δηλαδή…

Γιάννης Μυλόπουλος

ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Μυλόπουλος: “Ανεπαρκές και επικίνδυνο το σχέδιο αντιπλημμυρικής θωράκισης της Ανατολικής Θεσσαλονίκης”

Μυλόπουλος: “Ανεπαρκές και επικίνδυνο το σχέδιο αντιπλημμυρικής θωράκισης της Ανατολικής Θεσσαλονίκης

Η παράταξη “ΑΛΛΑΓΗ στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας” με επικεφαλής τον Καθηγητή του ΑΠΘ Γιάννη Μυλόπουλο, καταψήφισε το θέμα της Αντιπλημμυρικής Θωράκισης της Ανατολικής Θεσσαλονίκης που συζητήθηκε στη Μητροπολιτική Επιτροπή Θεσσαλονίκης, μετά από εισήγηση της διοίκησης της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας, με ένα σκεπτικό που αναπτύσσεται σε ιδιαίτερο σημείωμα που κατέθεσε και που εστιάζει σε 10 σημεία:

  • Το Σχέδιο Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας Λεκανών Απορροής ΥΔ Κ. Μακεδονίας, στο οποίο εντάσσεται η Αντιπλημμυρική Θωράκιση της Θεσσαλονίκης με έργα και παρεμβάσεις διευθέτησης της Περιφερειακής Τάφρου και των συμβαλλόντων ρεμάτων, είναι αυτό που συντάχθηκε το 2018 και αναθεωρήθηκε το 2020.

 

  • Η αναθεώρηση του Σχεδίου Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας Λεκανών Απορροής ΥΔ Κ. Μακεδονίας του 2024, η οποία ολοκληρώθηκε και παρουσιάστηκε λίγο καιρό πριν, δεν έχει ληφθεί καθόλου υπόψη στο παρόν έργο της Αντιπλημμυρικής Θωράκισης της Θεσσαλονίκης με έργα και παρεμβάσεις διευθέτησης της Περιφερειακής Τάφρου και των συμβαλλόντων ρεμάτων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα αντιπλημμυρικά έργα που προβλέπονται στην παρούσα μελέτη, τα οποία θα αρχίσουν να κατασκευάζονται κατά τον επόμενο χρόνο, θα στηρίζονται στα υδρολογικά δεδομένα, όσον αφορά στην εκτίμηση των πλημμυρικών κινδύνων, της προηγούμενης δεκαετίας.

 

Αυτή η υστέρηση είναι σοβαρή και εγκυμονεί κινδύνους, αν ληφθεί υπόψη η διαπίστωση του νέου Σχεδίου Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας του 2024.

Σύμφωνα με την οποία, για το σύνολο του Υδατικού Διαμερίσματος 10, παρουσιάζεται ένας υποδιπλασιασμός των περιόδων επαναφοράς των έντονων φαινομένων βροχόπτωσης.

Αυτό υποδηλώνει ότι στο μέλλον οι εντάσεις βροχής που αφορούν δεδομένη περίοδο επαναφοράς, π.χ. 50 ετών, θα αυξηθούν σημαντικά. Που σημαίνει ότι στο άμεσο μέλλον, αν διατηρηθεί η ίδια περίοδος επαναφοράς στους σχεδιασμούς, η συχνότητα εμφάνισης πλημμυρικών φαινομένων θα αυξηθεί. Για να διασφαλιστεί, συνεπώς, το ίδιο επίπεδο ασφάλειας απέναντι στον πλημμυρικό κίνδυνο σε σχέση με τα μέχρι τώρα δεδομένα, οι περίοδοι επαναφοράς βάσει των οποίων υπολογίζονται τα πλημμυρικά φαινόμενα θα πρέπει στο εξής σχεδόν να διπλασιαστούν. Τα 50 έτη δηλαδή να γίνουν 100.

Αυτή η βασική παραδοχή για τον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό δεν έχει ληφθεί υπόψη στην παρούσα μελέτη, η οποία στηρίχθηκε σε παρωχημένα υδρολογικά δεδομένα της περασμένης δεκαετίας.

 

Αυτό είναι αντίθετο με τις προβλέψεις και τις επιταγές της ΕΕ, οι οποίες δικαιολογούνται απολύτως και από τις πρόσφατες εξελίξεις όσον αφορά στην εμφάνιση πλημμυρικών κινδύνων, στο πλαίσιο της εξελισσόμενης Κλιματικής Κρίσης.

Τα ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα «Ιανός» το 2020 και «Daniel» το 2023 που έπληξαν κυρίως τη γειτονική περιφέρεια Θεσσαλίας, είχαν περίοδο επαναφοράς, σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα 500 περίπου χρόνια το πρώτο και τα 1000 χρόνια το δεύτερο. Τα οποία, όμως, στο πλαίσιο της επελαύνουσας Κλιματικής Κρίσης συνέβησαν δυο φορές μόλις εντός 3 χρόνων.

Επιβεβαιώνοντας πλήρως την ανάγκη άμεσης αναθεώρησης των αντιπλημμυρικών έργων, σύμφωνα με τα νέα δυσμενέστερα δεδομένα.

 

Η αντιπλημμυρική θωράκιση, συνεπώς, της Θεσσαλονίκης που εκτελείται σύμφωνα με τα υδρολογικά δεδομένα και τους κινδύνους πλημμύρας προ του 2020 κρίνεται ως αναχρονιστική και απολύτως ξεπερασμένη. Και αυτό όχι από προβλέψεις και εκτιμήσεις, αλλά από τα πραγματικά δεδομένα.

Ως εκ τούτου, το παρόν έργο κρίνεται αναποτελεσματικό στο σύνολό του.

Η εκτίμηση που αναφέρεται στην εισήγηση της υπηρεσίας, σε απάντηση παρατηρήσεων και προτάσεων των κατοίκων Κρυονερίου Άνω Τούμπας, για αντιπλημμυρικό σχεδιασμό που θα στηρίζεται σε μεγαλύτερες περιόδους επαναφοράς, σύμφωνα με την οποία αν συμβεί αναθεώρηση επί το δυσμενέστερο των υδρολογικών παραδοχών, θα χρειαστούν «θηριώδη έργα» και επεμβάσεις για να απαντήσουν στο νέο σχεδιασμό, είναι απολύτως εσφαλμένη.

Η εκτίμηση πλημμυρικών φαινομένων με μεγαλύτερη περίοδο επαναφοράς ή αλλιώς η εκτίμηση μεγαλύτερων κινδύνων για τις ίδιες με πριν περιόδους επαναφοράς, ως προσαρμογή στις νέες δυσμενέστερες συνθήκες της Κλιματικής Κρίσης, δεν οδηγεί σε «θηριώδη» υπερδιαστασιολόγηση των αντιπλημμυρικών έργων. Κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς εξωπραγματικό και ανέφικτο.

Η θεώρηση μεγαλύτερων περιόδων επαναφοράς οδηγεί σε μια άλλη αντίληψη και μια διαφορετική φιλοσοφία του αντιπλημμυρικού σχεδιασμού.

Που στηρίζεται στις εξής παραδοχές και προϋποθέσεις, σύμφωνα και με τις επιταγές της ΕΕ:

  • Ολοκληρωμένος Αντιπλημμυρικός Σχεδιασμός σε επίπεδο συνολικής Λεκάνης Απορροής και όχι αποσπασματικές παρεμβάσεις σε τμήματα των ρεμάτων και των ποταμών. Οι συνέργειες που επιτυγχάνονται με την ολοκληρωμένη θεώρηση του αντιπλημμυρικού σχεδιασμού των Λεκανών Απορροής μειώνουν δραστικά την ανάγκη για «θηριώδη» αντιπλημμυρικά έργα.
  • Επεμβάσεις δασοκάλυψης και ενίσχυσης της βλάστησης και μικρά έργα ανάσχεσης των πλημμυρικών απορροών στα ανάντι, στις ορεινές δηλαδή και στις ημιορεινές περιοχές. Παραδείγματα τέτοιων ήπιων παρεμβάσεων είναι τα μικρά χωμάτινα φράγματα και τα μικρά φράγματα από κλαδοπλέγματα για την ανάσχεση των πλημμυρικών απορροών και τον εμπλουτισμό των υπόγειων υδροφορέων στα ορεινά και ημιορεινά. Οι επεμβάσεις αυτές, αν και ήπιες, μειώνουν σημαντικά το ύψος των πλημμυρικών κυμάτων που πλήττουν τις κατάντι περιοχές και συνεπώς μειώνουν και το μέγεθος των έργων διευθέτησης της κοίτης των ρεμάτων και των ποταμών στην κατάντι πεδινή περιοχή.
  • Λεκάνες εκτόνωσης των πλημμυρικών κυμάτων και διεύρυνση της κοίτης των ρεμάτων εκτός αστικών και ημιαστικών περιοχών. Η τεχνική αυτή μειώνει σημαντικά την ένταση και το ύψος των πλημμυρικών απορροών και συνεπώς και το μέγεθος των έργων διευθέτησης της κοίτης των ποταμών και των ρεμάτων στις κατοικημένες περιοχές.
  • Λύσεις και επεμβάσεις απολύτως ενταγμένες στο φυσικό τοπίο και στους φυσικούς τρόπους ανάσχεσης των πλημμυρικών απορροών, (Nature Based Solutions). Η νέα αντίληψη για τον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό ακολουθεί τη φύση και δεν την καταστρέφει για να κατασκευάσει θηριώδη έργα. Η ενίσχυση της βλάστησης παρόχθια και στα πρανή των υδατορευμάτων, για παράδειγμα, αντί της καταστροφής της φύσης και της κοπής των δένδρων για την τεχνητή ενίσχυση των αναχωμάτων και τη σταθεροποίηση των πρανών, είναι μια τέτοια ήπια, πλην όμως πολύ αποτελεσματική τεχνική.

 

Στο παρόν έργο καμία από τις παραπάνω σύγχρονες και προσαρμοσμένες στα νέα δεδομένα της Κλιματικής Κρίσης αντιλήψεις δεν λαμβάνεται υπόψη. Συγκεκριμένα:

  • Ως περίοδος επαναφοράς λαμβάνεται η πριν από το 2020, πριν την επέλαση της Κλιματικής Κρίσης, δηλαδή και των φαινομένων «Ιανός» και «Daniel» περίοδος επαναφοράς των 50 χρόνων, με την ίδια με τότε θεώρηση του πλημμυρικού κινδύνου.

Γεγονός που αυξάνει κατακόρυφα τον πλημμυρικό κίνδυνο, γιατί οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα και σε ανεπαρκή σχεδιασμό έργων.

  • Οι επεμβάσεις για τη διευθέτηση της κοίτης της Περιφερειακής Τάφρου δεν γίνονται στο σύνολο της Λεκάνης Απορροής, αλλά μόνο σε ένα τμήμα της, που αντιστοιχεί σε ένα μήκος 6 μόλις χιλιομέτρων, από τα 9,13 συνολικά χιλιόμετρα της κοίτης της.
  • Τα έργα δεν επεκτείνονται στην ανάντι λοφώδη περιοχή, εκεί όπου οι πλημμυρικές απορροές δημιουργούνται για πρώτη φορά, με ήπιες παρεμβάσεις όπως η δασοκάλυψη, η φυτοκάλυψη και τα μικρά έργα ανάσχεσης των πλημμυρικών απορροών.
  • Ομοίως, δεν υπάρχουν ήπιες επεμβάσεις ανάσχεσης της πλημμύρας στο δάσος του Σέιχ Σου.
  • Δεν υπάρχουν πουθενά παρεμβάσεις για την έγκαιρη εκτόνωση της πλημμύρας, όπως φυσικές λεκάνες εκτόνωσης, πριν αυτή φτάσει στις κατοικημένες περιοχές.
  • Στην κοίτη και τα πρανή της Περιφερειακής Τάφρου και των συμβαλλόντων ρεμάτων δεν υπάρχουν «Nature Based Solutions», σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Αντίθετα, ακολουθείται η πεπαλαιωμένη και αναποτελεσματική τακτική της κοπής των δένδρων και της απομάκρυνσης της βλάστησης, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη μείωση της ικανότητας σταθεροποίησης των πρανών και ανάσχεσης των πλημμυρικών απορροών που τα δένδρα και η φυτοκάλυψη προκαλούν.
  • Δεν λήφθηκαν υπόψη οι προτάσεις των κατοίκων Κρυονερίου Άνω Τούμπας. Και μάλιστα αυτό συνέβη με το λανθασμένο επιχείρημα ότι ο εκσυγχρονισμός και η επικαιροποίηση των δεδομένων των πλημμυρικών κινδύνων θα απαιτούσε «θηριώδη έργα».

 

Για όλους αυτούς τους λόγους το παρόν έργο, αν και επίκαιρο ως προς την ανάγκη αντιπλημμυρικού σχεδιασμού, είναι αναποτελεσματικό και δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες γιατί:

  • Είναι αναχρονιστικό, ξεπερασμένο και δεν έχει αναθεωρηθεί, μια και αναφέρεται σε παραμέτρους σχεδιασμού προ του 2020, που εντωμεταξύ έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις
  • Δεν λαμβάνει υπόψη του τα νέα και δυσμενή υδρολογικά δεδομένα της Κλιματικής Κρίσης, όπως αυτά περιλαμβάνονται στην πρόσφατη Αναθεώρηση των Σχεδίων Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας του 2024. Και επιπλέον δεν αξιοποιεί καθόλου τις σύγχρονες αντιλήψεις του αντιπλημμυρικού σχεδιασμού
  • Προβλέπει αποσπασματικές παρεμβάσεις σε μέρος της κοίτης της ΠΤ και δεν λαμβάνει υπόψη του τον Ολοκληρωμένο Σχεδιασμό σε επίπεδο Λεκάνης Απορροής
  • Δεν προβλέπει ήπιες παρεμβάσεις και μικρά έργα ανάσχεσης της πλημμύρας στην ανάντι λοφώδη περιοχή, ούτε στο δάσος Σέιχ Σου.
  • Δεν λαμβάνει υπόψη του σύγχρονες λύσεις στη φιλοσοφία των Nature based Solutions για τη διευθέτηση της κοίτης και την ενίσχυση και τη σταθεροποίηση των πρανών των υδατορευμάτων.

 

  • Για όλους αυτούς τους λόγους η ΜΠΕ που αφορά σε έργο αναχρονιστικά σχεδιασμένο, που δεν λαμβάνει υπόψη του τα νέα δυσμενή δεδομένα της κλιματικής κρίσης και τους νέους σχεδιασμούς και το οποίο, ως εκ τούτου, κρίνεται επικίνδυνο για την αντιπλημμυρική ασφάλεια της Θεσσαλονίκης, απορρίπτεται στο σύνολό της.

 

Η παράταξη ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ έχει από καιρό υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση για την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό των έργων αντιπλημμυρικής θωράκισης των Λεκανών Απορροής της περιφέρειας, η οποία μάλιστα έγινε δεκτή από τον κ. Περιφερειάρχη.

Ο οποίος υποσχέθηκε να την ενσωματώσει στα επόμενα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας.

Από τότε, όμως, έχουν περάσει ήδη 5 μήνες και ο αντιπλημμυρικός σχεδιασμός εξακολουθεί να γίνεται με τον ίδιο ξεπερασμένο, αναποτελεσματικό και γι’ αυτό επικίνδυνο για την ασφάλεια της περιφέρειας τρόπο.

Και δυστυχώς, αυτό συμβαίνει ενώ η διοίκηση της περιφέρειας γνωρίζει και έχει αναγνωρίσει την ανάγκη αναθεώρησης του πλαισίου εκτέλεσης των έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, με δεδομένη την επελαύνουσα κλιματική αλλαγή.

 

ΟΧΙ στην ισοπέδωση του Βερμίου από ανεμογεννήτριες / Αλλαγή στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας

 Γιάννης Μυλόπουλος: Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας επιβεβαιώνει ότι υπηρετεί τα συμφέροντα των «επενδυτών» και όχι το δημόσιο συμφέρον

 Με αφορμή το περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται στις κορυφές του Βερμίου, με τα τεράστια αιολικά πάρκα που κα τασκευάζονται εκεί καταστρέφοντας τη φύση, στη χθεσινή Συνεδρίαση Λογοδοσίας του Περιφερειακού Συμβουλίου Κ. Μακεδονίας η παράταξη “ΑΛΛΑΓΗ στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας” κατέθεσε μεταξύ άλλων στη Διοίκηση ερώτημα για το αν είναι διατεθειμένη να συμπράξει στην πρόσκλησή μας για μια προσωρινή αναστολή (μορατόριουμ) στην έγκριση των νέων αιολικών πάρκων.

Μια τέτοια κίνηση θα πίεζε να επικαιροποιηθεί το χωροταξικό για τις ΑΠΕ και θα συνέτασσε την Περιφέρεια με τα συνεχή αιτήματα της τοπικής κοινωνίας να σταματήσει η άναρχη εξάπλωση των ΑΠΕ στο Βέρμιο, όπως αυτή εκφράστηκε και από τη χθεσινή παρέμβαση της Κίνησης Βέρμιο SOS στο Περιφερειακό Συμβούλιο.

Η διοίκηση όμως δια στόματος του Αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας προτίμησε να συνταχθεί με τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, αντί με την τοπική κοινωνία.

Όπως δήλωσε ο Αντιπεριφερειάρχης, η προσωπική του άποψη είναι ότι ένα τέτοιο μορατόριουμ θα δημιουργούσε αναστάτωση και θα αποθάρρυνε τους επενδυτές.
Στην ερώτηση του επικεφαλής της παράταξης Καθηγητή του ΑΠΘ Γιάννη Μυλόπουλου αν αυτή η θέση, εκτός από προσωπική τοποθέτηση, εκφράζει και τη διοικούσα παράταξη, επικράτησαν για άλλη μια φορά οι υπεκφυγές.

Δήλωση καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλου:

Η διοίκηση της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας, δια του αρμόδιου αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας, για άλλη μια φορά επιβεβαίωσε ότι, καταστρέφοντας τη φύση για να εγκαταστήσει αιολικά πάρκα χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό, δεν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, αλλά τα ιδιωτικά συμφέροντα των… «επενδυτών».

Ο Γιάννης Μυλόπουλος κρούει το κώδωνα του κινδύνου για την πρόσβαση των μαθητών στο 2ο ΓΕΛ Γιαννιτσών / Δείτε το βίντεο

Στο 2ο ΓΕΛ Γιαννιτσών, όπου βρεθήκαμε σήμερα, η είσοδος στο σχολικό συγκρότημα στο οποίο σπουδάζουν 600 μαθητές γίνεται υποχρεωτικά μέσω της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης – Γιαννιτσών.

Στις επίμονες διαμαρτυρίες γονέων και τοπικών φορέων, οι οποίοι ευλόγως ανησυχούν που τα παιδιά τους αναγκάζονται να περνούν καθημερινά από μια εθνική οδό μεγάλης κυκλοφορίας για να φτάσουν στο σχολείο, η Περιφέρεια κωφεύει. Και στέλνει τους διαμαρτυρόμενους γι αυτή την επικίνδυνη συνθήκη, από τον Άννα στον Καιάφα.

Λύσεις για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι που διατρέχουν καθημερινά οι μαθητές υπάρχουν.

Μπορεί να γίνει είτε μια υπέργεια γέφυρα, είτε μια υπόγεια διάβαση, είτε και μια διαμόρφωση που να εκτρέπει την είσοδο προς και την έξοδο από το σχολείο, μέσω της παράπλευρης οδού, ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος τα παιδιά να περνούν απέναντι σε ένα δρόμο μεγάλης κυκλοφορίας.

Λύσεις υπάρχουν.

Πολιτική βούληση για να εφαρμοστούν όμως, φαίνεται πως δεν υπάρχει.

Εμείς υποσχεθήκαμε στην Τροχαία και στους διευθυντές των σχολείων ότι θα διεκδικήσουμε στο Περιφερειακό Συμβούλιο το πρόβλημα να λυθεί πριν συμβεί κάποιο ατύχημα…